Historia
Terier irlandzki to rasa zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych o typie wilkowatym. W Irlandii wyhodowano cztery typy terierów wyraźnie różniących się od terierów kontynentalnych i angielskich. Niektórzy historycy sądzą, że Terier irlandzki jest najstarszą z irlandzkiej grupy ras, niemniej brakuje rzetelnych przekazów źródłowych potwierdzających tę tezę. Przed 1880 rokiem umaszczenie psów nie zostało jeszcze ustalone – obok psów o maści czerwonej występowały osobniki czarne podpalane oraz pręgowane. Pierwszy klub rasy został utworzony 31 marca 1879 r. w Dublinie. W tym też czasie terier irlandzki, jako pierwsza z ras irlandzkich, została uznana przez Angielski Kennel Club.
Pod koniec XIX w. hodowcy rozpoczęli długi proces eliminacji osobników czarnych i pręgowanych z hodowli, który zakończył się na początku kolejnego wieku. Pod koniec pierwszej dekady XX wieku wszystkie osobniki występowały już w maści czerwonej. Ich atrakcyjny wygląd sprawił, że hodowcy i miłośnicy czworonogów coraz chętniej decydowali się na zakup szczeniąt. Teriery bardzo szybko trafił do Anglii i Stanów Zjednoczonych, gdzie zostały entuzjastycznie przyjęte. Znaczenie psów wzrosło w czasach I wojny światowej, w czasie której czworonogi zostały wykorzystane jako dostarczyciele meldunków. Bardzo dobrze radziły sobie na wojennym froncie i dobrze znosiły przerażający huk dział i zgiełk w okopach i koszarach. Tuż po zakończeniu wojny cześć osobników została wcielona na stałe do służb państwowych i trenowana w profesjonalnych ośrodkach szkoleniowych.
Wygląd
Pies masywny, średniej wielkości. Wysokość w kłębie wynosi średnio od 47 do 51 centymetrów, a waga oscyluje w granicach 16 kilogramów.
Głowa raczej duża, w części mózgowiowej płaska i raczej wąska, zwężająca się stopniowo w kieryku oczu. Przełom czołowy ledwo widoczny z profilu. Szczęka i żuchwa dobrej długości. Żuchwa muskularna i silna, policzki niezbyt wypełnione. Uzębienie równe, z zębami górnymi lekko zachodzącymi przed dolne. Część twarzowa głowy o delikatnej rzeźbie, łagodzącej klinowatość. Włos na głowie zwarty, kosmaty i dość długi – potęguje wrażenie siły pyska. Wargi ściśle do siebie przylegają. Nos czarny. Oczy ciemne, małe; nie powinny być wypukłe. Uszy przybierają kształt litery V, o umiarkowanej grubości i dobrym osadzeniu. Małżowiny uszne bez frędzli, pokryte krótszym i ciemniejszym włosem niż okrywowy. Szyja odpowiedniej długości, rozszerzająca się ku kłębowi. Klatka piersiowa głęboka i o dobrym umięśnieniu. Żebra lekko wygięte. Grzbiet silny i prosty, nie wiotki, lędźwie muskularne i łagodnie wysklepione.
Teriery irlandzkie
Kończyny przednie średnio silne, całkowicie proste, o dobrze rozwiniętym kośćcu i mięśniach, obficie owłosione. Kończyny tylne dobrze zbudowane i muskularne, pokryte gęstym włosem. Uda również silne, niezwrócone na zewnątrz. Staw skokowy położony dość nisko. Łapy umiarkowanie okrągłe i dość silne. Ogon wysoko osadzony, przycinany, pozbawiony frędzli i pióra. Włos okrywowy twardy, dosyć szorstki, mocny i przylegający. Dopuszczalne jedynie umaszczenie czerwone (we wszystkich odcieniach od czerwieni do koloru pszennej słomy). Czasami na łapach i piersiach występują białe znaczenia. Włos teriera irlandzkiego jest łatwy w pielęgnacji, wymaga jedynie niezbyt częstego trymowania.
Temperament
Terier irlandzki jest psem bardzo wesołym, nad wyraz aktywnym, uwielbiającym zabawy z opiekunem i dziećmi. To doskonały wybór dla osoby, która ceni ruch i wysiłek fizyczny. Czworonóg będzie wytrwale towarzyszył w trakcie dłuższych wędrówek, przejażdżek konnych, podczas joggingu czy w trakcie polowań. Z drugiej jednak strony może być świetnym psem domowym – z natury spokojny i posłuszny, przepada za pieszczotami. Może mieszkać w bloku, ale należy pamiętać o zapewnieniu mu odpowiedniej dawki ruchu. Co istotne Irlandczyk nie jest głośny i nie szczeka bez potrzeby. Może sprawiać problemy w czasie kontaktów z innymi zwierzętami. Nie powinien mieszkać w domu z małymi dziećmi.
Zdrowie i Pielęgnacja
Właściwie utrzymany płaszcz Teriera irlandzkiego chroni go przed deszczem i zimnem. Zabiegi pielęgnacyjne nie sprawią kłopotu nawet opiekunowi, który nie ma doświadczenia w opiece nad psami.
Irlandzki Terier jest generalnie zdrową rasą. Długość życia wynosi średnio 13 - 14 lat. Rasa jest szczególnie podatna na niedoczynność tarczycy i zaćmę. Dysplazja stawów biodrowych, podobnie jak schorzenia oczu, praktycznie nie występuje.
Teriery irlandzkie
Wysokość: Pies masywny, średniej wielkości. Wysokość w kłębie wynosi średnio od 47 do 51 centymetrów.
Waga: Waga psa oscyluje w granicach 16 kilogramów.
Umaszczenie: Dopuszczalne jedynie umaszczenie czerwone (we wszystkich odcieniach od czerwieni do koloru pszennej słomy). Czasami na łapach i piersiach występują białe znaczenia.
Zdrowie: Irlandzki Terier jest generalnie zdrową rasą. Długość życia wynosi średnio 13 - 14 lat. Rasa jest szczególnie podatna na niedoczynność tarczycy i zaćmę.
Pielęgnacja: Włos teriera irlandzkiego jest łatwy w pielęgnacji, wymaga jedynie niezbyt częstego trymowania.
Rodzina: Wesoły, energiczny i towarzyski pies. Uwielbia kontakt z dziećmi. Nie powinien być trzymany w domach wraz z innymi zwierzętami – zwłaszcza gryzoniami. Rasa jest bardzo inteligenta i nie sprawia problemów wychowawczych.
Inne nazwy: Irish red terrier, Irish Terrier.
Długość życia: 12 - 15 lat
Kraj pochodzenia: Irlandia
Klasyfikacja FCI - grupa III, sekcja 1, nr wzorca 139. Nie podlega próbom pracy.
