Udostępnij ten artykuł.

Przepisy dotyczące psów na wsi

Psy na polskiej wsi od lat nie zawsze mają niestety najlepiej. Często nadal przykuwa się je na stałe ciężkim łańcuchem do jednego miejsca, nie zapewniając przy tym porządnej, ciepłej budy. Obecnie takie złe traktowanie zwierząt grozi już jednak w Polsce naprawdę surowymi karami! Masz psa i mieszkasz poza miastem? Koniecznie przeczytaj wszystko na temat przepisy dotyczące psów na wsi. Jeszcze dziś sprawdź, jaki status prawny mają psy na wsi.

Przepisy dotyczące psów na wsi – prawo ogólnopaństwowe

Psy na wsi mają wreszcie swoje prawa! Nagminne w ciągu poprzednich lat, złe ich traktowanie na polskiej wsi odchodzi powoli w niepamięć. Obecnie psy na wsi chronią naprawdę dobre przepisy prawa ogólnopaństwowego, jak i lokalnego. Podstawowe nadrzędne państwowe akty prawne dotyczące zwierząt, w tym psów to przede wszystkim kilka poniższych ustaw i rozporządzeń.

Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. 1997 nr 111 ust. 724 ze zm.). Jest to najważniejszy, nadrzędny akt prawny dotyczący wszystkich zwierząt w Polsce, w tym psów. Zapisano ty m.in., że „zwierzę nie jest rzeczą”, czyje ból i cierpienie, ma swoje potrzeby. Nie wolno, więc psom robić krzywdy, źle je traktować. Wszystkie psy, w tym również te mieszkające na wsiach muszą mieć odpowiednie miejsce do życia. Jeśli mieszkają na zewnątrz, to właściciele są zobowiązani zapewnić im ciepłe i suche, dobrze zadaszone budy. Miejsce przeznaczone dla psa ma go chronić przed zimnem, upałem i opadami atmosferycznymi. Kojce muszą być odpowiednio duże, nie błotniste i zacienionym miejscem, regularnie sprzątane. Psy nie mogą też leżeć wyłącznie na betonie, muszą mieć drewniane podesty przed budą.

Przepisy dotyczące psów na wsi polskiej

Właściciel musi też zapewnić psu dostęp do światła dziennego i odpowiednią swobodę. Psy na wsi jak i wszystkie inne nie mogą, więc przebywać w ciemnych pomieszczeniach, jak np. komórki czy piwnice. Każdy pies musi mieć stały dostęp do świeżej wody i pokarmu. Nie wolno ich głodzić, zimą muszą mieć dostęp do niezamarzniętej wody pitnej i przynajmniej jeden ciepły posiłek. Uwięzi psów nie mogą być zbyt ciężkie i nieodpowiednie, maja też być nie krótsze, jak 3 m. Uwiązany lub zamykany w grodzonym kojcu pies musi być regularnie codziennie wyprowadzany na spacer. Niedozwolone jest trzymanie psów na uwięzi dłużej niż 12 godzin w ciągu doby oraz wiązanie ich powodujące uszkodzenia ciała i cierpienie (np. wrastające w szyję, zbyt ciasne i nigdy nie zdejmowane obroże). W art. 10 a ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt zapisano jednak, że „zabrania się puszczania psów bez możliwości ich kontroli i bez oznakowania umożliwiającego identyfikację właściciela lub opiekuna”.

Przepisy dotyczące psów na wsi – rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne oraz warunków wydawania zezwoleń na utrzymywanie psa takiej rasy

(Dz. U. 1998 nr 159 poz. 1051 ze zm.). Rozporządzenie to obejmuje kilka ras uznanych przez urzędników za groźne: amerykański pit bull terrier, buldog amerykański, rottweiler, dog argentyński, moskiewski stróżujący, owczarek kaukaski, tosa inu, akbash dog, anatolian Karabach, pies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin), pies kanaryjski (Perro de Presa Canario). Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w dniu 28 kwietnia 2003 r. uaktualnił rozporządzenie w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz. U. z dnia 8 maja 2003r.) dodając w nim zapis, że „Utrzymanie psa, który należy do jednej z wymienionych ras wymaga zezwolenia właściwego organu gminy”. Wszystkie psy na wsi muszą być więc zgłaszane i rejestrowane w lokalnym Wydziale Ochrony Środowiska, jeśli należą do wyżej wymienionych ras. Niedopełnienie tego obowiązku grozi wysoką grzywną.

Przepisy dotyczące psów na wsi – rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie warunków i sposobu hodowania i utrzymywania chartów rasowych oraz ich mieszańców (Dz. U. 2010 nr 135 poz. 909). Przez lata w wielu miejscach na wsiach panowała moda na kłusowanie z psami w typie hartów. Kilka lat temu podjęto decyzję o ukróceniu tego procederu. Fakt posiadania charta również musi, więc być zgłoszony odpowiednim władzom, a pies zarejestrowany. Jakiekolwiek próby kłusownictwa są zabronione i karane wysokimi grzywnami oraz możliwością pozbawienia wolności do 2 lat.

Przepisy dotyczące psów na wsi – ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie

(Dz. U. 2002 nr 42 ust. 372). Są tu przepisy dotyczące traktowania psów myśliwskich i psów kłusujących. Na wsiach od zawsze była moda zarówno na kłusowanie przy użyciu wnyków, jak i psów. Wielu mieszkańców wsi wypuszczało też swoje psy na noc z uwięzi, a te szły w las i „się tam dożywiały”. Obecnie mocno walczy się z tymi nawykami. Pomagają w tym również koła łowieckie i myśliwi. Zgodnie z przepisami mogą oni co najwyżej zgłaszać widziane bezpańsko i/lub kłusujące psy. Jednak w praktyce zdarza się, że po kryjomu strzelają do nich i je zabijają. Mieszkańcy wsi wypuszczający swoje psy bez opieki, muszą się, więc liczyć z problemami, karami grzywny, a nawet z utratą psa.

Przepisy dotyczące psów na wsi – ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93 ze zm.) oraz ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553 ze zm.).

Zamieszczono tu różnorodne zapisy dotyczące odpowiedzialności cywilnej OC właścicieli zwierząt w tym psów (kodeks cywilny k.c.). Chodzi tu np. o odpowiedzialność cywilną za dokonanie jakichś zniszczeń przez psa (np. zagryzanie drobiu u sąsiadów, zniszczenie ogrodu kopaniem dziur w ziemi). Odpowiedzialność w tym względzie obowiązuje również za niewłaściwe zabezpieczenie kojca psa, umożliwiające mu ucieczkę, czy za prowadzenie go bez smyczy, luzem w miejscach publicznych, tym bardziej, jeśli uczyni przez jakieś szkody. Art. 431 § 1 k.c. stanowi przykłądowo, że: „Kto chowa zwierzę albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba, że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy”. Cywilny kodeks wykroczeń w art. 77 ma też zapis, że: „kto nie zachowuje zwykłych bądź nakazanych środków przy trzymaniu zwierzęcia, podlega karze grzywny do 250 zł albo karze nagany”. Głównie kodeks karny mówi natomiast o tym, jakie kary obowiązują w prawie polskim za pogryzienie lub zagryzienie przez psa.

przepisy dotyczące psów na wsi dotyczą również ucieczki psów z posesji

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 nr 80 ust. 350 ze zm.) oraz ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 1991 nr 9 ust. 31 ze zm.). Właściciele psów na wsi znajdą tu przepisy dotyczące obowiązkowych opłat oraz podatku za posiadanie i utrzymywanie psów. Dotyczy to również posiadaczy psów asystujących, czyli psów przewodników dla osób niepełnosprawnych.

Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 1997 nr 98 poz. 602). Zamieszczono tu przepisy dotyczące przewożenia psów w środkach komunikacji oraz poruszania się wraz z nimi po ulicach i drogach, czy w miejscach publicznych. Co prawda ta ustawa w mniejszym stopniu dotyczy psów na wsi, ale przecież każdy może zechcieć pojechać z nimi do miasta i wtedy musi wiedzieć, jak się zachować, co mu wolno, a czego należy unikać.

Przepisy dotyczące psów na wsi – prawo miejscowe

Każda gmina na mocy ustawy ogólnopaństwowej o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jest zobowiązana do tworzenia i stosowania „Regulaminu utrzymania czystości i porządku” na podległym terenie. Każdy, kto ma psy na wsi obowiązkowo musi zapoznać się z tymi przepisami, by uniknąć ewentualnych kłopotów. Znajdują się tu wyszczególnione obowiązki, jakie spoczywają na właścicielach psów i innych zwierząt, w kwestiach utrzymania porządku w gminach. Znajdziemy tu na przykład informacje o tym, że właściciel psa ponosi pełną odpowiedzialność za jego zachowanie. Właściciel musi również posiadać dowód aktualnych szczepień ochronnych, w tym obowiązkowego, corocznego szczepienia przeciwko wściekliźnie. Na wsi to niezwykle ważne z powodu bezpośredniej bliskości dzikich zwierząt, mogących roznosić wirus wścieklizny! Są tu również wytyczne, że psy muszą być wyprowadzane poza posesję wyłącznie na smyczy, niekiedy też w kagańcu. Psy wolno puszczać luzem wyłącznie w miejscach mało uczęszczanych przez ludzi i z zachowaniem kontroli nad zwierzęciem. Nie wolno psów puszczać luzem w miejscach zagrażających zwierzętom hodowlanym i dzikim – np. na pastwiskach, w lesie. Martwych psów nie wolno też zakopywać/grzebać w lesie, na polu, czy gdziekolwiek indziej. Powinny zostać oddane do utylizacji przez wyznaczone do tego lokalne służby oczyszczania. Każdy właściciel psa jest też zobowiązany do zachowania czystości i usuwania odchodów swojego psa, jeśli zdarzy się to w miejscach publicznych wspólnego użytku, czyli np. na chodnikach, ulicach, w parkach. Za niedopełnienie tego obowiązku grozi mandat w wysokości 20 do 500 zł.

Uwaga!

Każdy właściciel powinien pamiętać o bezwzględnym obowiązku corocznego szczepienia psa przeciw wściekliźnie (najpóźniej 30 dni po ukończeniu przez zwierzę 3 miesiąca życia po raz pierwszy). Brak takiego szczepienia grozi karą grzywny 20-500 zł, lub nawet karą pozbawienia wolności do lat 3!

Tagi artykułu: