Udostępnij ten artykuł.

Problemy z poruszaniem się u psów

     Najważniejszymi czynnikami decydującymi o występowaniu problemów ruchowych u zwierząt są ich wiek oraz przynależność do konkretnej rasy. Nie od dziś wiadomo, że niektóre rasy psów są bardziej od innych predysponowane do zachorowania na dysplazję stawów biodrowych, łokciowych, zwichnięcie rzepki i podobne schorzenia.
Problemy ruchowe zazwyczaj nasilają się, kiedy czworonóg osiąga wiek starczy. Trudności w poruszaniu mogą być na tyle dokuczliwe i bolesne dla zwierząt, że sami właściciele zaczynają uskarżać się na ich nietypowe zachowanie (agresja, nieposłuszeństwo, ospałość etc.). Jeżeli zaobserwujemy jakiekolwiek nietypowe zachowanie u psa, bądź stwierdzimy, że przemieszczanie sprawia mu trudność, nie powinniśmy długo czekać i od razu zgłosić się do weterynarza. Wczesne wykrycie schorzenia daje szanse na pełne wyleczenie.

     Najpowszechniejszym przykładem wpływu predyspozycji rasowych i wieku starczego na obniżenie poziomu aktywność ruchowej są zmiany artretyczne w stawach biodrowych u owczarków niemieckich. Jeżeli problemy z chodzeniem nie wynikają z przebytego uraz, z dużym prawdopodobieństwem możemy stwierdzić, że winę ponoszą właśnie  zmiany wtórne w stosunku do dysplazji tych stawów. Owczarki niemieckie są również predysponowane – chociaż w mniejszym stopniu – do pojawienia się zmian dyskopatycznych, zmian zwyrodnieniowych lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa, mielopatii czy też zmian neoplazmatycznych kręgosłupa.

Obowiązkowi prześwietlenia w kierunku dysplazji podlegają w Polsce (przed zakwalifikowaniem do hodowli) następujące rasy: bernardyn, berneński pies pasterski, bokser, briard, doberman, hovawart, mastino napoletano, nowofundland, owczarek flandryjski, owczarek kaukaski, owczarek niemiecki, polski owczarek nizinny, owczarek podhalański, owczarek południowo-rosyjski, owczarek staro angielski, owczarek szkocki collie, rottweiler, sznaucer olbrzym i szwajcarski pies pasterski.


    Starsze psy reprezentujące rasy Owczarek alzacki i Bokser oraz przedstawiciele grupy Seterów, Spanieli i Wyżłów stosunkowo często zapadają na zwyrodnieniowo-zniekształcające zmiany kręgosłupa (dyskospondylozy), które w większości wypadków przez długi czas nie dają żadnych objawów klinicznych. Jedynie wykonanie zdjęcia rentgenowskiego pozwala unaocznić zmiany.

Buldogi francuskie, jamniki, pekińczyki, a niekiedy także spaniele i terriery są podatne na wypadnięcie jądra miażdżystego, które stanowi wynikową zmian zwyrodnieniowych dysku międzykręgowego i jest związane z jego przemieszczeniem w kierunku rdzenia kręgowego.

Innymi schorzeniami powodującymi problemy z chodzeniem u psów są: hypotyroidyzm, stwardnienie rozsiane, hypoglikemia oraz choroba Cushinga. To schorzenia wspólne dla wszystkich ras.

Lekarze weterynarii wskazują, że najczyściej spotykanymi dolegliwościami u psów powodującymi problemy z przemieszczeniem się, a nawet utrzymaniem równowagi, są zmiany artretyczne w stawach kończyn określane ogólnym terminem „osteoartritis”. Pierwotne zmiany degeneracyjne wywołane są przede wszystkim zmianami starczymi. Widoczne i bolesne obrzęki stawów świadczą o zaostrzeniu się stanu zapalnego i gwałtownym uwolnieniu się mediatorów zapalnych, enzymów oraz komórek zapalnych. Mediatory IL-1, IL-6, TNF i tlenek azotu modulują zmiany homeostatyczne w chrząstkach stawowych. Kombinacja substancji prowadzi do wywołania zjawiska bólu i hyperalgezji (nadwrażliwości na bol) oraz zmian jakościowych w strukturach stawowych i zmian w jakości płynu stawowego.

Warto przy tym zauważyć, że problemy z chodzeniem u psów nie zawsze są wywołane schorzeniami natury ortopedycznej. Prawidłowa diagnoza jest możliwa jedynie przy zastosowaniu diagnozy różnicowej, która umożliwia odróżnienie problemów ortopedycznych od neurologicznych czy metabolicznych. Jeżeli u naszego psa pojawiły się typowe zmiany w chodzeniu, np. krzyżowy chód, zataczanie kręgów czy nawet paraliż tylnych kończyn i obijanie się o meble/ściany, to prawdopodobnie mamy do czynienia ze zmianami neurologicznymi.

Problem z poruszanie się u psa starego z nadwagą

Problem z poruszaniem sie u psa starego i z nadwagą

Jak leczyć psy ze zmianami artretycznymi?

    Jeżeli przyczyna choroby została uchwycona, możemy zacząć leczenie. Postępowanie w przypadku psów ze stwierdzonym schorzeniem artretycznym opiera się na wykonywaniu regularnych i umiarkowanych ćwiczeń fizycznych oraz kontrolowaniu wagi ciała zwierzęcia. Jeżeli pies odczuwa dolegliwości bólowe, weterynarz powinien przepisać środki z grupy NSAID's (niesterydowych leków przeciwzapalnych). Istotne jest również podejmowanie prób odbudowania chrząstek stawowych przez podawanie substancji chondroplastycznych.

Wykonywanie ćwiczeń jest szczególnie istotne w profilaktyce. Ćwiczenia – niezależnie czy pasywne, czy aktywne – pozwalają utrzymywać dobry tonus mięśni, odciążając w ten sposób stawy. Gwarantują także lepsze ukrwienie struktur stawowych oraz usprawniają przepływ płynów stawowych. Ćwiczenia pasywne opierają się w głównej mierze na przyjmowaniu odpowiedniej pozycji przez zwierzę, natomiast ćwiczenia aktywne – na spacerach.

czynniki które wpływają na problem z chodzeniem u psa, dolegliwości u psów z poruszaniem się, jakie rasy psów podlegają obowiązkowi prześwietlenia na dysplazję, obowiązek prześwietlenia na dysplazję, problem z chodzeniem u psa, problem z poruszaniem się psa, problemy ruchowe u zwierząt, problemy z chodzeniem u psów, problemy z poruszaniem się u psów, schorzenia powodujące problemy z chodzeniem u psów, występowanie problem ów ruchowych psów, występowanie problemów ruchowych u psów

Tagi artykułu: