Ropomacicze u suk jest chorobą, która występuje u suk, a polega na nagromadzaniu się wydzieliny gruczołowej we wnętrzu macicy. Po jakimś czasie przeważnie miesiąc albo dwa po cieczce wydzielina ta ulega zakażeniu i pojawia się ropa. Te toksyny ropne przedostają się do układu krwionośnego i w ten sposób powodują zakażenie całego organizmu, ale najbardziej ta choroba atakuje nerki, wątrobę oraz serce.
Może także doprowadzić do bardzo poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu, a w bardzo już zaawansowanym stadium tej choroby, gdy zostanie ona za późno rozpoznana może nawet spowodować śmierć zwierzęcia.
Przypadłość ta dotyka przeważnie suki, które ukończyły piąty rok życia, ale jest również spotykana u młodszych suk oraz u kotek. Wyróżniane są dwa rodzaje ropomacicza: ropomacicze otwarte i ropomacicze zamknięte. Główną przyczyną tej choroby są zaburzenia hormonalne, czyli zbyt wysoki poziom progesteronu. Ten hormon odpowiedzialny jest za przygotowanie macicy do zagnieżdżenia się zarodka i utrzymanie ciąży. U suk wysoki poziom tego hormonu utrzymuje się fizjologicznie przez dosyć długi czas i nie ma tu znaczenia czy została ona pokryta i zapłodniona podczas cieczki. Progesteron pobudza wzrost oraz aktywność wydzielniczą gruczołów błony śluzowej macicy, a to właśnie doprowadza do jej torbielowatego rozrastania z towarzyszącym temu nagromadzaniem się płynu w macicy, która to wydzielina następnie zostaje zakażona przez bakterie.
Przyczynami powstawania ropomacicza u suki mogą być:
- Niekorzystny cykl rozrodczy;
- Za długie stosowanie hormonalnej antykoncepcji albo stosowanie jej podczas trwania cieczki;
- Używanie środków wczesnoporonnych;
- Trudne porody;
- Wiek suki (powyżej pięciu lat).
Na samym początku ropomacicza u suki można nie zauważyć żadnych objawów tej choroby. Przeważnie stają się one rozpoznawalne po około dwóch miesiącach po zakończeniu cieczki. Do objawów ropomacicza otwartego należą:
- Wypływ wydzieliny z dróg rodnych, która jest przeważnie gęsta, o kremowym kolorze i czasem bardzo śmierdząca, ale nie zawsze musi występować;
- Zwiększone pragnienie oraz zbyt częste wydalanie moczu;
- Apatia, osłabienie i osowiałość;
- Nadmiernie powiększony brzuch;
- Zmniejszenie lub całkowita utrata apetytu;
- Wymioty.
Natomiast do objawów ropomacicza zamkniętego należą:
- Nadmierne pragnienie;
- Objawy mocnego zatrucia;
- Śmierć zwierzęcia.
Występowanie ropomacicza potwierdza się przez wykonanie takich badań jak: badanie USG, badanie krwi (morfologia, badanie biochemiczne i OB) oraz badanie cytologiczne wymazu z dróg rodnych.
Leczyć ropomacicze u suki można na dwa sposoby: operacyjnie lub nieoperacyjnie. Leczenie operacyjne jest najbardziej skuteczną metodą usunięcia oraz zapobiegania jej nawrotom. Podczas takiego zabiegu chirurgicznego usuwa się całą macicę razem z jej zawartością oraz jajniki, ale aby przeprowadzić taki zabieg suka musi być w miarę w dobrej formie, bo jeżeli jej stan jest poważny to najpierw podaje się leki, które pomogą w złagodzeniu skutków tego schorzenia, dopiero potem przeprowadza się operację.
Po tym zabiegu suczka dosyć szybko dochodzi do siebie, a czas rekonwalescencji trwa kilka dni. Można zapobiec tej niebezpiecznej chorobie stosując zabieg sterylizacji suczki w jak najwcześniejszym momencie jej życia. Bardzo ważne jest zapamiętanie, że stosowanie hormonalnej antykoncepcji jest bardzo ryzykowne, ponieważ może to doprowadzić do powstania ropomacicza w późniejszym wieku suki. Leczenie ropomacicza u suki metodami zachowawczymi są jedynie alternatywą dla zabiegów operacyjnych i niestety wiążą się ze sporym ryzykiem dla zdrowia oraz życia suki, uzyskana w ten sposób farmakologiczna remisja choroby może trwać nawet klika lat i często doprowadza do usunięcia macicy, a nawet może doprowadzić do śmierci. Obecnie stosuje się również do leczenia rompomacicza u suki trochę mniej popularne, ale jednak budzące spore zainteresowanie weterynarzy oraz hodowców środki homeopatyczne takie jak:
- Preparat ReVet 17, w którego składzie znajduje się pokrzyk wilcza jagoda, wydzielina mątwy oraz jałowiec Sawina;
- Metrovetsan, który zawiera wydzielinę mątwy oraz sasankę.
Te leki homeopatyczne podaje się podskórnie w odstępie 5 – 7 dni przeważnie z antybiotykami, aż do czasu ustąpienia objawów ropomacicza. Mechanizm tych preparatów polega przede wszystkim na zwiększonym przekrwieniu endometrium, wzroście napięcia oraz kurczliwości ściany macicy, a także pośrednio hamuje działanie progesteronu. Skutkiem tego jest wydalanie ze światła macicy tej patologicznej zawartości. Bardzo dużą zaletą stosowania kuracji homeopatycznej jest brak jakichkolwiek skutków ubocznych w trakcie ich podawania.
