Pierwotnie sznaucery były wykorzystywane w Niemczech i Szwajcarii do zaganiania bydła oraz tępienia gryzoni, dlatego często określało się je rattler, czyli szczurołapy. Typowy sznaucer jest energiczny i łagodny. Odznacza się czujnością, lubi się bawić i jest bardzo wierny właścicielowi. Za dzieckiem wskoczy w ogień. Jest czujny, ale nie hałaśliwy. Inne jego zalety to inteligencja, odwaga, wytrzymałość i odporność na trudne warunki pogodowe. Jest to znakomity pies rodzinny, towarzyski i stróżujący. Idealny dla dużej rodziny mieszkającej w domu z ogrodem. Mniejsze sznaucery rodzaje nie narzekają, gdy mieszkają w małych mieszkaniach. Z uwagi na to, że przez lata, wyhodowano sznaucery różnej wielkości, dzieli się je na miniaturowe, średnie i olbrzymy. Zobacz, czym różnią się rodzaje sznaucerów.
Rodzaje sznaucerów – sznaucery miniaturowe
Miniaturowe sznaucery nazywane są czasem brodaczami monachijskimi miniaturowymi. Wywodzą się od małych psów stróżujących wykorzystywanych w XIX wieku w Niemczech i Szwajcarii. Wówczas nazywano je pinczerami karłowatymi. Sierść sznaucera jest szorstka i gęsta. Charakterystycznymi cechami wyglądu są długa broda i krzaczaste brwi. Nie sprawia wrażenia psa eleganckiego. Ma mocną i krępą budowę, przez co wydaje się trochę przysadzisty. Najpopularniejsze są sznaucery czarno-srebrne, mniej popularne są psy u ubarwieniu „sól i pieprz”.
sznaucer miniaturowy
Miniaturowy sznaucer cechy wyglądu:
- Wysokość w kłębie – psy i suki: od 30 do 35 cm.
- Waga: psy i suki: od 4 do 8 kg.
- Głowa - długa, mocna, stanowi połowę długości grzbietu.
- Czoło – płaskie, guz potyliczny niewidoczny.
- Kufa- długa, w formie ściętego klina. Stop powinien być wyraźnie zaznaczony. Krótka, spiczasta kufa jest wadą.
- Oczy - ciemne, nieduże, owalne, osadzone frontalnie. Wadliwe jest oko duże, okrągłe, a w szczególności wyłupiaste.
- Uzębienie - kompletne, zgryz nożycowy. Zęby są duże, białe i zdrowe. Zbyt małe, źle wykształcone, noszące ślady przebytych chorób są wadami.
- Uszy - wysoko osadzone, załamane w połowie, mają kształt litery V, przylegają wewnętrzną krawędzią do głowy. Dawniej uszy były kopiowane, dziś jest to zakazane.
Charakter sznaucera miniatury jest podobny jak u innych sznaucerów. Jest to pies energiczny, niekłopotliwy, wierny, mądry i wytrwały. Nie straszny mu deszcz, upał i śnieg. Dobrze się czuje w każdym towarzystwie i każdym miejscu. Bez problemu można go wychować na grzecznego i ułożonego towarzysza. Nadaje się do małego mieszkania w mieście. Przy pielęgnacji sierści sznaucera trzeba się trochę napracować. Konieczne jest regularne trymowanie i szczotkowanie.
Rodzaje sznaucerów – sznaucery średnie
Sznaucer średni ma również łagodne usposobienie. Lubi zabawę i towarzystwo. Kocha dzieci, jest czujny i delikatny. W sytuacji zagrożenia, potrafi stanąć na wysokości zadania. Łatwo się szkoli i uczy komend. Jak wszystkie sznaucery, jest odporny na trudne warunki pogodowe i bardzo wytrwały. Nie sprawia problemów, wręcz przeciwnie, jest inteligentny i taktowny. Wie, co mu wolno, a czego nie. Wymarzony pies rodzinny i stróżujący. Ma krótką, gęstą i szorstką sierść, charakterystyczną brodę i krzaczaste brwi. Jest średniej wielkości, krępy i silny. Sierść ma najczęściej czarną lub „sól i pieprz”. Jest tak uroczy, że szybko zakarbuje sobie przyjaźń i miłość właściciela. Choć musisz wiedzieć, że opieka nad takim temperamentnym psem jest wymagającym zajęciem. Trzeba dużo cierpliwości i stanowczości, by okiełznać sznaucera.
sznaucer średni
Średni sznaucer cechy wyglądu:
- Wysokość w kłębie – psy i suki: od 45 do 50 cm
- Waga – psy i suki: od 14 do 20 kg.
- Czaszka - mocna, długa, potylica słabo widoczna. Głowa proporcjonalna do rozmiarów psa. Wierzch głowy płaski, bez zmarszczek, linia profilu równoległa do linii grzbietu nosa.
- Oczy – średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywy wyrazie. Powieki dobrze przylegające.
- Uszy – wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.
- Szyja – mocna, dobrze umięśniona, sucha, szlachetnie wygięta, płynnie przechodzi w łopatki, oddaje siłę psa. Skóra przylegająca, bez fałd.
Rodzaje sznaucerów – sznaucery olbrzymy
Niegdyś sznaucer olbrzym wykorzystywany był głównie do zaganiania bydła, stróżowania gospodarstw i browarów, dlatego czasem określało się go sznaucerem piwnym. Na przełomie XIX i XX wieku doceniono ogromne zalety tej rasy, czyli przyjacielskość, odwaga, wierność i łagodność. Wygląd sznaucera olbrzyma wzbudza respekt. Jest duży, krępy i silny. Zawsze gotowy do obrony. A przy tym lojalny i czujny. Wymarzony pies towarzyski, służbowy, użytkowy i sportowy. Urodzony do ciężkiej pracy. Sznaucer olbrzym najczęściej ma czarne umaszczenie, choć zdarzają się osobniki o umaszczeniu „sól i pieprz”.
sznaucer olbrzym
Olbrzym sznaucer cechy wyglądu:
- Wysokość w kłębie – psy i suki : od 60 do 70 cm.
- Waga - psy i suki : od 35 do 47 kg.
- Czaszka - mocna, długa, potylica słabo widoczna. Głowa proporcjonalna do rozmiarów psa, podkreślająca jego siłę. Wierzch głowy płaski, bez zmarszczek, linia profilu równoległa do linii grzbietu nosa.
- Nos – trufla nosa dobrze rozwinięta, zawsze czarna.
- Kufa – kształtu tępego klina. Grzbiet nosa prosty.
- Wargi – czarne, suche i przylegające, także w kącikach.
- Oczy – średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywy wyrazie. Powieki dobrze przylegające.
- Uszy – wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.
- Szyja – mocna, dobrze umięśniona.