Psy długowłose cz.2 - rzadkie rasy psów długowłosych

W drugiej części naszego cyklu o psach długowłosych skupimy się na opisie ras, które są praktycznie nieznane w naszym kraju. A szkoda! Wszak niektóre z nich mają tak ciekawą aparycję i oryginalny wygląd, że z pewnością wzbudziłyby ciekawość otoczenia. Zatem do dzieła!

KOMONDOR

Komondor to czworonóg na wskroś niezwykły. Jego cechą charakterystyczną jest długa sierść, która przypomina dredy, i stanowi doskonałą ochronę przed upałem i zimnem. Jako że woda ścieka po niej, pies praktycznie się nie brudzi.
Szata nie wymaga czesania. Szczeniaki nie powinni być także kąpane – mycie jedynie opóźnia filcowanie się sierści, które w normalnych okolicznościach zaczyna się w wieku 8-9 miesięcy. Płaty sierści należy wówczas dzielić na dredy przy pomocy palców; w miarę ich wzrostu konieczne jest także rozdzielanie do skóry. Sierść Komondora rośnie przez całe życie, dlatego wygląd psa zmienia się wraz z wiekiem.

Szata psa Komondor ma właściwości samooczyszczające – wystarczy, że pupil otrzepie się po spacerze, aby była znów czysta. Od czasu do czasu może się w nią jednak jakaś gałązka, którą musimy usunąć ręcznie. Dorosłe Komondory właściwie nie wymagają kąpieli; jeżeli zauważymy jakieś zabrudzenia, na bieżąco je oczyszczamy i dokładnie suszymy wilgotne miejsca. Psy praktycznie nie linieją!

PULI

Puli, podobnie jak Komondor, nie linieje i nie wymaga czesania. Pielęgnacja dorosłego psa Puli jest banalnie prosta i opiera się na przeczesywaniu sierści palcami oraz rozdzielaniu sznurów. Właściciele muszą bardzo uważać na sznurowate włosy i chronić je przed przemoczeniem, ponieważ bardzo długą schną. Niedosuszona sierść jest siedliskiej bakterii i może wydzielać nieprzyjemną woń, na skutek namnażania się beztlenowców.

Właściciele Puli muszą zwracać szczególną uwagę na okolice odbytu i pilnować, aby sierść i skóra w tym miejscu zawsze były czyste. Najlepszym rozwiązaniem jest dokładne przycinanie futra, tak aby nie dopuścić do rozwoju pasożytów. Tylne łapy powinny być stosunkowo często płukane wodą z odrobiną szamponu, ponieważ sierść zbiera drobinki moczu.

Jeżeli utrzymanie czystej i schludnej szaty przerośnie nasze możliwości, zawsze możemy ją skrócić do pożądanej długości, zostawiając, np. 10-centymetrowe sznury. Wówczas pies zachowa oryginalny wygląd, ale jego pielęgnacja będzie znacznie łatwiejsza. To dobre rozwiązanie dla osób, które nie hodują psów w celach wystawowych.
 

HAWAŃCZYK

Hawańczyk ma długą jedwabistą szatę, która wymaga codziennej pielęgnacji. Szczególnie kłopotliwe są włosy nad oczami, które należy wiązać bądź zaplatać w warkocz, aby nie utrudniały normalnego widzenia. Włos czeszemy przy pomocy  szerokiego grzebienia i szczotkujemy szczotą z naturalnego włosia. Zaniedbanie codziennych zabiegów pielęgnacyjnych może skutkować zmatowieniem włosa i jego przerzedzeniem. Jeżeli nasz pies nie bierze udziału w psich konkursach piękności i nie jeździ na wystawy, wskazane jest przycinanie włosa. Niezależnie od tego czy pies Hawańczyk ma włos długi, czy krótki, nie możemy rezygnować z codziennych zabiegów.

ISLANDZKI SZPIC PASTERSKI

Islandzki szpic pasterski to rasa praktycznie nieznana w naszym kraju. Najwięcej przedstawicieli rasy żyje w Danii, Szwecji, Norwegii, Holandii oraz na Islandii.

Psy mają grubą, dwuwarstwową szatę, która jest odporna na warunki atmosferyczne. Standard uwzględnia zarówno osobniki o włosie krótkim, jak i długim. W odmianie krótkowłosej włos nie jest jednak całkowicie krótki, ale średniej długości, o sztywnej okrywie oraz gęstym i miękkim podszerstku. Psy długowłose mają natomiast wyraźną kryzę na szyi oraz opierzenie

LWI PIESEK

Jeżeli chcemy, aby pies zachował swój oryginalny wygląd, powinniśmy regularnie odwiedzać groomera. Oczywiście, nie jest to praktyka obowiązkowa – właściciele, którzy nie przewidują uczestnictwa w wystawach, mogą zrezygnować z fantazyjnego przycinania włosa. Niezbędnymi czynnościami pielęgnacyjnymi są natomiast czesanie i kąpiele. Psa należy czesać codziennie, przez ok. 10 minut, aby usunąć martwy i słaby włos okrywowy. Uwaga! Psy praktycznie nie linieją, ponieważ nie mają podszerstka, tylko delikatny włos okrywowy. 

Jeśli zaś chodzi o kąpiele, w zupełności wystarczy umycie psa raz w miesiącu. Do kąpieli używamy szamponu natłuszczającego i balsamu, aby nie doprowadzić do przesuszenia się włosa.

OWCZAREK BELGIJSKI Tervueren

Tervuereny mają dwuwarstwową szatę składającą się z miękkiego i gęstego podszerstka, oraz długiego i prostego włosa okrywowego. Krótki włos występuje na głowie, zewnętrznej części uszu oraz dolnych częściach kończyn tylnych; na kończynach przednich tworzą się natomiast frędzle.  Na szyi i przedpiersiu obfity włos tworzy żabot i kryzę. Po wewnętrznej stronie uszu rośnie gruby włos. Na pośladkach włos tworzy portki, zaś na ogonie – obfitą kitę.

Psy owczarki belgijskie Tervueren są bardzo mocno owłosione, dlatego opiekun musi przygotować się na potężne wytracanie sierści. Dla pocieszenia warto dodać, że sierść – mimo że wypada obficie – jest stosunkowo miękka i nie wbija się w podłoże, dlatego sprzątanie nie sprawia dużego problemu. Samce gubią jedynie podszerstek, zazwyczaj raz do roku, zaś suki wymieniają całą szatę dwukrotnie w ciągu roku. W porze linienia wskazane jest codzienne wyczesywanie sierści przy pomocy grzebienia z rzadko rozstawionymi zębami. Miejsca porośnięte krótszą sierścią można czesać za pomocą zwykłej metalowej szczotki. Kąpiele urządzamy sporadycznie.