Rasa: Springer spaniel walijski (Welsh Springer Spaniel)

Historia

    Początki rasy sięgają czasów średniowiecza. O psach podobnych do Springer spanieli walijskich pisał już Geoffrey Chaucer w swoich słynnych „Opowieściach kanterberyjskich” (1386). Z tego samego okresu pochodzą opisy Gastona Phoebusa o „spanielu, którego włosy głaszcze wiatr”. Większość historyków rasy przychyla się jednak do twierdzenia, że Springer powstał w wyniku skrzyżowania wyżła bretońskiego (zwanego dziś spanielem bretońskim) ze Springerem angielskim. Pamiętajmy jednak, że to tylko hipoteza.
  W kolejnych stuleciach kształtowały się poszczególne regionalne odmiany tych psów. Oficjalne uznanie dwóch współczesnych ras spanieli – walijskiego i angielskiego – miało miejsce dopiero w 1901 roku.  Słowo 'springer' wywodzi się od rodzaju pracy psa – w angielszczyźnie 'to spring game' oznacza 'tropić, wyszukiwać zwierzynę'.

   Springer spaniel walijski nie jest w stanie dorównać popularnością swemu angielskiemu kuzynowi. Wystarczy spojrzeć na statystyki dotyczące Stanów Zjednoczonych. W USA rodzi się corocznie kilka tysięcy Springer spanieli angielskich, podczas gdy liczebność Walijczyków możemy szacować w dziesiątkach.

Wygląd

   Długość ciała psa Springer spaniele walijskiego powinna być nieco większa od wysokości w kłębie, co pozwala na równomierne rozłożenie ciężaru ciała i sprawia, że sylwetka psa jest mocna i przystosowana do ciężkiej pracy. Psy mają w od 46 do 48 cm wysokości w kłębie; samice są nieco mniejsze i osiągają od 43 do 46 cm wysokości. Czworonogi ważą średnio od 16 do 20 kg. Czaszka proporcjonalnej długości, lekko wysklepiona; dobrze wyrzeźbiona poniżej oczu. Stop wyraźnie zaznaczony. Kolor nosa od cielistego do ciemnego. Nozdrza dobrze rozwinięte. Kufa średniej długości, prosta, niemal kwadratowa. Szczęki mocne, z idealnym, regularnym zgryzem nożycowym. Oczy średniej wielkości, ani wyłupiaste, ani zapadnięte; kolor orzechowy lub ciemnobrązowy. Trzecia powieka niewidoczna. Uszy osadzone umiarkowanie nisko; zwisają blisko policzków i stosunkowo małe. Zwężają się ku czubkowi i przybierają kształt liścia winorośli. Szyja długa, dobrze umięśniona, bez podgardla, dobrze osadzona między łopatkami. Tułów mocny, umięśniony i nie za długi. Długość tułowia proporcjonalna do wysokości w kłębie. Lędźwie umięśnione, lekko łukowate. Klatka piersiowa z głębokim mostkiem, o dobrze wysklepionych żebrach. Ogon niegdyś obcinany; dobrze i nisko osadzony. Nie może być noszony powyżej linii grzbietu. W ruchu żywy. Ogon niekopiowany powinien być dobrze owłosiony i pozostawać w harmonii z resztą sylwetki. Przednie kończyny średniej długości, proste o dobrym kośćcu. Przednie łapy okrągłe, o grubych opuszkach, zwarte, kocie. Nie mogą być duże. Kończyny tylnie mocne i muskularne, szerokie i w pełni rozwinięte, o dobrym kośćcu. Stawy kolanowe o umiarkowanym kątowaniu; niezwrócone ani na zewnątrz, ani do wnętrza Stawy skokowe nisko opuszczone. Tylne łapy okrągłe, z grubymi opuszkami.

Pies Springer spaniel walijski

    Płaszcz jest miękki w dotyku. Włos ma średnią długość, jest lekko falisty, bądź skręcony. Struktura i sposób ułożenia włosa chronią psa przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi. Należy pamiętać, że Springer spaniele walijskie to rasa, która była niegdyś wykorzystywana w charakterze aporterów, skutkiem czego psy musiały sobie radzić w każdym terenie – także w wodzie. Ich budowa musi być przystosowana do najróżniejszych czynników klimatycznych. Tylna część kończyn, klatka piersiowa i spód ciała są owłosione, a uszy i ogon zaledwie lekko pokryte sierścią. Pies ma umaszczenie biało-czerwone. Czerwień na grzbiecie czworonoga jest bardzo mocna i wyrazista. Pysk intensywnie pokryty białymi łatami.

Springer spaniel walijski a springer spaniel angielski

   Springer spaniel walijski jest często mylony z Angielskim Springer Spanielem. Warto jednak zdawać sobie sprawy z różnic między tymi dwoma rasami. Springer spaniel walijski jest nieco mniejszy i ma inne umaszczenie sierści. Obie rasy są jednak podziwiane za ich umiejętności łowieckie i dużą wytrzymałość w terenie.

Temperament

    Walijski Springer Spaniel jest psem niezwykle aktywnym i ceniącym ruch na świeżym powietrzu. Szybko przywiązuje się do swojego właściciela i jest mu wierny. Psy tolerują inne zwierzęta i są wobec nich niezwykle przyjacielskie. Mogą mieszkać zarówno w domu z ogródkiem, jak i bloku.  Niewyszkolone psy  mogą wykazywać skłonności do dominacji i mieć problemy z podporządkowaniem się właścicielowi. Powszechnie przyjmuje się, że Springer spaniele walijskie uwielbiają towarzystwo dzieci i doskonale się nimi opiekują. Nawet w najbardziej ekstremalnych sytuacjach nie są w stanie zagrozić dzieciom.

   Psy potrzebują stałej dawki ruchu, w innym wypadku mogą być nadwrażliwe, nadpobudliwe, a nawet separować się od właściciela. Psy źle znoszą długie pozostawanie w jednym miejscu i brak możliwości wybiegania się. Właściciele powinni trzymać się ustalonego grafiku i regularnie wyprowadzać zwierzęta na spacery. W czasie spacerów warto wyczesywać bujną szatę czworonoga – pies gubi sierść w bardzo dużych ilościach.
   Jeśli nie zapewnimy mu ruchu może być nadpobudliwy i wykazywać skłonności do destrukcji. Przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy. Psy bardzo lubią wszelkie zabawy związane z aportowaniem.

    W przeciwieństwie do innych psów myśliwskich Springer spaniel walijski nie jest zorientowany wyłącznie na myślistwo. Kiedy wejdzie do domu, zrzuca maskę psa polującego i staje się ‘przytulakiem’.  Rozkoszuje się życiem rodzinnym i nie wykazuje skłonności do pobudliwości.

Choroby

    Springer spaniel walijski należy do ras psów długowiecznych. Psy rzadko zapadają na choroby serca, płuc i układu nerwowego. Znacznie częściej dopadają je schorzenia związane z oczami i uszami. Są bardzo podatne na zapalenia ucha zewnętrznego i środkowego. Właściciele muszą regularnie czyścić uszy czworonoga i nie pozwolić na wdanie się infekcji bakteryjnej – czworonogi mają naturalnie przyklapnięte uszy, które kładą się wzdłuż pyska, co znacznie zwiększa ryzyko wdania się zakażenia. Charakterystyczna przypadłością rasy jest entropiom – górna powieka odchyla się w stronę gałki ocznej w taki sposób, że rzęsy ocierają się o oko i powodują jego podrażnienia. Na dłuższą metę może prowadzić to do poważnych zaburzeń widzenia, a w ekstremalnych przypadkach nawet do utraty wzroku.

Pielęgnacja

   Psy należy czesać kilka razy w tygodniu, gdyż ich sierść ma tendencję do plątania tworzenia filców. Aby czesanie było efektywne, warto zainwestować w twardą szczotkę do szczeciny. Kąpiele okazjonalnie – nie częściej niż raz w miesiącu. Konieczne regularne przycinanie pazurków.

Springer spaniel walijski

Wysokość:  psy mają od 46 do 48 cm wysokości w kłębie. Suki mierzą 43-46 cm.

Masa:  waga psa waha się w granicach 16-20 kg

Umaszczenie: jedyną, akceptowaną formą umaszczenia jest połączenie głębokiej czerwieni z bielą. Sposób umieszczenia białych i czerwonych obszarów na ciele jest dowolny.

Pielęgnacja: Psy należy czesać kilka razy w tygodniu, gdyż ich sierść ma tendencję do plątania tworzenia filców. Aby czesanie było efektywne, warto zainwestować w twardą szczotkę do szczeciny. Kąpiele okazjonalnie – nie częściej niż raz w miesiącu. Konieczne regularne przycinanie pazurków.

Zdrowie: psy są szczególnie narażone na choroby oczu i uszu. Przedstawiciele rasy zapadają często na dysplazję stawów biodrowych i inne choroby kości.

Rodzina: psy są bardzo rodzinne i doskonale przystosowują się do każdego środowiska. Lubią dzieci i doskonale czują się w ich towarzystwie. Nie są agresywne w stosunku do innych zwierząt. Właściciele powinni jednak poddać je już na samym  początku tresurze i wyznaczyć granice. Psy nie tolerują obcych i zaciekle bronią swojego terytorium.

Kraj pochodzenia: Welka Brytania

Użytkowość: płochacz

Długość życia: 12-15 lat

Inne nazwy : Welsh Springer Spaniel.

Cena szczeniąt to koszt 3000 - 3500 złotych. Źródło (kupsprzedaj, alegratka).

Klasyfikacja FCI - grupa VIII (aportery, płochacze i psy dowodne), sekcja 2, nr wzorca 126.Według FCI rasa psów podlega próbom pracy.