Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Terier walijski

Historia

     Pochodzenie Teriera walijskiego nie jest do końca znane. Przodkowie Walijczyków, podobnie jak i innych czarnych podpalanych terierów, mają pewne wspólne cechy, zatem nie sposób stwierdzić, który pochodzi od którego. Pewne jest, że Terier walijski jest czystej krwi Walijczykiem, który po dziś dzień jest uznawany za symbol narodowy. Rasa była hodowana i doskonalona jako norowiec. Głównym zadaniem psa było wspieranie innych czworonogów myśliwskich w czasie polowań konnych, które były niegdyś bardzo popularne w Wielkie j Brytanii. Terier walijski wypłaszał z nor lisy , borsuki oraz wydry.

     Do XIX wieku psy pozostawały w posiadaniu wyższych warstw społecznych. Dopiero w połowie XIX wieku rasa zyskała popularność wśród średniej klasy i biedoty.

Wygląd

     Czworonóg  ma mocną, zwartą budowę ciała i jest bardzo wytrzymały. Dorosły pies może osiągać do 39 cm wysokości w kłębie. Waga nie powinna przekraczać 9,5 kg. Ogon kiedyś kopiowany. Włos składa się z dwóch warstw: podszerstka, który ma właściwości izolacyjne i chroni zwierzę przed urazami, i futra na górze, które chroni przed zabrudzeniem, deszczem i wiatrem. Walijskie teriery zaraz po urodzeniu mają barwę czarną, jednakże podczas pierwszego roku zmieniają  maść na standardową czerń bądź podpalaną szarość. Tułów przybiera zazwyczaj barwę czarną, zaś głowa, kończyny i podbrzusze - odcienie opalenizny. Samice posiadają zazwyczaj ciemniejsze umaszczenie. Oczy psa są głęboko osadzone i mają ciemno-brązową barwę. Spojrzenie winno być głębokie, przenikliwe i inteligentne. Stop dość słabo zaznaczony, przez co pysk wydaje się mocno wydłużony i nieproporcjonalny do reszty sylwetki.

Terier walijski

Terier walijski

Temperament

     Terier walijski to wymagający czworonóg, który potrzebuje konsekwentnego i odpowiedzialnego właściciela. We właściwych rękach Terier walijski jest szczęśliwy, żywy i radosny. Nieprawidłowo szkolony może próbować zdominować swojego właściciela i zająć pozycję samca alfa w stadzie. Pies jest generalnie przyjazny dla ludzi i innych psów, ale w momencie „rzucenia rękawicy” nie wycofa się i zainicjuje atak. Psy tej rasy mogą żyć zarówno w miastach, jak i na wsiach.
      Walijskie teriery zostały opracowane do samodzielnego polowania i z tego względu odznaczają się asertywnością i stoickim spokojem. W konsekwencji rozwijanie umiejętności posłuszeństwa i bezwarunkowego podporządkowania właścicielowi jest procesem długoterminowym. Szkolenie psa tak naprawdę nigdy się nie kończy; opiekun musi stale ćwiczyć ze czworonogiem komendy i zaznaczać swoje miejsce w domowej hierarchii.

     Stanley Coren 's The Intelligence of Dogs umieścił rasę na 53. pozycji rankingowej nazywając ją „rasą średniej pracy i posłuszeństwa”. Nie oznacza to jednak, że Teriery walijskie nie uczą się i nie rozumieją poleceń – po prostu są bardzo niezależne i nie chcą podporządkowywać się nikomu. Działając na własną rękę, są dość twórcze i szybkie w podejmowaniu decyzji.

     Wielkimi wadami rasy są nadmierna szczekliwość i chory popęd do kopania. Psy pozostające w ogródku mogą sprawiać spore trudność i rozkopywać wszystkie grządki. Jako, że nie da się w całości wykorzenić naturalnych odruchów zwierząt, opiekunowie mogą stosować pewne triki, np. rozpylanie specjalnych substancji w ogrodzie, które będą odstraszać zwierzęta.
     Terier walijski jest psem pełnym energii i co za tym idzie, wymaga regularnych ćwiczeń – samo  bieganie po podwórku w ciągu dnia może okazać się niewystarczające. Psy, które nie są w odpowiedni sposób stymulowane mogą niszczyć sprzęty domowe i wyładowywać nadmiar energii na wszystkim, co pozostaje w zasięgu ich wzroku.
Psy zazwyczaj dobrze dogadują się z dziećmi, niemniej nie powinny zostawać sam na sam z bardzo małymi dziećmi. Dlaczego? Otóż czworonogi w pełni angażują się w zabawę i nierzadko tracą umiar w zabawie. Mogą, zupełnie niechcący, podgryźć dziecko albo udrapać.
Jak w przypadku innych ras ważne jest, aby Terier walijski już od najmłodszych lat przebywały w towarzystwie ludzi. Stanowi to, bowiem gwarant ich prawidłowej socjalizacji.

Psy teriery walijskie

Teriery walijskie

Zdrowie i Pielęgnacja

     Terier walijski wymaga regularnych zabiegów pielęgnacyjnych: trymowania podszerstka, kąpieli, czesania i szczotkowania. Jeżeli zaniedbamy zabiegów pielęgnacyjnych, włos może się wykruszać i stracić swój naturalny blask. Aby zabiegi były efektywne, należy używać zarówno zgrzebła, jak i szczotki z naturalnego włosia. Okazjonalnie kontrolujemy stan skóry zwierzęcia.
Rasa jest uznawana za zdrową i długowieczną. Typowymi schorzeniami, które mogą dotknąć starsze zwierzęta są jaskra i zaćma (niemniej nie potwierdzono żadnych genetycznych zależności dla rasy).

Wysokość: psy powinny osiągać wysokość 39 cm. Dopuszczalne są tylko minimalne odchylenia od standardu.

Waga: prawidłowa waga psa nie może przekraczać 10 kg. Najzdrowszym jest jednak przedział 9-9,5 kg.

Umaszczenie: dopuszczalnych jest kilka rodzajów umaszczeń: możemy spotkać barwę czarną podpalaną lub szaro czarną z podpalaniem.

Pielęgnacja: pies powinien być regularnie trymowany - najlepiej cztery razy do roku. Nie możemy zapominać również o regularnym czesaniu sierści i kąpaniu zwierzęcia. Walijskie Teriery są podatne na wszelkie schorzenia skórne. Właściciele muszą pamiętać również o dostarczaniu psu codziennej, sporej dawki ruchu.

Zdrowie: psy żyją zazwyczaj 12-13 lat. Nie odnotowuje się schorzeń typowych dla rasy, jednakże istnieją podejrzenia, że psy są podatne na choroby oczu.

Rodzina: psy uwielbiają spędzać czas z ludźmi. Są wierne swojemu właścicielowi, jednakże potrzebują odpowiedniego szkolenia i właściwej tresury. Mają dużą potrzebę ruchu i nade wszystko cenią sobie czas spędzany w kąpieliskach. Odpowiednie socjalizowane zwierzęta mogą przebywać w towarzystwie dzieci i innych zwierząt.

Kraj pochodzenia: Walia

Inne nazwy: Welsh terrier.

Cena szczeniąt z rodowodem 1300- 1800 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka).

Klasyfikacja FCI - grupa III, sekcja 1, nr wzorca 78. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: