Jest to jeden z najważniejszych tematów, jeśli chodzi o psy. Dla ludzi określenie brzmiałoby świat obrazów. Z tego wynika, że pies i człowiek zupełnie inaczej odbierają to, co się dzieje, na co dzień w naszym domu i na spacerze. Ktoś może powiedzieć, ale charty mają najlepszy wzrok w środowisku psów. To prawda mają też dobry słuch, ale, na co dzień posługują się węchem tak jak inne psy.
Jeśli oglądamy fajne zdjęcia szczeniaków wzbudza to w nas zachwyt. Podobnie jest z innymi zdjęciami i jedno nam się bardzo podoba a inne mniej. Jeśli pokażemy psu te zdjęcia to, co najwyżej wywołamy jego zdziwienie. Na nic się zda tłumaczenie „zobacz to ty jak byłeś szczeniakiem” Prawdopodobnie zdjęcie zostanie jedynie obwąchane. Dla psa to nic ciekawego te same znane zapachy.
Po co w takim razie jest telewizja dla psów. Otóż pies reaguje na ruch i dźwięk. Ma to jednak znaczenie bardziej terapeutyczne. Łagodna muzyka, odgłosy przyrody, scenki z psami. Wszystko jest to wyselekcjonowane tak, aby faktycznie wzbudziło zainteresowanie.
Przydaje się to, kiedy pies cierpi na lęk separacyjny. Łagodzi u psa stres np. wybuchy petard. Czasami jest i interakcja, kiedy to pies skacze z łóżka na podłogę przed telewizorem. Mamy skłonność do myślenia, że nasze postrzeganie świata jest tym właściwym. Natomiast tak samo jak każdy gatunek, pozyskujemy te informacje o świecie, które są nam potrzebne do przeżycia, a inne odrzucamy.
Psy żyją w świecie zdominowanym przez zmysł powonienia. To zupełnie inny świat i łatwo jest nam zignorować fakt, że również my otrzymujemy jedynie obraz okrojony przystosowany do naszych możliwości. Dzięki tym ograniczeniom nie widzimy wiązki sterującej pilotem w telewizorze i nie słyszymy wielu wysokich i niskich dźwięków gdyż wykraczają za naszą skalę słuchu. Nie oznacza to, że ich nie ma. Ultradźwięki – wysokie częstotliwości, których już nie słyszymy oraz w zakresie bardzo niskich częstotliwości, których wysokie tony już nie są słyszalne to infradźwięki. Znana jest ich szkodliwość i oddziaływanie na człowieka a szczególnie na zwierzęta obdarzone większymi możliwościami od naszych.
W takim razie bardzo ciekawe jest, co mogłyby nam powiedzieć psy, gdyby potrafiły mówić, o tym, czego nie jesteśmy w stanie dostrzec. Jesteśmy uzależnieni od kolorów. Szacuje się, że oczy mężczyzn mogą rozróżniać około dziesięciu milionów kolorów Ciekawostką jest, że niektóre kobiety, możliwe, że nawet połowa na całym świecie, mają czwarty rodzaj receptora w obszarze żółto-zielonym i prawdopodobnie są wstanie rozróżniać o milion więcej odcieni koloru czerwonego, pomarańczowego i żółtego. Dane przetwarza mózg i tworzy trójwymiarowy obraz nawet z jednego oka. Ludzie są ekstremalnymi wzrokowcami. Naukowcy oceniają, że nasze mózgi odbierają poprzez oczy około dziesięciu milionów bitów informacji na sekundę – dziesięć razy więcej niż na przykład świnki morskie.
Świat wzrokowy psów jest zbliżony do naszego pod wieloma względami, różnice nie stanowią problemów dla samych psów. Psy widzą trochę więcej niż my w nocy i trochę mniej od nas w ciągu dnia. Może mają gorszą ostrość i kłopot w odróżnianiu niektórych zakresów barw np. czerwony. Ta barwa może wpadać w ciemno szary. Psy niezbyt wielką wagę przywiązują do samych kolorów, ale bardziej skupiają się na różnicy w ich jaskrawości - przedmioty o barwach kontrastowych są dla nich bardziej widoczne. Nauka aportowanie pomarańczową piłeczką na zielonej trawie może się nie udać.
Dla psa pomarańczowa piłka jest niemal w tej samej barwie, co zielona trawa. Powinniśmy wybrać niebieską piłkę. Zabawka musi być w zdecydowanym kontraście z podłożem, dużo jaśniejsza lub dużo ciemniejsza. W tęczy kolorów psy zamiast widzieć fiolet, błękit, zieleń, żółć, pomarańcz i czerwień - widzą ciemnoniebieski, jasnoniebieski, szary, jasnożółty, ciemnożółty (wpadający w brąz) i bardzo ciemny szary.
Tak, więc podstawowymi kolorami, w jakich psy widzą to żółty i niebieski. Psy maja trudność z kolorem czerwonym. Pewne znaczenie ma też pole widzenia, które u psów jest większe niż nasze, ich widzenie z małej odległości nie jest tak dobre. Wynika to z rozstawienia oczu, długości kufy. Większość psów nie jest w stanie skoncentrować wzroku na obiekcie znajdującym się bliżej niż w odległości 30-50 centymetrów od ich nosa. Warto o tym wiedzieć. My jak dokładnie chcemy coś zobaczyć oglądamy to z bliska.
Słuch psa jest dużo bardziej wrażliwy i wszechstronny niż nasz. Zakres słyszenia przez psy dźwięków o niskich częstotliwościach jest zbliżony do naszego, ale są one wstanie dosłyszeć wysokie dźwięki, których człowiek nie słyszy. Psy słyszą ultradźwięki. Poza tym psy są w stanie usłyszeć bardzo ciche dźwięki. W ramach optymalnego dla psów zakresu częstotliwości ich słuch jest około czterech razy bardziej czuły niż nasz. Pewnie z tego powodu wiele urządzeń domowych jest nielubianych. Głośne słuchanie muzyki metalowej pewnie też nie jest przyjemne. Petardy, wybuchy wręcz muszą powodować stres.
pół wilgotna karma dla dorosłych psów kup już dziś tutaj
Teraz przechodzimy do sedna, świat zapachów.
Jeśli chodzi o zmysł powonienia, ludzie znajdują się daleko w tyle za psami. Trudno jest wyrazić bez liczb, jak wrażliwy jest nos psa. Większość psów jest w stanie wykryć zapachy w stężeniu jednej cząsteczki na trylion.. Nasz zakres jest w przedziale od miliona do miliarda. Nasza wrażliwość na zapach jest od dziesięciu do stu tysięcy mniejsza niż u psów. Pies wykorzystywał narząd węchu od wieków. Kiedyś wyczytałem, że to właśnie pies wziął ciężar tropienia zwierzyny na siebie i dzięki niemu człowiek nie ma wydłużonego nosa kufy, którą pies musiał wykształcić w drodze ewolucji.
Za tym poszła ilość struktur nerwowych większa liczba receptorów węchu a obszar kory mózgowej do analizy danych jest czterdzieści razy większy niż nasz. Potrafią też czerpać znacznie więcej szczegółowych informacji niż ludzie. Gdyż posiadają większą różnorodność receptorów niż ludzie. W praktyce, sądząc po stale zwiększającej się liczbie zadań związanych z wykrywaniem zapachów przez psy zakres wykrywania wygląda na nieograniczony. Wiadomo jak jest z zapachami w pomieszczeniach zamkniętych łatwiej je zlokalizować a na dworzu trudniej. Ma tu znaczenie wiatr. Psy mają własne metody i techniki węszenia. W przeciwieństwie do węszenia przy gruncie psy też często poruszają się cwałem, gdy próbują podążać tropem zapachu w powietrzu.
Zapachy są bardzo istotne dla psów. Psy nie wykorzystują zapachów tylko do podjęcia decyzji, co zjeść lub nie. Jest to ich podstawowy sposób rozróżniania ludzi, miejsc oraz innych psów. Pies zapamiętuje ogromną ilość zapachów. Miałem sytuacje, kiedy bawiłem się z młodym szczeniakiem i po paru latach spotkałem już dorosłego psa. Pierwsza reakcja była mocno z dystansem. Trochę trwało wnikliwe obwąchiwanie, po czym po chwili merdanie ogonem. Znajomy zapach i po paru minutach już kolega. Ciekawostką jest ile więcej informacji uzyskuje pies od nas na spacerze.
Dla nas to nic nowego to samo podwórko i trawnik a dla psa bank informacji. Pies wie, że wcześniej przed nim był znajomy pies z opiekunem Dokładnie może określić gdzie chodzili, a tu proszę jakiś obcy zapach na drzewie obcego psa, ciekawe, kto to? Na wszelki wypadek trzeba go szybko zamaskować to moje terytorium. Przy drzwiach obcy zapach. Ktoś był przy wejściu trzeba uważać. Pies odtwarza zarejestrowane sytuacje. Nam do tego potrzebna jest kamera. Jeśli nie widać twarzy człowieka będzie problem z rozpoznaniem twarzy. Pies po zapachu zazwyczaj rozpozna tą osobę. Przykłady można mnożyć. Jeśli chodzi o świat zapachów, to upodobania psów mogą znacząco się różnić od naszych. Nie dziwmy się drogie Panie, że najlepsze i najdroższe perfumy mogą nie przypaść do gustu psa, a tarzanie się w czymś dla nas niezbyt pachnącym sprawia frajdę. Świat zwierząt jest bardzo interesujący. Jak wygląda świat psa wie tak naprawdę tylko pies i szkoda, że nie potrafi nam tego powiedzieć.
Autor: C.M
Źródło: „Zrozumieć psa” John Bradshaw
