Psia wachta jest określeniem zwyczajowym wykorzystywanym w żeglarstwie. Początkowo odnosiło się do czasu popołudniowej i wieczornej wachty, jednakże wraz z upływem lat zaczęło być wykorzystywane również do określenia czasu nocnego czuwania, które odbywało się pomiędzy północą a czwartą raną.
Nie trudno się domyślić, że te cztery godziny nocne były dla marynarzy szalenie trudne do przeżycia. Niemalże przez cały czas zmagali się z silną potrzebą snu, a każde zaśnięcie na służbie było surowo karane przez kapitana. Psia wachta odbywała się zazwyczaj w systemie jednoosobowym, co stanowiło dla marynarzy dodatkowe utrudnienie i zmuszało do niemalże nadludzkiego, tytanicznego wysiłku. Wielu spośród nich nie dawało sobie rady i opuszczało służbę. Jedynie osoby silne, wytrwałe i odpowiedzialne były w stanie wytrwać na posterunku i chronić swoich kolegów przed zakusami wrogich statków korsarskich.
Nie bez kozery określenie „psia wachta” jest bardzo często asocjowane z powinnościami i drogą życiową większości psów. Psy obronne przez niemalże całe życie pilnują swoich domostw i chronią właścicieli przed obcymi. Niezależnie od pogody, trudnych warunków atmosferycznych i zmęczenia stoją na swojej warcie. Wachta stanowi o życiu czworonoga i determinuje jego dalsze poczynania. Psy koncentrują się na wykonywanej pracy i kompletnie się w niej zapamiętują. Z tego powodu wiele osób uważa, że psy nie żyją same dla siebie - ich życie jest podporządkowane człowiekowi i pracy dla niego. Egzystencja psa obronnego jest bardzo trudna i wyczerpująca; musi bowiem całkowicie oddać się właścicielowi i służbie dla niego.
Psy obronne odznaczają się pewnymi, specyficznymi cechami, które odróżniają je od innych psów. Obrona domu i pana jest ich życiowym przeznaczeniem, największą i najważniejszą powinnością oraz jedynym celem życiowym. Aby efektywnie wykonywały swoją pracę, mają bardzo rozwinięte i wyczulone zmysły, a także charakteryzują się ogromną odpowiedzialnością za powierzone im dobra. Psy obronne posiadają naturalne instynkty, które niejako rozwijają się wbrew ich woli. Z tego też powodu stróżowanie i ochrona mienia są bardzo często utożsamiane z czymś odgórnym i ponadmaterialnym, czymś co nie jest zależne od samych psów.
W Polsce żyje wiele czworonogów reprezentujących rasy psów obronnych, znajdziemy wśród nich: Airedale terriery, Amerykańskie staffordshire teriery, Boksery, Bouvier des Flandres, Bulmastify, Bulteriery, Czarne teriery rosyjskie, Dobermany, Dogi niemieckie, Owczarki belgijskie, Owczarki francuskie Biard, Owczarki kaukaskie, Owczarki niemieckie, Owczarki podhalańskie, Rottweilery i Sznaucery olbrzymie.
Psia wachta psów może być pełniona przez wszystkie czworonogi, gdyż każdy pies posiada ogromne pokłady miłości do właściciela i pragnie uchronić go przed złem. Większość psów widząc, że właściciel jest atakowany, staje w jego obronie i rzuca się na nieznajomego. Podobnie rzecz się ma z czuwaniem i troską o dom. Psy są w naturalny sposób wyczulone na wszystkie, niepokojące sygnały i natychmiast zawiadamiają właściciela o niebezpieczeństwie. Oczywiście, nie wszystkie psy będą w jednaki sposób chronić właścicieli i dobytku. Wyrobienie prawidłowych nawyków i przyzwyczajeń zależy w dużej mierze od pracy i wysiłku samego właściciela. Nie powinien on zaniedbywać szkolenia czworonoga; pomimo, że psy obronne mają zakodowane pewne zachowania, nie możemy spocząć na laurach i opierać się na ich przyrodzonych umiejętnościach. Każdy „talent” musi być odpowiednio ćwiczony i praktykowany.
