Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Szpic fiński (Finnish spitz)

Rys historyczny

     Pochodzenie Szpica fińskiego nie jest do końca znane. Pewna grupa historyków twierdzi, że czworonogi mogą pochodzić od wilków, które wyewoluowały do obecnej postaci psów. Inna hipoteza głosi, że psy przywędrowały na Półwysep Skandynawski wraz z plemionami ugrofińskimi. 

     Pierwsze udokumentowane wzmianki o rasie pochodzą z końca XIX wieku. Fiński leśnik, Hugo Richard Sandberg, dokonał wówczas podstawowego opisu psów. Wzmiankował nie tylko o ich wyglądzie, ale również o zdolnościach łowieckich i zastosowaniu. Pierwszy wzorzec rasy powstał w roku 1892.  Zaraz po tym odbyła się pierwsza specjalistyczna wystawa. Pierwsze zawody w polowaniu na ptactwo miały miejsce w 1897 roku.
W XX wieku, dzięki staraniom Hugo Roosa, zapoczątkowano regularną hodowlę rasy. Szpice fińskie przez długi czas były znane jedynie w Finlandii. Pierwsza eksportowa para szczeniąt trafiła do Anglii. Czworonogi po dziś dzień są bardzo popularne na wyspach i chętnie hodowane przez tamtejszych pasjonatów.

    Szpic fiński (w języku fińskim: Suomenpystykorva) to rasa pierwotnie hodowana do polowań na wiewiórki, pomniejsze gryzonie leśne oraz łosie. W czasie polowania psy wykorzystują metodę „nawoływania”, co oznacza, że zapędzają ofiarę w pułapkę, po czym nawołują myśliwego. Pierwotnie służyły do tropienia kuropatw, które uciekały na drzewa. Kiedy udało im się zlokalizować drzewo, na którym siedzi ptak, dawały znak myśliwemu. W swoim rodzinnym kraju rasa jest nadal wykorzystywana do polowań, niemniej spora część populacji spełnia się w roli zwierząt domowych.

Szpic fiński opis

     Szpic fiński ma wiele cech wspólnych z lisem. Sylwetka wpisuje się w kwadrat, co oznacza, że długość ciała jest równa lub nieco mniejsza niż wysokość w kłębie liczona do podłoża. Suki mają zazwyczaj dłuższy korpus niż psy. U obu płci kończyny tylne są dłuższe niż przednie.

Rasa psów z Finlandii Szpic fiński

Szpic fiński (Finnish spitz)


    Czaszka o jajowatym kształcie, rozszerzająca się stopniowo w kierunku uszu. Najszersza między uszami. Z profilu lekko wypukła. Górna oś czaszki i kufy niemal równoległe. Bruzda czołowa bardzo płytka. Łuki brwiowe i potylica słabo widoczne. Stop słabo zaznaczony. Kąt między grzbietem nosa a czaszką dobrze zdefiniowany. Nos czarny, mały. Kufa wąska. Grzbiet nosa prosty. Żuchwa dobrze zaznaczona. Wargi napięte, cienkie i dobrze przylegające. Zęby dobrze rozwinięte i symetryczne ustawione w ciasnym zgryzie nożycowym. Łuki jarzmowe lekko zaznaczone. Oczy średniej wielkości, migdałowatego kształtu, ciemne,  o żywym wyrazie. Uszy osadzone wysoko; zawsze wyprostowane, małe, spiczaste, bardzo ruchome i okryte delikatnym włosem. Szyja umięśniona, z wyraźną kryzą, sprawiająca wrażenie krótkiej. Kłąb wyraźnie zaznaczony, zwłaszcza u samców. Grzbiet dość krótki, prosty i umięśniony. Lędźwie krótkie i umięśnione.  Zad średniej długości, dobrze rozwinięty, nieco opadający. Klatka piersiowa dobrej głębokości, sięgająca niemal łokci, niezbyt szeroka. Żebra odpowiednio wysklepione.  Ogon zagięty energicznie do przodu; wyprostowany, sięga mniej więcej stawu skokowego. Kończyny proste i równoległe. Kościec  umiarkowanie mocny. Ramię nieco krótsze niż łopatka i przedramię. Łopatki mocne, bardzo ruchome i słabo kątowane. Kończyny tylne również mocne i umiarkowanie kątowane.
    Fin ma typowy, podwójny płaszcz, który składa się z miękkiego, gęstego podszerstka i długiego włosa, który może osiągać od 2,5 do 5 cm długości. Długość okrywowego włosa nie powinna przekraczać 2,5 cala (64 mm). Płaszcz samic jest zazwyczaj delikatniejszy w dotyku i lepiej się układa. Niezwykle ważnym elementem wyglądu psa jest pióropusz na ogonie. Szczenięta Szpiców fińskich rodzą się ciemno-szare, czarne, brązowe lub płowe z ogromną ilością czerni. Umaszczenie psa ewoluuje; dorosłe psy mogą mieć ciemniejszy lub jaśniejszy kolor sierści.

Szpic fiński

Pies rasy Szpic fiński

     Kolor włosa dorosłych osobników waha się zazwyczaj od złoto-czerwonego poprzez blady aż do ciemno-miodowego i kasztanowego. Nie istnieją szczególne wymagania odnośnie do koloru sierści psa. Każda maść jest dopuszczalna. Ważne jednak, aby powłoka była przejrzysta. Najciemniejszy włos występuje w okolicach zadu i stopniowo się rozjaśnia. Najjaśniejszy włos okrywa klatkę piersiową i brzuch. Wadą dyskwalifikującą dla rasy jest włos w kolorze białym i duże, białe plamienia. Mała plama bieli, której średnica nie przekracza 0,6 cala (1,5 cm), może pojawić się na piersi. Nos, wargi i obwódki oczu powinny być zawsze czarne.
     Dorosłe samce powinny mieć od 17 ½ do 20 cali (44,5 - 50,8 cm) wysokości w kłębie. Samice Szpiców są z założenia nieco mniejsze i osiągają od 15 ½ do 18 cali (39,4 - 45,7 cm). Samce ważą w granicach 26-30 funtów (12-14 kg), zaś samice 16-22 funtów (7.3-10.0 kg).

Pielęgnacja

    Prawidłowa pielęgnacja sierści psa jest bardzo ważna. Do czesania należy wykorzystywać zgrzebło z gęstymi ząbkami, które umożliwi wyczesania całej martwej powłoki. Oprócz wyczesywania sierści z okrycia, trzeba pamiętać o usuwaniu włosa, który zbiera się między opuszkami palców.

Charakter

     Rasa psa jest aktywna, czujna i żywa. Psy muszą odbyć od jednego do dwóch długich spacerów w ciągu dnia. Jeżeli właściciel zaniedba stymulacji psychoruchowej, możliwe, że u psa rozwiną się skłonności do destrukcji.
Istotną zaletą rasy jest zdolność dostosowywania się do każdej sytuacji życiowej. Oczywiście psy najlepiej czują się w domkach jednorodzinnych, jednak z równym powodzeniem mogą mieszkać w blokach. Najważniejszą kwestią jest prawidłowe podejście właściciela i ilość czasu poświęcanego na zabawy.
   Szpice fińskie są uznawane za zwierzęta bardzo towarzyskie i łatwo nawiązujące kontakty z ludźmi. Szybko podporządkowują się swojemu panu chętnie wykonują wszelkie komendy. Zawsze skore do zabaw z dziećmi. Z natury niezależne – jak wszystkie szpice – niemniej nie przejawiają silnych skłonności do dominacji.

Pies Szpic fiński

Szpic fiński

    Większość psów dobrze dogaduje się z innymi psami. Pomimo swoich myśliwskich korzeni mogą z powodzeniem mieszkać pod jednym dachem z kotami i innymi mniejszymi zwierzętami.
Uwaga! Psy mogą szczekać nawet do 160 razy na minutę. To wynika z pierwotnie pełnionych przez nich funkcji.

Psy są niezależne i inteligentne. Dobrze reagują na szkolenie pozytywne.  Nie znoszą krzyku i agresji.

Problemy zdrowotne Szpiców fińskich

    Fiński szpic to zazwyczaj bardzo zdrowa rasa psów. Do najczęstszych problemów zdrowotnych zaliczamy: dysplazję stawów biodrowych, zwichnięcie rzepki, dysplazję łokcia i padaczkę. Szpice fińskie dożywają średnio 11 lat. Nie są to psy długowieczne.

 

Wysokość: Dorosłe samce powinny mieć od 17 ½ do 20 cali (44,5 - 50,8 cm) wysokości w kłębie. Samice Szpiców są z założenia nieco mniejsze i osiągają od 15 ½ do 18 cali (39,4 - 45,7 cm).

Masa: Samce ważą w granicach 26-30 funtów (12-14 kg), zaś samice 16-22 funtów (7.3-10.0 kg).

Umaszczenie: Kolor włosa dorosłych osobników waha się zazwyczaj od złoto-czerwonego poprzez blady aż do ciemno-miodowego i kasztanowego. Nie istnieją szczególne wymagania odnośnie do koloru sierści psa. Każda maść jest dopuszczalna. Ważne jednak, aby powłoka była przejrzysta. Najciemniejszy włos występuje w okolicach zadu i stopniowo się rozjaśnia. Najjaśniejszy włos okrywa klatkę piersiową i brzuch.

Pies szpic fiński

Pies Szpic fiński

Pielęgnacja: pielęgnacja opiera się na regularnym czesaniu włosa i pozbywaniu się martwej sierści. Pies gubi podszerstek średnio, co dwa lata. Karma dla psa w typie szpica powinna być zrównoważona i realizować zapotrzebowanie na białko, tłuszcze i inne składniki odżywcze odpowiedzialne za prawidłowy rozwój psa rasy średniej.

Zdrowie: Psy nie są szczególnie chorowite. Do najczęstszych problemów zdrowotnych możemy zaliczyć: schorzenia dysplastyczne, padaczkę oraz zwyrodnienia stawowe.

Rodzina: Fińskie szpice to doskonałe psy rodzinne. Z racji swojej żywotności nie powinny jednak zostawać sam na sam z małymi dziećmi. Psy są z natury niezależne, ale nie sprawiają przy tym dużych problemów wychowawczych. Mogą żyć w każdych warunkach.

Użytkowość: pies myśliwski przeznaczony do polowania na ptactwo leśne, małe drapiezniki, ptactwo wodne i łosie.

Pochodzenie: Finlandia

Inne nazwy : fin. Suomenpystykorva, ang. Finnish Spitz, Finsk Spets, Loulou Finnoi

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 950 do 2000 dolarów (Źródło PupCity.com, PuppuFind.com)

Klasyfikacja FCI grupa V Szpice i psy pierwotne,, nr wzorca 49. Podlegają próbom pracy tylko w krajach nordyckich (Szwecja, Finlandia, Norwegia)

finnish spitz, fiński szpic, pies szpic fiński, psy myśliwskie, psy myśliwskie z finlandii, psy pies, psy szpice, rasa psów szpic, rasa psów szpic fiński, rasy psów, rasy psów szpic fiński, suomenpystykorva, szczekanie szpica fińskiego, szpic, szpic fiński, szpic fiński cena, szpic fiński charakter, szpic fiński charakterystyka, szpic fiński choroby, szpic fiński galeria, szpic fiński historia, szpic fiński hodowla, szpic fiński kupię, szpic fiński o rasie, szpic fiński opis, szpic fiński opis rasy, szpic fiński pielęgnacja, szpic fiński pies, szpic fiński sprzedam, szpic fiński szczeniaki, szpic fiński temperament, szpic fiński wzorzec, szpic fiński zdjęcia, szpic fiński zdrowie, szpice, szpice fińskie, wszystko o psach szpicach fińskich

Tagi artykułu: