SZWEDZKI LAPPHUND
Historia
Szwedzki Lapphund został pierwotnie opracowany przez Lapończyków, aby pomóc im w wypasie stad reniferów. Jest najstarszą z dziewięciu szwedzkich ras znaną w Skandynawii od wieków. Szwedzki Kennel Club uznał Lapphunda jako odrębną rasę w 1903 roku. Federation Cynologique Internationale wprowadził Lappi do rejestru w 1944 roku, a United Kennel Club w 2006 roku. Szwedzkie Lapphundy są także rejestrowane w American Kennel Club w Foundation Stock Service.
Na świecie żyje około 1200 szwedzkich Lapphundów, z których większość mieszka w Szwecji. Pozostałe żyją w Finlandii, Norwegii, Anglii, Danii, Holandii, Francji, Niemczech, Belgii, Austrii, Szwajcarii, Słowenii, Rosji i Australii. W Polsce rasa jest właściwie nieznana.
Wygląd
Szwedzki lapphund to typowy szpic, nieco mniej, niż średniej wielkości, dumnie noszący głowę. Sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta. Czaszka jest nieco dłuższa niż szersza; czoło zaokrąglone. Potylica niezbyt wyraźnie zaznaczona. Stop bardzo dobrze zaznaczony. Nos preferowany czarny lub bardzo ciemny. Kufa stanowi nieco więcej niż 1/3 długości głowy; mocna, równomiernie zwężająca się w kierunku nosa. Grzbiet nosa prosty. Wargi ściśle przylegające. Podniebienie i wargi mocno pigmentowane. Zęby ustawione w zgryzie nożycowy; równo ustawione i dobrze wykształcone. Oczy szeroko rozstawione, okrągłe, dosyć duże, ale nie wyłupiaste; brązowe, najlepiej ciemnobrązowe, i pełne wyrazu. Obwódki oczu mocno pigmentowane. Uszy trójkątne, o szerokiej nasadzie. Małe, stojące o zaokrąglonych koniuszkach; szeroko rozstawione i bardzo ruchome. Uszy załamane niepożądane, lecz nie stanowią wady dyskwalifikującej. Szyja umiarkowanej długości, kształtna i mocna. Tułów dobrze związany; długości przekraczającej nieco wysokość w kłębie. Grzbiet poziomy, mocny, umięśniony, sprężysty. Lędźwie krótkie i szerokie. Zad proporcjonalnie długi i szeroki, nieco opadający, dobrze umięśniony. Klatka piersiowa głęboka i sięgająca łokci; proporcjonalnie długa, owalna, z dobrze wykształconymi ostatnimi żebrami. Dobrze rozwinięte przedpiersie; wyraźnie zaznaczony mostek. Brzuch nieco podciągnięty. Ogon osadzony dosyć wysoko, po rozprostowaniu sięga stawu skokowego. Gdy pies jest w ruchu – noszony zwinięty nad grzbietem. Kończyny przednie dobrze kątowane w łopatkach i łokciach, tak, by zapewniały dobry wykrok. Łopatka dobrze ukątowana. Łokcie ściśle przylegają do klatki piersiowej. Przedramię proste, mocne i równoległe, zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu. Śródręcza wystarczająco ukośne. Przednie łapy mocne, owalne, o zwartych palcach; mocne i elastyczne opuszki. Dobrze okryte włosem, także między opuszkami. Pazury i opuszki mocno pigmentowane. Kończyny tylne nie przesadnie kątowane w kolanie i stawie skokowym. Udo umięśnione. Stawy skokowe nisko nad podłożem, aby dawać dobrą siłę napędu.
Szwedzkie lapphundy foto. Photass
Szata obfita i podwójna. Włos odstający od ciała; podszycie gęste i bardzo delikatnie skręcone. Krótki na głowie i przedzie kończyn. Dłuższy na mostku, z tyłu kończyn oraz na ogonie. Na ogonie krzaczasty, długi i gęsty. Tworzy kryzę wokół szyi. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest jednolicie czarny z typowymi brązowymi refleksami. W dawnych czasach występował także kolor wątrobianobrązowy. Biel na klatce piersiowej, łapach oraz koniuszku ogona – dopuszczalna, ale większa ilość bieli jest niepożądana. Preferowana wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi ok. 48 cm. Suki są mniejsze i mierzą ok. 43 cm. Psy ważą średnio 20 kg.
Temperament
Szwedzki Lapphund jest żywiołowym i kochającym czworonogiem, który doskonale sprawdza się jako stróż domowego ogniska. W razie potrzeby ostrzeże właściciela przed ewentualnym zagrożeniem. Niestety, jest przy tym dość szczekliwy, co po pewnym czasie może okazać się dużym problemem dla właścicieli (jak również sąsiadów).
Szwedzki Lapphund jest aktywny i inteligentny, więc wymaga codziennych ćwiczeń, które pozwolą mu uwolnić pokłady energii. Niewybiegany czworonóg może stać się destrukcyjny. Jeżeli chcesz sprawić swojemu psu naprawdę wielką radość, spróbuj swoich sił w psich sportach. Lappie doskonale radzą sobie w psich sportach takich jak agility, flyball, pasterstwo, zawody posłuszeństwa itp. Są także niestrudzonymi towarzyszami zabaw dla dzieci.
Szkolenie nie powinno sprawiać większych problemów nawet niedoświadczonemu właścicielowi. Psy dobrze reagują na pozytywne metody szkoleniowe i są łase na pochwały. Aby szkolenie przyniosło oczekiwane rezultaty, należy je rozpocząć ok. 8 tygodnia życia szczeniaka.
Szwedzki lapphund
Zdrowie i Pielęgnacja
Szwedzki Lapphund jest jedną z najzdrowszych ras psów na świecie. U psów bardzo rzadko pojawiają się alergię, egzemy, zapalenie oczu lub uszu. Jednym z częściej występujących schorzeń jest dziedziczna choroba oczu – PRA. Średnia długość życia psów wynosi od 12 do 14 lat; niektóre psy dożywają jednak 17 lat.
Wysokość: Preferowana wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi ok. 48 cm. Suki są mniejsze i mierzą ok. 43 cm.
Waga: Psy ważą średnio 20 kg.
Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest jednolicie czarny z typowymi brązowymi refleksami. W dawnych czasach występował także kolor wątrobianobrązowy. Biel na klatce piersiowej, łapach oraz koniuszku ogona – dopuszczalna, ale większa ilość bieli jest niepożądana.
Pielęgnacja: Pielęgnacja nie sprawia większych problemów. Psa czeszemy dwa razy na tydzień. Regularnie przycinamy pazury.
Szwedzki lapphund Skierfe foto. Photass
Zdrowie: U psów bardzo rzadko pojawiają się alergię, egzemy, zapalenie oczu lub uszu. Jednym z częściej występujących schorzeń jest dziedziczna choroba oczu – PRA. Średnia długość życia psów wynosi od 12 do 14 lat; niektóre psy dożywają jednak 17 lat.
Rodzina: Szwedzki Lapphund jest żywotnym i czujnym psem, który uwielbia pracę i jest przy tym posłuszny właścicielowi. Jako pies stróżujący i pasterski ma umiejętności potrzebne do efektywnego wypasu reniferów. Jest wszechstronny; nadaje się do zawodów posłuszeństwa, agility, wypasu, tropienia, itd. Łatwy do wyszkolenia, wytrwały i wytrzymały.
Pochodzenie: Szwecja
Inne nazwy: Svensk lapphund, swedish lapphund, lapplandska spets
Klasyfikacja FCI - Grupa V, sekcja 3, nr wzorca 135. Nie podlega próbom pracy
Użytkowość: Pies pasterski, obecnie pełni funkcję psa do towarzystwa