Udostępnij ten artykuł.

Psy do polowań na wilki

Psy do polowań na wilki były używane już tysiące lat temu, odkąd tylko człowiek zaczął traktować je jako zwierzęta obronne i myśliwskie. Od dawien o walkach psów z wilkami krążą też różne niesamowite legendy. Można również przeczytać o tym w wielu książkach znanych autorów, jak np. „Biały Kieł” Jacka Londona. Czy jednak istnieją rasy psów, które mogą stawić czoła w walce z wilkami? Sprawdź wszystko na temat – psy do polowań na wilki. Zobacz jak wygląda polowanie z psami na wilki.

 

Jak wygląda polowanie z psami na wilki?

Polowanie z psami na wilki to stara metoda łowiecka, stosowana zapewne niemal od początków udomowienia psów. Polowanie takie polega na wykorzystaniu psów myśliwskich do tropienia, pościgu, łapania i przytrzymywania wilków. Zwykle na jednego wilka puszcza się 2-3 specjalnie przystosowane budową ciała i osiągami oraz wytresowane do takich polowań psy. Myśliwi mają wtedy czas, by dobiec lub dojechać konno i dobić wilka schwytanego przez grupę psów. Jeden pies w walce z wilkiem ma małe szanse, choć są rasy, którym się to często udaje. Psy ras dostosowanych, często celowo wyhodowanych do polowań na wilki nazywa się ogólnie „wilczarzami”. Kilka z ras psów specjalnie wyhodowanych jako rasy psów na wilki, ma w nazwie rasy słowo „wilczarz” – np. wilczarz irlandzki.

psy do polowań na wilki

"Polowanie na wilki w lecie" autor Wilhelm Amandus Beer (1837–1907)

Reakcja wilków w walkach z psami

Psy polujące na wilki reagują niemal zawsze wg podobnego schematu – gdy wytropią wilka, zaczynają pogoń za nim i albo rzucają się na niego, wspólnie go powalając, albo gonią go podgryzając mu nogi, dążąc do rozszarpania ścięgien i mięśni, aby go w ten sposób unieruchomić i uczynić niezdolnego do skutecznej obrony. Psy do polowań na wilki w pojedynkę nie mają jednak z reguły szans, by wygrać taką walkę. Wilki atakowane przez psy reagują w różny sposób. Przyrodnicy obserwujący wilki i myśliwi mówią, że młode i słabo doświadczone wilki zwykle pokazują uległe zachowanie wobec psów, szczególnie, gdy mają do czynienia w pojedynkę z kilkoma psami. Natomiast starsze wilki walczą z psami niezwykle brutalnie i do upadłego, bez względu na to, czy wygrywają, czy przegrywają taką walkę o życie. Wilk uchodzi przy tym za strasznego myśliwego, zdolnego nawet do przegryzienia psu łapy jednym kłapnięciem. Psy polujące na wilki niestety często padają, więc ofiarami tych drapieżników. Psy nawet w dużej sforze nie są w stanie stawić czoła wilkom bez specjalnego szkolenia. Zabite psy wilki zwykle zjadają (nieraz nawet rozszarpują je, gdy te jeszcze żyją). Polowanie z psami na wilki jest zawsze bardzo drastyczne i niebezpieczne. Trzeba też dodać, że psy polujące na wilki rzucają się na nie ogólnie bez większego ładu, atakując głównie głowę, szyję i łopatkę, uważając przy tym na jego zęby. Natomiast wilki atakują psa metodycznie, rzucając się jeden na jego przód, a drugi na jego tył, inne atakują wtedy słabe boki psa. Podgryzają też jego nogi, aby je unieczynnić. W takim starciu nawet najmocarniejszy pies nie ma żadnych szans.

 

Psy do polowań na wilki

Psy na wilki muszą być duże oraz bardzo silne, mocne i wytrzymałe, a także szaleńczo odważne. Myśliwy musi być zaś świadomy tego, że nawet najlepsze psy polujące na wilki zawsze ryzykują swym życiem w takim starciu. Rasy psów na wilki są bardzo nieliczne. Wymienione kryteria spełnia bardzo niewiele psów. Niektórym może się wydawać, że wilkom sprosta tak podobny do nich owczarek niemiecki czy groźny owczarek belgijski. Jednak te rasy nie mają szans w starciu z wilkami. Jak pokazują statystyki, w zasadzie zawsze są przez te drapieżniki zabijane. Inni za przykład dają mocarne mastiffy i rasy od nich się wywodzące. Jednak tego typu psy nader często są zbyt mało zwrotne, aby dały sobie radę z niezwykle zwinnymi wilkami. Nawet pojedynczy wilk może je, więc śmiertelnie poranić, powalić i zadusić, sam nie ponosząc większego uszczerbku. Psy na wilki powinny być nie tylko odważne, zwinne, zwrotne, mocarne, silne, wytrzymałe i duże, ale też odpowiednio przeszkolone do tego typu polowania. Doświadczeni myśliwi twierdzą, że nawet, jeśli pies jest cięższy i większy niż dwa wilki, to i tak nie da sobie z nimi rady. Dlaczego? Ponieważ każdy pies bez wyjątku ma przecież o wiele mniejsze i bardziej tępe zęby i pazury. Psy na wilki muszą też być w szkoleniu odpowiednio przyzwyczajane do zapachu wilków, aby się tych drapieżników nie bały. W wielu miejscach na świecie młode psy do polowań na wilki ćwiczy się podrzucając im ranne lub związane żywe wilki (np. w Turcji, Rosji, Afganistanie, czy Kazachstanie). To brutalna i nieetyczna, lecz niestety skuteczna metoda nauki.

psy do polowań na wilki charty rosyjskie

Charty rosyjskie polujące na wilka, autor Stepanov

Rasy psów na wilki

Rasy psów na wilki są nieliczne i można tu wymienić: turecki Kangal (pies w typie górskiego mastifa/molosa, realnie jest w stanie bardzo skutecznie walczyć z wilkiem i zabić go, a przy tym to bardzo zrównoważony pies), owczarek środkowoazjatycki, owczarek kaukaski i owczarek południoworosyjski Jużak (ten sam typ co Kangal, wszystkie trzy to rasy rosyjskie), rasa mastifa/molosa o nazwie Estrel (rasa ta pochodzi z pasma górskiego Estrela na Półwyspie Iberyjskim w środkowej Portugalii), chart kirgiski Tajgan, chart rosyjski Borzoj, afgański Tazi, kazachski Tobet, Karelski Pies na Niedźwiedzie (świetnie też radzi sobie w samodzielnej opiece nad stadem i jest w miarę karny), Alaskan malamute (psy te ponoć rozumieją zwyczaje i język wilków, jak żadna inna rasa psów). Jako rasy psów na wilki niektórzy wymieniają też wilczarza irlandzkiego. Jednak niegdyś ponoć były to bardzo skuteczne psy na wilki, ale obecnie uważa się je za zbyt wydelikacone, aby miały sobie dać radę z tymi drapieżnikami. W Wielkiej Brytanii od dawna nikt już na wilki nie poluje, bo ich tam nie ma. Inne czasem wymieniane psy polujące na wilki, to m.in.: mastiff hiszpański, moskiewski stróżujący, a także nasz rodzimy owczarek podhalański. Jednak one też nie są uważane za realnie skuteczne.

psy do polowań na wilski charty kirgijskie

TAJGAN chart kirgijski to pies do polowań na wilki

Polowanie z psami na wilki – historia polowań we Francji i w Rosji

Według historyków, polowania z psami na wilki we Francji zwykle odbywały się przy udziale sfory złożonej z 25-30 sporej wielkości psów gończych i tropiących. Uzupełnieniem do tego zwykle były bardziej typowe rasy psów na wilki takie, jak duże mocne charty i dogi, każde w liczbie sześciu lub ośmiu. Myśliwi zaś byli na koniach. Psy dopadały wilka i osadzały go w miejscu, wtedy puszczano na niego charty i dogi, następnie go dobijano. W Rosji carskiej i sowieckiej na wilki polowano zimą, używając do tego celu rosyjskie charty narodowej rasy Borzoj.

polowanie na wilki z chartami borzoj

polowanie na wilki z chartami borzoj

W polowaniach takich lubowali się możnowładcy, obszarnicy i Kozacy. Jeden myśliwy na koniu prowadził zwykle trzy charty, które spuszczał na widok wilka. A gdy te go dopadły, myśliwy zsiadał z konia i dobijał wilka nożem. W Rosji do polowań na wilki używano też wielu innych psów różnych ras, w tym gończych, tropowców i syberyjskich wilczarzy, jak również mniejszych chartów i foksterierów. Jednak te psy na wilki miały tylko tropić, gonić i robić dużo hałasu. W bezpośredniej walce z wilkami nie miałyby szans. Obecnie Rosja, Białoruś i Ukraina to trzy ostatnie kraje w Europie, gdzie na wilki nadal można polować i to bez ograniczeń.

 

Polowanie z psami na wilki – historia polowań na Bliskim Wschodzie

 W Afganistanie polowania na wilki kultywowali tradycyjnie Pasztuni i afgańska rodzina królewska. Plemiona Pasztunów polują tam od setek lat tradycyjnie na wilki wykorzystując starożytną miejscową rasę psa, nazywaną Tazi (ang. Afghan Hound). Są to wielkie i silne psy, mające bardzo gęstą i długą sierść, dobrze chroniącą przed wilczymi zębami. Ponoć ścigane przez te psy stado wilków rozprasza się w strachu.

charty tazi do polowań na wilki

charty tazi

Tazi mogą biec z prędkością 40 mil (65 km) na godzinę, a ich długa sierść falująca na wietrze sprawia wrażenie, że są o wiele większe i masywniejsze, niż w rzeczywistości. Podobnie na wilki poluje się w Kazachstanie. Polowanie z psami na wilki odbywa się tam przy użyciu miejscowych, bardzo dużych psów w typie tybetańskiego doga, nazywanych Tobet (Kazachski wilkodław). Poluje się ścigając wilki na stepach lub półpustyniach, zależnie od regionu. W ciepłych porach roku myśliwi polują siedząc na koniach, natomiast zimą jadą na takie polowanie saniami, obok których biegną psy. Kiedy wilk jest zauważony, psy są uwalniane ze smyczy i następuje pościg. Szczenięta tych psów uczy się zapachu wilków już od wczesnego dzieciństwa. W Kirgistanie odbywają się podobne polowania, przy czym używa się tam miejscowych mocnych chartów kirgiskich, nazywanych Tajgan.

psy do polowań na wilki w kazachstanie Kazachski wilkodław tobet

Kazachski wilkodław TOBET

Polowanie z psami na wilki – historia polowań w Ameryce Północnej

 W Ameryce Płn. polowania z psami na wilki robiono głównie w celu zwalczania szkodników, a nie sportu. Używane przez Amerykanów psy na wilki to były m.in. silne charty, w tym wzmocnione krzyżówki greyhoundów. Wyłącznie czystej krwi rasowe charty okazały się bezużyteczne. Za pomocne uznawano też buldogi. Sam Roosevelt napisał we wspomnieniach, że wiele ranczerów z Kolorado, Wyoming i Montany w ostatniej dekadzie XIX w. wyhodowało mocne, silne charty nazywane Deerhound, które były zdolne nawet do zabicia wilka, jeśli polowały na pojedynczego osobnika we trzech lub więcej psów. Charty te miały zwykle ok. 30 cali (ok. 76 cm) w kłębie i ważyły ok. 90 funtów (ok. 41 kg). Amerykanie uważali też, że ich charty deklasowały importowane charty rosyjskie Borzoj. Na początku XX w. polowania z psami na wilki w USA odbywały się już z dobrze wyszkolonymi do tego psami z rodowodem, nazywanymi Wolfhounds. Obecnie polowanie z psami na wilki jest legalne tylko w stanie Wisconsin w USA.

Tagi artykułu: