Bezdomność zwierząt już od dłuższego czasu stanowi wielki problem. Ustawa o Ochronie Zwierząt (art. 11, paragrafy 1 i 3) wyraźnie określa, kto ma sprawować opiekę nad bezpańskimi i bezdomnymi zwierzętami oraz kto ma uprawnienia do wydawania orzeczeń o ich dalszym losie. Zgodnie z ustawą „Zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gmin”, zaś „Wyłapywanie bezdomnych zwierząt oraz rozstrzyganie o dalszym postępowaniu z tymi zwierzętami odbywa się wyłącznie na mocy uchwały rady gminy podjętej po uzgodnieniu”. Jako, że budżet większości gmin nie pozwala na realizację podstawowych potrzeb, schroniska dla zwierząt nie otrzymują wystarczającego dofinansowania i nie mają możliwości przyjmowania kolejnych, porzuconych zwierząt. Aby zrobić miejsce dla kolejnego mieszkańca, trzeba uśpić jedno zwierzę. Z tego też powodu polskie schroniska są traktowane jako umieralnie i rzadko, który pies ma okazję, aby wyjść z nich żywy.
O ile mieszkańcy dużych aglomeracji nie odczuwają zbytnio skutków porzuceń psów i kotów, o tyle porzucenia na terenach wiejskich są niemalże codziennością. Psy zostają porzucone przez swych właścicieli z wielu powodów, niemniej najczęstszą przyczyną są problemy finansowe i brak możliwości utrzymania zwierzęcia. Właściciele, decydując się na zakup psa, nie zdają sobie sprawy, że podejmują poważne zobowiązanie i biorą pełną odpowiedzialność za żywe stworzenie.
Psi los psa nie jest lekki. Wystarczy prozaiczny problem - chociażby chęć wyjazdu na wakacje - a właściciele pozbywają się „ukochanego” stworzenia. Z racji tego, że większość schronisk posiada komplet mieszkańców, nowe zwierzęta nie są przyjmowane. Pozostają wówczas trzy możliwości: uśpić psa, porzucić z dala od miejsca zamieszkania, bądź też zabić. Eutanazja zwierzęcia możliwa jest tylko wtedy, gdy istnieją logiczne ku temu przesłanki. Uśpieniu są poddawane zwierzęta przewlekle chore, odczuwające ciągłe bóle i te, które nie są w stanie wykonać najprostszych, codziennych czynności. Jedynie weterynarz może zasugerować uśpienia psa. Zabiegi nie są wykonywane na życzenie właścicieli zwierząt.
Kary za zabójstwo psa zostały unormowane ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt. Zgodnie z postanowieniami ustawy każda osoba, która dopuści się zabójstwa psa może zostać pozbawiona wolności na okres jednego roku. Jeżeli sprawca czynu działał ze szczególnym okrucieństwem, może trafić do więzienia na okres dwóch lat. Alternatywą dla kary pozbawienia wolności jest grzywna. Z racji tego, że kara za zabójstwo czworonoga nie jest szczególnie wysoka, wiele osób dopuszcza się karygodnych czynów i zabija swoje zwierzęta.
Problem porzuceń psów ulega szczególnemu nasileniu w okresie letnim. Właściciele, którzy nie wiedzą, co zrobić ze swoimi czworonogami, częstokroć porzucają je w lesie, bądź kilkadziesiąt kilometrów od swojego miejsca zamieszkania. Jeżeli pies nie ma obroży, ani nie jest oznakowany, odnalezienie właściciela graniczy z cudem. Z tego też względu niezwykle rozsądne wydaje się mikrochipowanie zwierząt i przypisywanie ich do określonych osób. W większości lecznic weterynaryjnych możemy zaczipować nasze zwierzę, jednakże z powodu braku regulacji prawnych i niskiego poziomie uświadomienia społeczeństwa, mikrochipowanie nie jest jeszcze szczególnie popularne.
Sama implantacja chipa nie niesie za sobą większych korzyści. Dopiero zarejestrowanie się w specjalnej bazie gromadzącej dane o wszystkich zachipowanych zwierzętach, pozwala na wykorzystanie wszystkich możliwości, jakie daje nam elektroniczny implant. Zaginione zwierzę, które trafiło do ośrodka leczniczego, bądź schroniska jest dokładnie badane, a dzięki specjalnemu urządzeniu weterynarz może sczytać wszystkie dane zamieszczone w zaimplantowanym chipie. Następnie dane, które zostały uzyskane z odczytu, porównywane są z danymi zgromadzonymi w bazie SAFE-ANIMAL. Właściciel może odebrać swoje zwierzę już kilka godzin po jego zaginięciu.
Fundacja Psi Los
Problem bezdomności zwierząt już od niemalże roku ulega systematycznemu nagłośnieniu. Fundacja Psi Los zajmuje się wspieraniem schronisk, przytulisk i domów tymczasowych dla psów, które przygarniają pod swój dach bezdomne i chore zwierzęcia. Każde, bezdomne zwierzę powinno znaleźć kąt, w którym będzie czekała na niego miska i ciepłe posłanie.
