Historia
Sznaucery średnie wywodzą się prawdopodobnie od wiejskich psów, które od wieków żyły na terenach dzisiejszych Niemiec i Szwajcarii. Początkowo były wykorzystywane przez stajennych i woźniców, a ich głównym zadaniem było pobudzanie koni do biegu oraz ostrzeganie przed zbliżającymi się rabusiami. Do zadań pobocznych należało tępienie gryzoni w stajniach, które przysporzyło im miano pinczerów stajennych. Początkowo czworonogi różniły się umaszczeniem i strukturą szaty, niemniej w 1836 r. dokonano ich klasyfikacji na pinczery krótkowłose (m.in. dobermany) i szorstkowłose. W latach 40. XIX wieku pinczery szorstkowłose zaczęły być nazywane sznaucerami (niem. die Schnauze - pysk, broda). Pierwsza oficjalna organizacja skupiająca miłośników i hodowców rasy, Pinscher Schnauzer Verband, została założona w 1895 roku . W 1921 r. zmieniono nazwę na Pinscher Schnauzer Klub.
Wygląd
Sznaucer średni to pies szorstkowłosy, średniej wielkości, o krępej długości ciała. Sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że wysokość w kłębie odpowiada mniej więcej długości tułowia. Muskulatura dobrze rozwinięta, kość mocna. Całkowita długość głowy odpowiada połowie długości grzbietu. Czaszka mocna i wydłużona, guz potyliczny niewidoczny. Głowa powinna pozostawać w proporcji do masy psa. Czoło płaskie, biegnie bez załamań, równolegle do grzbietu psa. Stop dobrze zaznaczony. Czubek nosa dobrze wykształcony z dużymi nozdrzami, zawsze czarny. Pysk klinowaty, grzbiet nosa – prosty. Wargi czarne, mocno i gładko przylegające do żuchwy. Kąciki warg zamknięte. Szczęka górna i żuchwa silne. Uzębienie pełne; zęby ustawione w zgryzie nożycowym, silne i czysto białe. Mięśnie żuchwy dobrze rozwinięte. Oczy średniej wielkości, owalne, skierowane ku przodowi, ciemne. Powieki dobrze przylegające. Spojrzenie żywe. Uszy obwisłe, przybierające kształt litery V, osadzone wysoko i symetrycznie noszone. Wewnętrzna krawędź ucha przylega do policzków i jest skierowana do przodu w kierunku skroni. Kark muskularny i szlachetnie wysklepiony. Szyja przechodząca w kłąb; silna, dobrze ukształtowana i proporcjonalna do wielkości psa. Szyja w podgardlu napięta, sucha, bez fałd. Górna linia grzbietu lekko opada do tyłu. Sam grzbiet mocny, krótki, dobrze związany. Lędźwie również krótkie, mocne i głębokie. Zad lekko zaokrąglony, przechodzący niezauważalnie w nasadę ogona. Pierś szeroka o przekroju owalnym. Przedpiersie wyraźnie wykształcone. Ogon niecięty, osadzony wysoko, noszony naturalnie; sierpowaty lub szablowaty. Kończyny przednie widziane od frontu są silne, proste i rozstawione dość szeroko. Widziane z boku ustawione prosto. Łopatka mocno przylega do klatki piersiowej i jest dobrze umięśniona z obu stron. Przewyższa wyrostki kolczyste kręgów piersiowych; ustawiona ukośnie, usadowiona ku tyłowi. Kąt do poziomu wynosi ok.50 stopni. Ramię dobrze przylega do tułowia, silne i muskularne.
Sznaucer średni pieprz i sól
Przedramię widziane ze wszystkich stron całkowicie proste, silnie rozwinięte i dobrze umięśnione. Łapa wysklepione ku górze, zaokrąglona i zwarta; występują ciemne pazury i czarne podeszwy. Uda masywne, długie, szerokie, silnie umięśnione. Skóra ciasno przylega na całym ciele. Włos twardy i gęsty, składający się z gęstego podszerstka oraz niezbyt krótkiego, twardego i dobrze przylegającego do ciała włosa okrywowego. Włos okrywowy szorstki i odpowiedniej długości – ani nastroszony, ani kręcony. Włos na kończynach może tracić twardość. Na czole i na uszach włos krótki. Cechą charakterystyczną jest nie za miękka broda na kufie oraz krzaczaste brwi, które lekko ocieniają oczy. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są pieprz i sól oraz czarne. Jak wskazuje wzorzec FCI: W przypadku sznaucerów o umaszczeniu pieprz i sól, ideałem hodowlanym jest średni odcień w równomiernym, dobrze pigmentowanym kolorze soli z pieprzem o szarym podszerstku. Dopuszczalne są odcienie od ciemnych, stalowoszarych do srebrnoszarych. Wszystkie odcienie mają posiadać ciemną, podkreślającą wyraz rasy maskę, która powinna harmonizować z odcieniem szaty. Maska nie powinna być ani zbyt jasna ani za ciemna. Kolor wyblakły, zamazany lub brak koloru pieprzu z solą, białe znaczenie na brodzie i nogach, brak maski i białe łaty są wadą.
Dorosłe osobniki osiągają od 45 do 50 cm wysokości w kłębie i ważą od 14 do 20 kilogramów.
Temperament
Sznaucery średnie są psami wiernymi i oddanymi swoim właścicielom. Bardzo często przyjmują wobec nich postawę opiekuńczą i pragną towarzyszyć im przy każdej wykonywanej czynności. Podobnie jak inne psy pracujące wymagają jednak konsekwentnego i odpowiedzialnego prowadzenia. Warto jednak zauważyć, że są inteligentne i łatwe do wyszkolenia. Niektórzy hodowcy uważają nawet, że są to "psy o ludzkim mózgu".
Sznaucer średni suka z młodym
Wady rasy
Sznaucery będą hałaśliwe do około drugiego roku życia i mogą zachowywać się niekiedy nieznośnie. Właściciele muszą być przygotowani do stałego fizycznego i psychicznego stymulowanie pupila, gdyż w innym wypadku może ujawnić skłonności do destrukcji.
A skoro o aktywności mowa czworonogi znakomicie odnajdują się w zawodach typu agility i flyball. Rasa była także wykorzystywana w Stanach Zjednoczonych w ciągu ostatnich 30 lat do wykrywania bomb, poszukiwania ludzi i w pracach ratowniczych, a także do wykrywania raka skóry i płuc.
Pielęgnacja
Jednym z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych jest stripping, który polega na ręcznym usuwaniu martwego włosa. Wyrywanie kłębków sierści nie jest dla psa bolesne i może odbywać się zarówno przy użyciu odpowiednich narzędzi, jak i ręcznie. Stripping wykonujemy dwa razy w ciągu roku (w okresach linienia). Rozpoznanie, który włos jest przeznaczony do usunięcia, nie stanowi żadnego problemu, bowiem z łatwością dostrzeżemy charakterystyczną matę, bądź loczki.
Dokowanie
na terenie Kanady i USA ogony są tradycyjnie dokowane do około trzeciego kręgu. Obcinanie uszu jest zwykle wykonywane w dziesiątym tygodniu życia. W niektórych krajach zabiegi dokowania są jednak prawnie zakazane.
Zdrowie
Sznaucery średnie są rasą generalnie zdrową. Najpowszechniejszymi schorzeniami są dysplazja stawów biodrowych i problemy z oczami. Nieregularne przycinanie brwi może doprowadzić do zmętnienia siatkówki u zwierzęcia.
Sznaucery średnie
Wysokość: Dorosłe osobniki osiągają od 45 do 50 cm wysokości w kłębie.
Waga: Dorosłe osobniki ważą od 14 do 20 kilogramów.
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są pieprz i sól oraz czarne. Jak wskazuje wzorzec FCI: W przypadku sznaucerów o umaszczeniu pieprz i sól, ideałem hodowlanym jest średni odcień w równomiernym, dobrze pigmentowanym kolorze soli z pieprzem o szarym podszerstku. Dopuszczalne są odcienie od ciemnych, stalowoszarych do srebrnoszarych. Wszystkie odcienie mają posiadać ciemną, podkreślającą wyraz rasy maskę, która powinna harmonizować z odcieniem szaty. Maska nie powinna być ani zbyt jasna ani za ciemna. Kolor wyblakły, zamazany lub brak koloru pieprzu z solą, białe znaczenie na brodzie i nogach, brak maski i białe łaty są wadą.
Pielęgnacja: Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest stripping, który polega na wyrywaniu martwego, zmatowiałego włosa. Właściciel musi mieć także na uwadze stan oczu i uszu zwierzęcia, które mogą być narażone na zakażenia.
Zdrowie: Sznaucer średni jest generalnie zdrową rasą. Do najczęstszych chorób i problemów zdrowotnych zaliczamy dysplazję stawów biodrowych oraz zmętnienie siatkówki.
Rodzina: Psy są bardzo towarzyskie, a jednocześnie wierne i oddane swoim właścicielom. Doskonale radzą sobie z dziećmi i innymi zwierzętami. Bardzo szybko uczą się nowych komend.
Kraj pochodzenia: Niemcy
Użytkowwość: Pies stróżujący i do towarzystwa
Inne nazwy: Brodacz monachijski (dawna nazwa)
Cena szczeniąt rodowodowych 1200 - 2500 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).
Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 1, nr wzorca 182. Nie podlega próbom pracy.
