Setery to wspaniałe psy o dużym uroku osobistym, które podbiły serca milionów hodowców na całym świecie. Jeżeli i Wy zakochaliście się w tych uroczych psach i zastanawiacie się nad wprowadzeniem setera pod swój dach, koniecznie przeczytajcie poniższy tekst.
Setery w pigułce
Charakter setera
Seter to pies jednego opiekuna. Oczywiście przywiązuje się do wszystkich członków rodziny, niemniej jest bezwarunkowo podporządkowany tylko jednej osobie. W pierwszych miesiącach życia dopiero poznaje domowników, a samca alfa wybiera po upływie kilkunastu miesięcy.
Idealny właściciel psa musi być wytrwały i uparty – taki bowiem jest seter. Wykazując jakąkolwiek słabość, albo zbytnio mu pobłażając, możemy się bardzo rozczarować i przydać sobie dodatkowej pracy. Przesadny upór, uznawany zazwyczaj za niepożądaną cechę charakteru, może zostać pozytywnie ukierunkowany i wykorzystany w czasie szkolenia i zabawy. Warto pamiętać, że psy setery bardzo chętnie się uczą i są głodne wiedzy – jeżeli nie zaniedbamy szkolenia, możemy być pewni, że w krótkim czasie nauczą się przydatnych umiejętności. Na początku nauki trzeba jednak pokazać psu, że to my jesteśmy panami sytuacji i to my zarządzamy przerwy i mówimy, jak ma pracować. Po czasie seter przyzwyczai się, że nie może robić wszystkiego po swojemu i to my nim komenderujemy.
Setery w pigułce – Czy seter to pies dla mnie?
Pies Seter nie jest psem dla osób, które traktują wysiłek fizyczny jako karę a nie jako przyjemność. Jeżeli nie jesteśmy specjalnie aktywni i wiemy, że nie poświęcimy na spacery co najmniej godziny dziennie, nie warto zastanawiać się nad zakupem setera.
Seter nie znosi nudy; będzie nieszczęśliwy, jeżeli pozostawimy go samego na wiele godzin w ciągu dnia. Najlepszą dlań formą wypoczynku są biegi, spacery lub wycieczki rowerowe z opiekunem. Raz na tydzień – dwa tygodnie warto zorganizować wypad za miasto i spuścić psa ze smyczy, tak aby mógł wyszaleć się na łące i porządnie zmęczyć.
Dlaczego aktywność fizyczna jest taka ważna? Otóż zmęczony seter to nie tylko szczęśliwy, ale i spokojny seter. Pies, który nie ma szansy na rozładowanie energii, może stać się bardzo destrukcyjny i zacząć niszczyć domowe sprzęty. Pozostawiony przez długi czas w samotności z pewnością dobierze się do naszych mebli, zacznie gryźć buty i rozniesie doniczki z kwiatami w drobny mak.
Seter w pigułce – jak poskromić setera?
Aby seter zachowywał się dobrze w wieku dojrzałym i był bezwzględnie posłuszny właścicielowi, powinniśmy szkolić go już w pierwszych miesiącach życia. Mając w pamięci, że psy myśliwskie są psami wybitnie niezależnymi, powinniśmy uwrażliwić setera na komendę „do mnie” i pracować właściwie na każdym spacerze. Bezwzględna karność jest wprawdzie trudna do osiągnięcia, niemniej przy odrobinie dobrej woli osiągniemy satysfakcjonujące rezultaty.
W czasie każdego spaceru właściciel musi wykazać się nie lada czujności i nie odwoływać psa za każdym razem od tropu; czasami wskazane jest, aby pies podążył za zapachem i dał upust swojej pasji łowieckiej. Zadaniem właściciela jest wydanie komendy w chwili, kiedy pies za bardzo się oddali.
Przyszły właściciel setera musi pamiętać, że psy nie są proste w „obsłudze”. Efekty pracy z psem mogą być przez dłuższy czas niezadowalające. Z psem trzeba pracować całe życie i przez cały czas, od nowa i od nowa, uczyć go prawidłowych reakcji i zachowań. Jeżeli nie jesteśmy przygotowani na takie poświęcenie, tylko unieszczęśliwimy psa, a przy okazji samych siebie. Po pewnym czasie poczujemy bowiem frustrację i uznamy, że pies robi nam na złość. Nic bardziej mylnego! Psy nie znają uczucia złości, a ich zachowania nie są motywowane chęcią „dowalenia” opiekunowi. Niesubordynacja i skłonność do samodzielnego podejmowania decyzji leżą po prostu w ich naturze. Psy myśliwskie nie są typowymi czworonogami do towarzystwa – ich pierwotną rolą było wystawianie zwierząt, zatem przez większość polowania musiały działać na własny rachunek. Nie wymagajmy zatem od nich bezwzględnego posłuszeństwa. Seter to żywioł – uszanujmy to.
Nauka chodzenia setera na smyczy
Setery najczęściej poruszają się kłusem lub galopem, z głową przy ziemi. Spokojne chodzenie psa przy nodze opiekuna jest wręcz nienaturalnym zjawiskiem i zdarza się bardzo rzadko. Jeżeli tylko mamy możliwość, powinniśmy zdjąć psa ze smyczy i dać mu szansę do galopowania i węszenia. Oczywiście nie zmienia to faktu, że pies powinien posiąść umiejętność chodzenia na smyczy.
Pielęgnacja setera
Jako że psy setery mają długą i obfitą sierść, właściciel musi pamiętać o regularnym szczotkowaniu – głównie na łapach i brzuchu, aby nie pojawiły się trudne do rozczesania kołtuny. Jeżeli zaniechamy podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych, sierść setera może zbijać się w trudne do rozplątania kołtuny.
Szczególnie trudnymi okresami dla właściciela setera są jesień i zima – do sierści psa przyczepiają się bowiem grudy błota i konieczne jest przeprowadzanie regularnych kąpieli.
Zważywszy na ogromne siły witalne i wielką pasję życia, seter wyraża swoją miłość do świata samym sobą. Zdarza się, że w czasie spaceru rzuci się na właściciela, przyozdabiając go błotem i strużkami śliny. Jeżeli nie chcemy niepotrzebnie się denerwować, na spacery zakładajmy raczej ubrania robocze.
Pielęgnacja setera obejmuje także prawidłową dietę. Z racji tego, że czworonogi mają wrażliwe żołądki podatne na skręt, nie powinniśmy podawać jedzenia bezpośrednio przed spacerem. Seter powinien jeść minimum godzinę przed wysiłkiem albo już po spacerze.