Schipperke historia
Schipperke uzyskały oficjalny status rasowy w 1880 roku. Nie ulega jednak wątpliwości, że psy w typie Schipperke istniały na terenach współczesnych Niderlandów już od XVII wieku, a za kraj ich pochodzenia uznaje się Belgię. Psy były faworytami robotników i woźniców z dzielnicy StGery w Brukseli. Urządzali oni dla nich wystawy, w czasie których prezentowano psie obroże. Niegdyś towarzyszyły także żeglarzom w czasie wypraw śródlądowych, a także pomieszkiwały w domach mieszczan, pełniąc funkcje poławiaczy szczurów i innych pomniejszych gryzoni.
W dialekcie flamandzkim schipperke oznacza „małego owczarka”. Przodkiem schipperke i owczarków belgijskich był pies pasterski leuvenaar – nieduży, czarny czworonóg.
Pierwsza oficjalna prezentacja rasy miała miejsce na wystawie Spa w 1882 roku.
Prawdziwy złoty okres dla Schipperke przypadł na początek XX wieku. Kilka osobników zostało wówczas wywiezionych z Niderlandów na Wyspy Brytyjskie i do Stanów Zjednoczonych. Niestety, ekspansja rasy na inne rejony świata miała swoje poważne konsekwencje. Schipperke były wielokrotnie krzyżowane z innymi rasami, co doprowadziło do powstania osobników o różnych umaszczeniach. Przez lata typ rasowy został ujednolicony, chociaż niegdyś rozważano uznanie trzech odmian pochodzących odpowiednio z Anvers, Louvain i Brukseli.
II wojna światowa znacząco wpłynęła na dalszy rozwój rasy. Hodowcy wycofywali się ze swoich planów i porzucali hodowle, a rasa niemalże wyginęła. Obecnie Schipperke nie są już tak popularne, a regularne hodowle zwierząt utrzymały się jedynie na terytorium Wielkiej Brytanii oraz Ameryki Północnej.
Schipperke opis rasy
Schipperke to pies o nieco lisim wyglądzie – niewielki, ale bardzo solidnie zbudowany. Głowa przybiera klinowaty kształt; mózgoczaszka dobrze rozwinięta, kufa krótka. Tułów proporcjonalny, szeroki i krępy, o delikatnym kośćcu. Sylwetka psa wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że wysokość w kłębie jest równa długości mierzonej od kłębu do nasady ogona.
Stop wyraźnie zaznaczony. Nos mały, zawsze czarny. Wargi czarne i ściśle przylegają. Uzębienie pełne; zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Policzki suche. Oczy ciemnobrązowe, małe, migdałowate. Nie powinny być ani zbyt wypukłe, ani głęboko osadzone. Powieki czarne. Uszy bardzo małe, stojące i o trójkątnym kształcie. Powinny być osadzone wysoko, lecz niezbyt blisko siebie, sztywne i ruchliwe. Szyja mocna i dobrze umięśniona, średniej długości, dobrze osadzona na łopatkach; lekko łukowata. Tułów krótki, szeroki i krępy. Grzbiet i lędźwie mocne i proste, często opadające od kłębu do zadu. Kłąb zaznaczony wyraźnie. Zad krótki, szeroki i poziomy, na końcu ładnie zaokrąglony. Klatka piersiowa szeroka od przodu i za łokciami. Ogon niewidoczny, o ile został przycięty. Ogon nie powinien zmieniać linii zadu, kończącego się ładnym zaokrągleniem. Kończyny o lekkim kośćcu, proste i idealnie równoległe. Łapy małe, zwarte i okrągłe (kocie), palce wysklepione, pazury krótkie, mocne, zawsze czarne. Uda długie i dobrze umięśnione. Skóra dobrze przylega na całym ciele.
Pies Schipperke
Sierść – zgodnie ze standardem FCI: włos okrywowy obfity, prosty, zwarty i dostatecznie twardy, w dotyku sprężysty, suchy, dający, wraz z miękkim, gęstym podszerstkiem, doskonałą ochronę przed niepogodą. Bardzo krótki na uszach, krótki na głowie i przedniej stronie przednich nóg i śródstopiach. Na tułowiu włos średniej długości, przylegający. Na szyi włos wyraźnie dłuższy i bardziej nastroszony, począwszy od zewnętrznych krawędzi uszu, tworzy bardzo typową grzywę na bokach i wierzchu szyi, szczególnie wyraźną u psów, ale widoczną także u suk, i sięgającą kłębu, a nawet łopatek. Na spodniej stronie szyi i piersi długi włos układa się w kształt żabotu, zanikający ku tyłowi klatki piersiowej. Na tylnej stronie ud obfity, długi włos tworzy charakterystyczne portki, zawinięte do wewnątrz i zasłaniające okolice odbytu. Włos na ogonie takiej samej długości, jak na tułowiu.
Standard FCI dopuszcza jedynie czarne umaszczenie. Podszerstek może być zarówno czarny, jak i ciemnoszary, o ile nie widać go przez włos okrywowy.
Idealna waga ciała kształtuje się w granicach od 3 do 9 kg, przy czym najbardziej pożądana średnia, od 4 do 7 kg. Psy osiągają średnio do 32 centymetrów wysokości w kłębie.
Zachowanie i temperament Schipperke
Psy są znane ze swojego charakterku. Są uparte, niektórzy sądzą nawet, że złośliwe, i posiadają silne instynkty łowieckie. Kiedy dostrzegą małą zwierzynę, natychmiast udają się w pogoń za nią. Schipperke są czasem określane jako diabły tasmańskie albo czarne diabły. Z natury są psami niezwykle ciekawymi świata i pełnymi energii. Wymagaj stałej uwagi ze strony opiekuna i nie zadowolą się kilkunastominutowymi spacerami po parku. Jako psy niezwykle inteligentne i niezależne mogą mieć spore problemy z podporządkowaniem się panu. Potrzebują odpowiedniego szkolenia z zakresu posłuszeństwa; nieuspołecznione osobniki mogą być agresywne w stosunku do innych zwierząt.
Zdrowie i pielęgnacja Schipperke
Schipperke są generalnie zdrową rasą i dożywają późnego wieku – niekiedy 17-18 lat.
Pielęgnacja psów zazwyczaj nie sprawia właścicielom większych kłopotów. Strzyżenie nie jest wymagane, a opiekunowie muszą pamiętać jedynie o czesaniu sierści i zbieraniu martwego włosa okrywowego. Psy mogą linieć kilka razy w ciągu roku; w wyniku linienia tracą gruby podszerstek. W tym czasie warto organizować dla psa ciepłe kąpiele, które niwelują problem nadmiernego wypadania włosa.
Psy Schipperke
Wysokość: psy osiągają do 32 centymetrów wysokości w kłębie.
Masa: waga zwierzęcia nie powinna przekraczać 8 kg.
Umaszczenie: FCI dopuszcza wyłączenie umaszczenie czarne.
Pielęgnacja: psy wymagają regularnej pielęgnacji. Wyczesywanie sierści psa powinno odbywać się przynajmniej raz w ciągu tygodnia. Psy linieją kilka razy w ciągu roku, co może być dość uciążliwe dla właściciela. Dobrym rozwiązaniem problemu linienia są częste kąpiele psa w ciepłej wodzie.
Zdrowie: Schipperke to generalnie zdrowa rasa psów. Osobniki nie uskarżają się na typowe problemy zdrowotne i często dożywają bardzo sędziwego wieku. Właściciel musi dbać o zachowanie prawidłowej diety psa, gdyż nadwaga prowadzi do poważnych zaburzeń pracy serca i płuc.
Rodzina: psy są dość temperamentne i nieprzewidywalne. Właściciel musi wykazywać dużą cierpliwość w czasie szkolenia i systematycznie powtarzać komendy. Raczej niezalecane do domu z małymi dziećmi i zwierzętami.
Kraj pochodzenia: Belgia
Cena szczeniąt z rodowodem 1800 złotych. Źródło (Google).
Klasyfikacja FCI - grupa I, sekcja 1. Według Klasyfikacji FCI rasa psów nie podlega próbom pracy.