Historia
Szpic z Norbotten (Szpic nordycki, Norbottenspets) pochodzi ze Szwecji z regionu Norbotten na granicy z Finlandią. Od wieków psy polowały na ptactwo w rozległych lasach i trzęsawiskach Norbotten.
Rasa w 1948 roku została uznana za wymarłą, niemniej w w 1967 r. grupa miłośników Szpica nordyckiego wyszukała ostatnie psy i suki, i zrekonstruowała rasę.
Wygląd
Szpic nordycki to mały czworonóg o harmonijnej budowie ciała, którego sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta. Głowa jest noszona wysoko; postawa pełna elegancji. Głowa mocna; widziana z góry i z boku równomiernie zwęża się w kierunku nosa. Czaszka umiarkowanie szeroka, lekko wypukłe czoło, górna część czaszki raczej płaska. Stop nieznacznie zaznaczony. Nos czarny. Długość kufy stanowi połowę długości głowy (niekiedy nieco krótsza); wyraźnie zwęża się w kierunku nosa, ale nie jest spiczasta. Wargi cienkie i ściśle przylegające. Policzki dobrze zdefiniowane. Szczęki/uzębienie dobrze rozwinięte; ustawione w zgryzie nożycowym. Oczy średniej wielkości, w kształcie migdałów i skośnie ustawione; w kolorze ciemnego brązu. Uszy wysoko osadzone, stojące, lekko powyżej średniej wielkości; lekko zaokrąglone. Szyja umiarkowanej długości, proporcjonalna do ciała, sucha i łukowata. Kłąb dobrze zdefiniowany. Grzbiet krótki, poziomy, silny, umięśniony i sprężysty. Lędźwie krótkie i szerokie. Zad umiarkowanej długości i szerokości; nieco opadający, z dobrze rozwiniętymi i twardymi mięśniami. Klatka piersiowa umiarkowanie głęboka i długa (o głębokości równej około połowy całkowitej wysokości w kłębie) z dobrze rozwiniętymi żebrami. Przedpiersie dobrze rozwinięte i dobrze zdefiniowane. Brzuch lekko podciągnięty. Ogon raczej wysoko osadzony. Kończyny przednie oglądane z przodu nie są ani wąskie, ani zbyt szerokie; kończyny proste i równolegle ustawione. Łopatki długie, szerokie, muskularne; przylegające do klatki piersiowej i ustawione ukośnie. Ramię tej samej długości co łopatki, tworzące wyraźny kąt. Dobrze rozwinięte i przylegające do klatki piersiowej, bez ograniczania ruchu. Łokcie ani obrócone do środka, ani na zewnątrz. Przedramię proste, mocne i chude. Śródręcze mocne, lekko opadające. Łapy małe, mocne, skierowany prosto do przodu, o zwartych, dobrze wysklepionych palcach. Kończyny tylne równoległe, patrząc od tyłu. Uda proporcjonalnej długości do kończyn tworzące prawie kąt prosty z miednicą; mięśnie silne. Kolano mocne, dobrze kątowane. Podudzie formuje wyraźny kąt z udem. Staw skokowy mocny. Dopuszcza się występowanie wszystkich typów umaszczeń. Maścią idealną jest biel z żółtymi lub rudobrązowymi znaczeniami.
Szpic nordycki
Psy mają gęsty podszerstek i krótki, prosty włos okrywowy. Najkrótszy włos występuje na nosie, górze czaszki, uszach i przednich częściach nóg. Najdłuższy jest na szyi, z tyłu ud i na ogonie. Idealna wysokość w kłębie dla dorosłych samców wynosi 45 cm. Suki są mniejsze i mierzą średnio 42 cm. Tolerowane odchylenia w granicach 2 cm. Psy ważą ok. 10 kilogramów.
Użytkowość
Pies odnajduje ptaki, tropi je, aż usiądą na drzewie, a następnie przywołuje myśliwego szczekaniem. Przez szczekanie stara się zwrócić na siebie uwagę ptactwa, dzięki czemu myśliwy podchodzi niezauważony na odległość strzału. Szpic nordycki wyspecjalizował się także w polowaniach na kuny.
Szpic nordycki
Temperament
Norbottenspets, jako pies myśliwski, powinien być uważny, śmiały i aktywny. Nigdy nie powinien sprawiać wrażenia nerwowego, płochliwego czy agresywnego.
Jest wierny i oddany swojej rodzinie. Sprawdza się jako stróż, gdyż jest nieufny i podejrzliwy w stosunku do obcych. Nie toleruje także obcych psów na swoim terenie i nie cofnie się przed podjęciem walki. Nie nadają się do domów, w których żyją już inne mniejsze zwierzęta; mogą je traktować jak przekąskę. Wykazują skłonność do włóczęgostwa, zwłaszcza jeżeli właściciel nie zapewni im rozrywki. Podatne na szkolenia i posłuszne.
Szpice nordyckie są bardzo wierne, uczuciowe i dobrze czują się wśród dzieci.
Choroby i Pielęgnacja
Najpowszechniejszymi problemami zdrowotnymi u psów są: dysplazja stawów, epilepsja i padaczka. Zdarzają się także alergie skórne.
Rasa jest dość „czysta” – psy nie przejawiają skłonności do tarzania się w błocie i często myją się samodzielnie. Utrzymanie dobrego samopoczucia możliwe wyłącznie przy zagwarantowaniu psu dużej ilości ruchu.
Szpic z Norbotten
Wysokość: wysokość w kłębie dla dorosłych samców wynosi 45 cm. Suki są mniejsze i mierzą średnio 42 cm. Tolerowane odchylenia w granicach 2 cm.
Waga: Psy ważą ok. 10 kilogramów.
Umaszczenie: Dopuszcza się występowanie wszystkich typów umaszczeń. Maścią idealną jest biel z żółtymi lub rudobrązowymi znaczeniami.
Zdrowie: Najpowszechniejszymi problemami zdrowotnymi u psów są: dysplazja stawów, epilepsja i padaczka. Zdarzają się także alergie skórne.
Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa; kąpiele niepotrzebne, gdyż psy myją się same.
Rodzina: Szpice nordyckie są wierne i oddane swojej rodzinie. Sprawdzają się w roli stróżów; są nieufne i podejrzliwe w stosunku do nieznajomych. Wykazują skłonność do włóczęgostwa, zwłaszcza jeżeli właściciel nie zapewni im rozrywki. Podatne na szkolenia i posłuszne. Odnajdą się w rodzinach z małymi dziećmi.
Inne nazwy: Pohjanpystykorva, Nordic Spitz, Szpic z Norbotten, Norbottenspets, Nordic Spitz, Pohjanpystykorva, Norrbottenspitz
Kraj pochodzenia: Szwecja
Klasyfikacja FCI - Grupa V, sekcja 2, nr wzorca 135. Podlega próbom pracy.
