Rasa: Terier szkocki opis rasy charakter cena

Historia

    Terier szkocki to rasa psów należąca do grupy terierów  zaklasyfikowana do sekcji terierów krótkonożnych o typie jamnikowatym. Tak samo jak West Highland White Terrier, Skye Terrier czy Cairn Terrier „szkocki” został wyhodowany w XVII wieku.

     W książce "Dogs of Scotland" (1891 ) D. J. Thomson Gray dokładnie opisuje pochodzeniu teriera szkockiego:

"Przed rokiem 1879 pies, uznany dzisiaj za teriera szkockiego, był zupełnie nieznany. Nie jest to żadnym zaskoczeniem, jeśli weźmiemy pod uwagę, że psy te trzymane były wyłącznie przez kłusowników, myśliwych polujących na lisy i małorolnych chłopów żyjących na leżących w izolacji terenach wyżynnych i wyspach szkockich. Znajdowali się oni poza wpływem wystaw i mieli niewielki kontakt z resztą świata. Niewtajemniczeni nie byli w stanie na podstawie bardzo różnych opisów powiedzieć, jak powinien wyglądać Terier szkocki. Jedne psy opisywane były jako scottish terrier, inne jako skye terrier, a jeszcze inne jako aberdeen terrier. Dla wtajemniczonych sprawa jest całkiem jasna. Psem, którego szukamy, z którego powstał terier szkocki, highland terrier lub cair terrier, gdzieniegdzie znany również jako krótkowłosy skye terrier. Kilka lat przed rozpoczęciem całego tego sporu otrzymaliśmy takie teriery od pana MacDonalda z Dunvegan na wyspie Skye i bardzo wysoko je ceniliśmy...Nasze doświadczenia nie pozwala nam nazywać terierami szkockim psów występujących na nizinie, te są bowiem wysoko nożne i bardziej przypominają teriera irlandzkiego...." 

     Pierwszy oficjalny wzorzec rasy został ustalony w 1882 roku. W latach 90. XIX wieku rasa była już bardzo popularna w kręgach myśliwych ze względu na swoją przydatność łowiecką. Szwajcarski kynolog J. A. Petersen w cyklu artykułów  opublikowanym w „Zentralblatt für Jagd - und Hundeliebhaber” (1894) pisze o terierze szkockim:

    „Silny, zwinny i dobrze umięśniony, ostre zmysły, doskonały węch i potężne szczęki. Ten mały bojownik jest tak odważny i dzielny, że wyciągnąłby diabła z piekła, jeśli tylko taki by istniał. Nie do wiary przez jak ciasne i kamieniste otwory potrafią się prześliznąć te posłuszne i wytrzymałe pieski, jak kierując się węchem zwinnie przeciskają się przez szczeliny skalne, przypominające labirynt korytarze oraz kupy kamieni i żwiru, by w końcu dostać się do swojego śmiertelnego wroga. Nie ma lepszego psa na lisa i borsuka, doskonale nadaje się także do polowania na kunę, jest także zapalonym łowcą wydr. Potrafi je zarówno wypłoszyć z kamiennych nor leżących na brzegach górskich strumieni, jak i wystawić w wodzie i zadławić. Dobre teriery są wysoko cenione również w Szkocji i trudno nawet za duże pieniądze kupić rzeczywiście rasowe i dobrze ułożone psy charakteryzujące się wszystkimi cechami rasy i jednocześnie posiadające wszystkie przymioty psa myśliwskiego”.

Wygląd

     Terier szkocki to pies przysadzisty o wymiarach odpowiednich dla norowca.  Głowa długa, proporcjonalna w stosunku do wymiarów psa. Mózgoczaszka szeroka,  prawie płaska. Stop niewielki, ale wyraźny. Kufa mocna, głęboka na całej długości. Mózgoczaszka i kufa są lej samej długości. Zęby mocne ustawione w zgryzie nożycowym. Kości policzkowe niezbyt wystające. Oczy migdałowate, ciemnobrązowe, raczej szeroko rozstawione, osadzone dość głęboko.  Uszy ładnie zarysowane, szpiczaste, wyprostowane i osadzone na szczycie czaszki, ale niezbyt do siebie zbliżone; powinny być duże. Szyja muskularna, średniej długości. Grzbiet dość krótki, dobrze umięśniony. Lędźwie muskularne i głębokie. Żebra dobrze zaokrąglone. Ogon średniej długości, proporcjonalny, gruby u nasady zwęża się ku końcowi. Kończyny przednie mocne i proste. Łokcie nie powinny być odstające ani wciśnięte pod tułów. Kończyny tylne wyjątkowo mocne. Uda bardzo silne. Stawy kolanowe o dobrym kątowaniu. Śródstopia krótkie i mocne. Łapy duże o mocnych opuszkach. Palce odpowiednio wysklepione, zwarte. Włos przylega do ciała, dwojakiego rodzaju. Podszerstek krótki, gęsty i miękki. Włos okrywowy szorstki, gęsty i twardy (druciany). Podwójna okrywa włosowa ma chronić psa przed niekorzystnymi warunkami klimatycznymi. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są czarne, pszeniczne lub pręgowane w każdym z tych kolorów. Dopuszczalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi  od 25 do 28 cm. Idealna waga kształtuje się w granicach 8,5 - 10,5 kg.

Temperament

     Terier szkocki bywa często nazywany psem jednego właściciela. Jest wierny i przywiązany do swego pana; towarzyszy mu w wykonywaniu codziennych czynności. To czworonóg pełen godności, niezależny i z natury niezbyt wylewny. Nie sprawia problemów wychowawczych; bardzo szybko uczy się nowych komend. Jest zuchwały, ale nigdy agresywny.

Teriery szkockie - suka z młodym

Zdrowie

   Schorzeniem typowym dla terierów szkockich jest tzw. scotty cramp, czyli skurcz szkocki, który objawia się zaburzeniami motoryki oraz drżeniem mięśni. Główną przyczyną zachorowania są zaburzenia metabolizmu jednego z ważniejszych neuroprzekaźników – serotoniny. Chory pies powinien unikać sytuacji mogących wywołać zbytni stres oraz zbyt dużego wysiłku fizycznego. U psów nadpobudliwych stosuje się leki uspokajające, witaminę E oraz leki przeciwdrgawkowe, które mogą zmniejszyć częstotliwość występowania ataków. Co istotne, wszystkie czworonogi chore na scotty cramp są wykluczone z dalszego rozrodu.  Niedopuszczalnej jest również ponownie krzyżowanie rodziców chorego potomstwa.
U rasy mogą pojawiać się także choroby związane z układem pokarmowym i  choroba von Willebranda.

   Szkockie teriery mają również większą szansę zachorowania na niektóre nowotwory niż inni czyste rasy. Według badań przeprowadzonych przez Veterinary Medical Data Program (1986) Teriery szkockie najczęściej chorują na sześć typów nowotworów: raka pęcherza i innych nowotworów komórek przejściowych z dolnych dróg moczowych, czerniaka złośliwego, raka żołądka, raka płaskonabłonkowego, raka komórek skóry, mięsaka limfatycznego i raka nosa. Mniej znanym nowotworami są mięsak komórek tucznych i hemangiosarcoma.

Pielęgnacja

   Terier szkocki jest psem  o eleganckim wyglądzie i przepięknej sierści. Niestety, zachowanie odpowiedniego wyglądu wymaga odpowiedniej i częstej pielęgnacji, która obejmuje strzyżenie, czesanie oraz trymowanie. Zalecane jest, aby właściciel regularnie odwiedzał groomera, a oprócz tego sam czesał psa przynajmniej raz w tygodniu. 

 Wysokość: Dopuszczalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi  od 25 do 28 cm.

Waga: Idealna waga kształtuje się w granicach 8,5 - 10,5 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są czarne, pszeniczne lub pręgowane w każdym z tych kolorów.

Pielęgnacja: Pielęgnacja obejmuje strzyżenie, czesanie oraz trymowanie. Zalecane jest, aby właściciel regularnie odwiedzał groomera, a oprócz tego sam czesał psa przynajmniej raz w tygodniu. 

Zdrowie: Schorzeniem typowym dla terierów szkockich jest tzw. scotty cramp, czyli skurcz szkocki, który objawia się zaburzeniami motoryki oraz drżeniem mięśni. U rasy mogą pojawiać się także choroby związane z układem pokarmowym i  choroba von Willebranda.

Rodzina:  Terier szkocki  jest wierny i przywiązany do swego pana; towarzyszy mu w wykonywaniu codziennych czynności. To czworonóg pełen godności, niezależny i z natury niezbyt wylewny. Nie sprawia problemów wychowawczych; bardzo szybko uczy się nowych komend. Jest zuchwały, ale nigdy agresywny.

Długość życia: 12 - 15 lat

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Inne nazwy: Scottish Terrier, Aberdeen Terrier.

Cena szczeniąt z rodowodem 5000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka). Cena z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa III, sekcja 2, wzorzec 73. Nie podlega próbom pracy.