Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Siberian husky

Historia Siberian husky

     Siberian husky to rasa pierwotna pochodząca z rejonów Kołymy w północnej Syberii hodowana niegdyś przez Czukczów, Kamczadałów, Koriaków i Jukagirów, którzy stworzyli własne typy psów myśliwskich dostosowane do ich wymagań łowieckich.  Czukcze zamieszkiwali tereny półwyspu rozciągającego się z Syberii w kierunku Alaski. Około 3000 lat temu, zważywszy na ochłodzenie klimatu, plemię zaczęło wykorzystywać psy do ciągnięcia sań. Lud żyjący w stałych osadach w głębi lądu utrzymywał się głównie z łowiectwa. Członkowie plemienia musieli przemierzać niekiedy bardzo duże odległości w poszukiwaniu nowych terenów łowieckich. Psy były wykorzystywane do ciągnięcia sań , dlatego też musiały odznaczać się dużą wytrzymałością, odpornością na trudne warunki pogodowe i siłą. Ideałem psa było zwierzę stosunkowo niewielkich rozmiarów, które potrzebowało mało pokarmu.  Psy musiały ciągnąć upolowaną zdobycz ze stałą prędkością na niekiedy bardzo długich dystansach. W czasie standardowego polowania wykorzystywano od sześciu do ośmiu czworonogów zaprzęgowych. Jeżeli zaszła nagła potrzeba pożyczano psy od sąsiadów.
Wszystkie samce były obowiązkowo kastrowane (oprócz liderów zaprzęgu). Zabieg sterylizacji miał na celu pomóc psom utrzymać odpowiedni poziom tkanki tłuszczowej, a także znosił problem zbędnych skojarzeń. Jedynie najlepsze osobniki mogły się rozmnażać.
      Wedle przekazów źródłowych zaprzęgi czukockie liczące 20 psów i transportujące 600-kilogramowy ładunek były w stanie pokonać odległość 120 kilometrów w imponującym czasie sześciu godzin.  Rosjanie często wykorzystywali zaprzęgi do transportowania pasażerów i poczty. Przy średnim obciążeniu psy były w stanie pokonać niemal dwustukilometrowe dystanse w czasie jednego dnia.  Husky syberyjskie zostały sprowadzone do Kanady przez rosyjskiego handlarza futrami Williama Goosaka w 1909 roku. Niektórzy historycy są jednak zdania, że psy trafiły do Ameryki Północnej znacznie wcześniej.
      Jako ciekawostkę warto dodać, że norweski badacz Roald Amundsen (1872–1928) wybrał do przewozu ładunku w czasie wyprawy na Biegun Północny właśnie husky syberyjskie. Wprawdzie ekspedycja się nie udała – plany pokrzyżowała I wojna światowa – ale psy Amundsena stały się bardzo popularne w całej Ameryce Północnej. W latach 1950–1960 doszło do prawdziwego boomu hodowlanego. Niedługo potem do Europy przewieziono pierwsze egzemplarze psów tej rasy. Obecnie popularność czworonogów ciągle rośnie, do czego w znacznym stopniu przyczynił się wzrost zainteresowania sportami zaprzęgowymi.


  • Siberian husky

  • Szczeniak Siberian husky

  • Siberian husky

Wygląd Siberian husky

     Siberian husky to średniej wielkości czworonóg, o dość zwartym tułowiu, gęsto owłosionym ciele oraz prostych, stojących uszach.  Cechą dlań charakterystyczną jest płynny, bardzo swobodny chód. Preferowana wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi 53,50 - 60 cm.  Suki są mniejsze i mierzą od 50,50 do 56 centymetrów. Psy ważą 20,5 - 28 kilogramów, zaś suki 15,5 - 23 kg. Głowa średniej wielkości, proporcjonalna do wielkości ciała; wierzch lekko zaokrąglony, zwężający się w stronę oczu. Oczy migdałowate w kształcie i lekko ukośne.  Dopuszczalne jest występowanie jednego oka brązowego i jednego niebieskiego. Uszy średniej wielkości, trójkątne w kształcie, stojące i bardzo gęsto owłosione. Rozstawione blisko siebie i wysoko osadzone. Stop dobrze zaznaczony. Kufa średniej długości zwężająca się stopniowo ku nosowi. Psy o umaszczeniu  szarym, płowym oraz czarnym powinny mieć czarny nos. Czworonogi o włosie miedzianym – wątrobiany. U osobników białych dopuszcza się cielisty kolor nosa. Fafle pigmentowane i ciasno przylegające. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym.

     Szyja o średniej długości, dobrze wysklepiona. Klatka piersiowa dość głęboka i silna, ale niezbyt szeroka.  Żebra dobrze wysklepione, ale raczej płaskie na bokach. Grzbiet prosty i silny, średniej długości. Nie powinien być ani zbyt krótki, ani nadmiernie długi. Lędźwie suche. Zad lekko opadający. Ogon przybiera kształt lisiej kity jest bardzo dobrze owłosiony, osadzony tuż pod linią górną grzbietu. Kiedy pies stoi, ogon normalnie zwisa. Włos porasta ogon na średnią długość, nadając mu wygląd szczotki.


    Łopatka ułożona ku tyłowi. Mięśnie i więzadła dobrze wykształcone. Kończyny przednie ustawione do siebie równolegle, proste i szeroko rozstawione. Kości mocne, ale niezbyt ciężkie. Stopy nie powinny być wydłużone, raczej owalne w kształcie, o twardych i grubych poduszkach. Kończyny tylne ustawione równolegle umiarkowanie szeroko. Uda mocne, silne. 
Husky syberyjski ma podwójną warstwę włosa. Podszerstek jest miękki i gęsty; wystarczająco długi, aby stanowił podparcie dla włosa okrywowego. Włos okrywowy prosty i lekko przylegający; nie jest zbyt szorstki i nie odstaje od ciała. W okresie linienia nie występuje podszerstek.
UWAGA! Trymowanie dozwolone jedynie między palcami wokół łap! Dopuszczalnymi typami umaszczenia są wszystkie koloru począwszy od czarnego do białego. Na głowie mogą występować dowolne znaczenia.

Zachowanie i Temperament

     Siberian husky potrzebują dużo aktywności fizycznej w celu utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia. Pamiętajmy, że zostały opracowane jako psy zaprzęgowe do ciężkiej pracy, zatem nie będą szczęśliwe, prowadząc kanapowy tryb życia. Rasa uwielbia długie spacery, wędrówki, bieganie i rowerowe wycieczki. Psy zupełnie nie nadają się do życia w  mieście. Mieszkanie w bloku to dla nich istna katorga. Siberian husky  bywają dość awanturnicze i hałaśliwe, dlatego nie odnajdą się w mniejszych przestrzeniach.
    Największymi wadami rasy są skłonność do kopania i nietolerowanie mniejszych zwierząt. Psy uwielbiają kopać w ogródku, wykopywać ziemię z doniczek oraz szarpać ubrania. Nie przestraszmy się zatem, jeżeli zostawimy pupila w domu na cały dzień, a po powrocie zastaniemy „piekło”. Husky jak powietrza potrzebuje towarzystwa człowieka. Zupełnie nie radzi sobie z życiem w samotności i spędzaniem długich godzin w pustym domu. Jeżeli chodzi o zwierzęta i małe dzieci, warto zachować pewną powściągliwość. Husky wprawdzie nie wykazują nadmiernej agresji, ale są dość niecierpliwe i nie powinny być pozostawiane sam na sam z dziećmi.

Szkolenie Syberian husky

     Czworonogi są bardzo trudne w prowadzeniu i wymagają odpowiedniego podejścia szkoleniowego. Właściciele często uskarżają się, że ich psy nie są w stanie skupić się na ćwiczeniu komend i już po chwili zapominają treść polecenia, ignorując wszystko, czego nauczyły się przed kilkoma minutami. Husky syberyjskie wymagają zdecydowanego przywództwa i konsekwencji w wydawaniu poleceń.

Zdrowie i Pielęgnacja

     Siberian husky dość często chorują na zaćmę (dotyka około 10% przedstawicieli rasy i występuje zazwyczaj w 6-12 miesiącu życia). Nieleczona zaćma może rozwinąć się w ślepotę w ciągu dwóch-trzech lat. Innymi problemami z oczami u Syberian husky są m.in. dystrofia rogówki i postępująca atrofia siatkówki (PRA). U rasy często występują problemy skórne takie jak ropne zapalenie skóry czy choroba Vogt-Koyanagi-Harada. Siberian husky są podatne na utratę pigmentu na nosie i kagańcu.
Około 17% z syberyjskich husky może mieć problemy z niedoczynnością tarczycy. Rzadziej  występującymi schorzeniami są choroby serca, padaczka i paraliż krtani.
Rzadko chorują na dysplazję stawów biodrowych, dysplazję łokcia, luxating rzepki i inne choroby ortopedyczne.

    Jako że Siberian husky posiada gęstą, dwuwarstwową sierść może mieszkać zarówno w domu, jak i w budzie. Jeżeli nasz czworonóg nie uczestniczy w wystawach, w zupełności zadowoli się czesaniem raz na tydzień, a nawet rzadziej. W okresie linienia psy wymagają jednak częstszego czesania, ponieważ gęsty materac martwego włosa może skutkować pojawianiem się odparzeń. Do szczotkowania włosa wykorzystujemy szczotki i grzebienie o lekko wypukłych zakończeniach. Ostre zakończenia mogą poranić skórę psa, zwłaszcza że przez gęste futro trudno wyczuć kiedy trafiamy w skórę. W okresach linienia można z powodzeniem stosować preparaty witaminowe przyspieszające odbudowę nowego włosa. Wygląd i faktura włosa zależą w dużej mierze od diety i warunków, w jakich czworonóg żyje.


  • Siberian Husky

  • Siberian husky

  • Siberian husky

Wysokość: Preferowana wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi 53,50 - 60 cm.  Suki są mniejsze i mierzą od 50,50 do 56 centymetrów.

Waga: Psy ważą 20,5 - 28 kilogramów, zaś suki 15,5 - 23 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są wszystkie koloru począwszy od czarnego do białego. Na głowie mogą występować dowolne znaczenia.

Zdrowie: Husky syberyjskie dość często chorują na zaćmę, dystrofię rogówki i postępującą atrofię siatkówki (PRA). U rasy często występują problemy skórne takie jak ropne zapalenie skóry czy choroba Vogt-Koyanagi-Harada.

Pielęgnacja: Jeżeli nasz czworonóg nie uczestniczy w wystawach, w zupełności zadowoli się czesaniem raz na tydzień, a nawet rzadziej. W okresie linienia psy wymagają jednak częstszego czesania, ponieważ gęsty materac martwego włosa może skutkować pojawianiem się odparzeń. Do szczotkowania włosa wykorzystujemy szczotki i grzebienie o lekko wypukłych zakończeniach.

Rodzina: Psy są wierne, oddane i lojalne swoim właścicielom. Nie powinny przebywać sam na sam z małymi dziećmi. W stosunku do małych zwierząt zachowuje się zazwyczaj poprawnie, ale nie powinien mieszkać pod jednym dachem z kotem lub innym gryzoniem. Psy uwielbiają kopać, co niekiedy przyprawia właścicieli o zawrót głowy. Husky wymagają konsekwentnego prowadzenia i „otrzaskanego” właściciela. 

Kraj pochodzenia: USA

Inne nazwy: Arctic Husky, Syberian Husky, husky syberyjski

Klasyfikacja FCI - Grupa V, Sekcja 1, numer wzorca 270. Nie podlega próbom pracy.

Cena szczeniąt z rodowodem 4000 - 8000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka). ceny z roku 2021

Tagi artykułu: