Psy nie dla dzieci

Miłośnicy czworonogów wyznają zasadę, że każdy pies może przyzwyczaić się do mieszkania w domu z małymi dziećmi - o ile jest prawidłowo uspołeczniony i odbył odpowiednie szkolenia i treningi posłuszeństwa. Rzeczywistość kłóci się jednak z idealnym obrazem mechanizmów zwierzęcych zachowań. Niektóre rasy nie nadają się, bowiem do wprowadzenia do domów z małymi dziećmi, gdyż stanowią dla nich bezpośrednie zagrożenie. W poniższym artykule wymienimy rasy, które z całą pewnością są nieodpowiednie dla dużych i dzietnych rodzin i nie spełnią się jako psy  dla dzieci.

Rottweilery zaliczane są do grupy psów agresywnych. Mają niezwykle silną potrzebę dominacji w stadzie i często pragną podporządkować sobie wszystkich domowników. Zwierzę może używać siły zarówno w stosunku do swojego pana jak i również innych domowników. Bezpośredni kontakt z małym dzieckiem nierzadko kończy się tragicznie. Poświadczeniem powyższych słów są liczne sprawy o pogryzienie dzieci przez Rottweilery.

Osoby posiadające dzieci powinny wystrzegać się psów, które mają status obrońców i stróżów domu. Do takich ras zaliczamy między innymi: Dobermany, Hovawarty, Owczarki francuskie Beauceron, Owczarki kaukaskie, Niemieckie Terriery myśliwskie, Sealyham Terriery, Chow Chow. Psy są mocno nakierowane na wykonywanie określonych powinności. Obecność dziecka może je rozpraszać i frustrować. Stróżujące nie stronią przed atakami na dzieci, a złość mogą przelać nawet na najmłodszych członków rodziny. Psy dla dzieci muszą odznaczać się dużą cierpliwością i miłością do najmłodszych.

Welsh Corgi Cardigan i Welsh Corgi Pembroke są małymi psami, o wydłużonym kształcie ciała i mocno odstających uszach. Zwierzęta są bardzo nieufne względem obcych i mają zwyczaj podszczypywania domowników. Dorosłym osobom ów zwyczaj nie powinien przeszkadzać, jednakże podszczypywanie dzieci może kończyć się bardzo niesympatycznie.

Jamniki i Charty należą do bardzo niezależnych i niedostępnych ras. Ich zachowanie względem najmłodszych jest w zasadzie mocno niedookreślone i przez to nie powinniśmy pozostawiać ich w obecności osób najmłodszych. Charty są psami myśliwskimi i podobnie jak większość myśliwych mogą być źle usposobione do dzieci i małych zwierząt. Jamniki zaś bardzo przywiązują się do swojego właściciela i traktują innych domowników z góry - oczywiście taki mechanizm reakcji nie dotyczy wszystkich osobników.

Niektóre rasy psów nie powinny być sprowadzane do domu, gdzie są małe dzieci ze zgoła innych względów. Dzieci często traktują małe psy i miniaturki jak żywe maskotki i bawią się z nimi w sposób zupełnie nieumiejętny. O ile Yorkshire są nieco postawniejszymi stworzeniami, o tyle Chihuahua mogą zostać zranione na skutek mocniejszego pogłaskania, bądź potrącenia. Dla dobra psów nie powinniśmy ich wpuszczać do domu z rozbrykanymi dzieciakami. Yorkshire wykazują natomiast tendencję do zachowań agresywnych. Często zdarza się, że atakują małe dzieci - niemniej jednak ich ofiarami padają osoby nieznane (oszczędzają członków rodziny).
Rosyjskie Toye należą do ras psów szczekliwych i niezwykle absorbujących, w związku z czym mogą bardzo przeszkadzać w pierwszych latach życia dziecka. Generalnie nie są jednak agresywne i nie powinny atakować najmłodszych.
Psy ras małych cenią sobie kontakty ze starszymi dziećmi, gdyż mogą być doskonałymi kompanami zabaw. Psy dla dzieci powinny być jednak nieco postawniejsze i odporne na wygłupy i szturchania.

Owczarki australijskie (Kelpie) są zwierzętami nad wyraz żywotnymi i mają w sobie ogromne pokłady energii. Z racji wielkiego zapotrzebowania na ruch i wrodzoną nadpobudliwość nie są dobrymi opiekunami dla bardzo małych dzieci. Niemniej jednak mogą okazać się wiernymi przyjaciółmi i wspaniałymi partnerami do zabaw dla dzieci nieco starszych.

Psy ras dużych i olbrzymich mają zazwyczaj ogromne pokłady czułości i miłości wobec dzieci. Owczarek staroangielski pomimo swojej wrodzonej łagodności - nie powinien być chowany w domu z małymi dziećmi. Istnieje zbyt duże ryzyko, że nieopatrznie zrobi dziecku krzywdę i zupełnie przypadkowo przygniecie je swoim ciężarem. Podobnie rzecz się ma z Bernardynami i Sznaucerami olbrzymimi- łagodny charakter tych ras kłóci się z ich wyglądem zewnętrznym i nierzadko zmyla potencjalnych właścicieli. Jeśli mieszkamy w domu ze starszymi dziećmi, spokojnie możemy decydować się na zakup powyższych ras.

Czechosłowacki Wilczak stanowi swoistą hybrydę dwóch gatunków zwierząt: wilka i owczarka niemieckiego. Z racji swojej proweniencji i dzikiej natury również nie jest polecany rodzinom. Jeżeli poddamy go odpowiedniej socjalizacji, warunkowo może przebywać w rodzinach ze starszymi dziećmi.

Beagle są wspaniałymi psami myśliwskimi i dobrymi towarzyszami zabaw dla starszych dzieci. Do ich głównych wad należy jednak nadpobudliwość i zbytnia zuchwałość. Psy nie są cierpliwe i nie trudno im pozostawać dłużej w jednym miejscu. Istnieje zatem duże ryzyko, że zareagują gwałtownie na dziecięce zaczepki i utemperują niesforne dzieci.

Bardzo niebezpieczną rasę nie tylko dla dzieci, ale także dla niewprawionych hodowców jest Akita. Akity nigdy nie będą bezwzględnie posłuszne swoim właścicielom, dlatego też trudno oczekiwać, że wyrobią w sobie prawidłową postawę względem dzieci. Akity są generalnie rzecz biorąc agresywnymi zwierzętami, po których można się bardzo wiele spodziewać. Trzymanie ich w domu z dziećmi, bądź innymi zwierzętami może skończyć się tragicznie.

Posokowiec bawarski jest zaś psem, który wymaga od właściciela bardzo wiele uwagi i zainteresowania. W momencie kiedy właściciel koncentruje swoją uwagę na dziecku, bądź innym zwierzęciu, pies może prowadzić działania ofensywne, mające na celu przerzucenie zainteresowania na jego osobę. Posokowce mogą rywalizować z dziećmi o miejsce w hierarchii, co będzie stresujące nie tylko dla nich, ale też dla właściciela.
 

Mastify tybetańskie cierpią na podobny problem co Posokowce. Psy są bardzo wymagające i zmuszają właścicieli do odbycia regularnego cyklu szkoleń. Mastify mają bardzo ciężki i władczy charakter i potrafią wyrazić swoje niezadowolenie w bardzo mocny i zdecydowany sposób. Dzieci mogą zaś je denerwować swoim sposobem bycia i zbytnią natarczywością.