Udostępnij ten artykuł.

Psy pasterskie rasy i zdjęcia

Pies pasterski jest typem psa, który posiada cechy obrońcy stad zwierząt hodowlanych przed drapieżnikami. Taki pies pasterski musi mieć następujące cechy: zaciętość w walce, odporność na trudne warunki pogodowe oraz terenowe, mocne poczucie hierarchii w stadzie, dlatego te psy bardzo często mają problem z całkowitym podporządkowaniem się swojemu właścicielowi. Przyzwyczajone są do samodzielnej pracy i potrzebują stałego zajęcia.

Na samym początku typowe psy pasterskie musiały być silne i duże, żeby dały radę takiemu zagrożeniu jak np. niedźwiedzie. Jako przykład psa pasterskiego o takich pierwotnych cechach można tutaj wymienić Owczarka środkowoazjatyckiego, który w swoich ojczystych terenach nadal pełni funkcje użytkowe. Wraz z przetrzebieniem pogłowia wilków oraz niedźwiedzi nie było już konieczne posiadanie takich potężnych i bojowych psów. W 1570 roku Caius informował, że na Wyspach Brytyjskich ogromną popularnością i uznaniem cieszył się pies rasy Owczarek angielski, którego budowa była znacznie lżejsza.

Potrzeba posiadania psa pasterskiego, który będzie pilnował stad, żeby nie niszczyły one upraw, kładła nacisk na takie cechy osobnicze jak mniejsza niezależność, posłuszeństwo, umiejętność pilnowania, a także umiarkowana agresywność. Ta ostatnia cecha, czyli umiarkowana agresywność była związana z dosyć istotną kwestią współpracy ze stadem, ponieważ pies taki musiał umieć kąsać owce, w taki sposób, żeby czuły one przed nim respekt, ale nigdy nie mógł ich skaleczyć, ani zrobić im krzywdy. Pożądane były również psy, które umiały pracować cicho, nie płosząc stada swoim głośnym szczekaniem. Odróżnienie psów pasterskich od owczarków jest bardzo trudne, a nawet wręcz niemożliwe, gdyż ich funkcje, cechy anatomiczne, jak również i charakterologiczne są bardzo podobne.


  • Psy pasterskie

  • Pies pasterski

  • Pies pasterski

Funkcje psów pasterskich pełnią również psy, które nie należą ściśle do tej grupy, gdy pod uwagę weźmie się klasyfikację FCI. Przykładem takiego psa pasterskiego, oczywiście oprócz Owczarka środkowoazjatyckiego jest na pewno Mastiff hiszpański.

Według klasyfikacji FCI do sekcji pierwszej, w grupie pierwszej, która poświęcona jest psom pasterskim oraz zaganiającym należą takie rasy jak: Bearded Collie, Beauceron, Border Collie, Briard, Ca de Bestiar, Collie długowłosy, Collie krótkowłosy, Czechosłowacki Wilczak, Duży Szwajcarski Pies Pasterski, Kelpie, Komondor, Kuvasz, Mudi, Owczarek Australijski, Owczarek Belgijski, Owczarek Chorwacki, Owczarek Holenderski, Owczarek Kataloński, Owczarek Niemiecki, Owczarek Pikardyjski, Owczarek Pirenejski, Owczarek Południoworosyjski Jużak, Owczarek Portugalski, Owczarek Staroangielski, Owczarek Szetlandzki, Owczarek z Bergamo, Pies z Maremmy i Abruzzów, Polski Owczarek Nizinny, Polski Owczarek Podhalański, Puli, Pumi, Saarlooswolfhond, Schapendoes, Schipperke, Słowacki Czuwacz, Welsh Corgi Cardigan, Welsh Corgi Pembroke.

Wszystkie psy pasterskie spokrewnione są z psami bojowymi i przypominają trochę, lżejszego Doga tybetańskiego i wszystkie w mniejszym albo większym stopniu są podobne do siebie. Praca takich psów pasterskich polega przede wszystkim na samodzielnym, często bez udziału drugiej osoby, pilnowaniu stad zwierząt i obronie go, przed wilkami, niedźwiedziami i złodziejami, ewentualnie na poskramianiu agresywnych buhajów, a także na pomocy przy pędzeniu zwierząt na targowisko czy do rzeźni.

Wszystkie te psy pasterskie są idealnymi psami nie tylko stróżującymi, ale również obronnymi.

Tagi artykułu: