Istnieje wiele gatunków psów, które znacznie różnią się nie tylko swoją budową czy wyglądem, ale także charakterem. O tych najważniejszych cechach psa mówi terminologia kynologiczna. W tym artykule zajmiemy się terminami używanymi w kynologii, które dotyczą uszu psa.
Wyróżnia się wiele rodzajów uszu psa takie jak:
Uszy nietoperza – tak nazywane są uszy duże, stojące, szerokie u nasady oraz skierowane ku przodowi. Czasem bardziej potocznie nazywane są również "uszami tulipanowymi". Takie uszy można zauważyć u psów takiej rasy jak Welsh Corgi Cardigan, który ma duże uszy, szerokie u nasady i zdecydowanie zaokrąglone na końcach;
Uszy zaokrąglone – są dosyć podobne są do typu uszu nietoperza, ale na pewno znacznie mniejsze, a na końcach wyraźnie zaokrąglone. Takiego typu uszy posiada Buldog Francuski oraz Chow Chow;
Uszy załamane - w ten sposób określa się uszy, które przy samej głowie stoją, ale zaraz u nasady są załamane ku przodowi, a także zwisające po bokach mózgoczaszki w taki sposób, że kanał uszny jest całkowicie albo prawie niewidoczny;
Uszy płomykowate – w ten sposób określa się uszy, które można zauważyć we wzorcu angielskiego Toy Teriera i na pewno nie posiada takich uszu żadna inna rasa;
Uszy półstojące – to takie uszy, które załamane są tylko w górnej części, przeważnie około jednej trzeciej długości ucha od czubka. Załamane końce skierowane są ku przodowi lub na boki. Uszy takie posiadają Owczarki Szetlandzkie oraz Collie;
Uszy cięte – są to specjalnie chirurgicznie ukształtowane uszy stojące, które uzyskuje się poprzez odcięcie znacznej części małżowiny usznej. Zabieg taki jest w wielu krajach zabroniony, a nawet można się spodziewać, że liczba tych krajów będzie systematycznie rosła. Cięte uszy zdecydowanie zmieniają wyraz głowy, dlatego często taki zabieg wykonywany jest u psów ras bojowych oraz stróżujących, żeby wyglądały jeszcze groźniej;
Uszy wiszące – jest to określenie bardzo ogólne i odnosi się ono do uszu różnych kształtów oraz rozmiarów, ale na pewno łączy je jedna cecha, a mianowicie małżowina uszna zwisa od samej nasady, przeważnie przylegając do policzków, a czasem układa się w fałdy. Uszy wiszące typowe są dla większości psów myśliwskich oraz gończych, u których wspomagają one węszenie;
Uszy stojące – są przeważnie trójkątne, wyprostowane dosyć sztywno, tak jak można to zauważyć u szpiców albo owczarka niemieckiego. Niekiedy mija kilka miesięcy, zanim wiszące uszy szczeniaka staną zupełnie. Uszy stojące mogą być na końcach szpiczaste, lub też lekko zaokrąglone, ale to zależne jest o danej rasy;
Orzech laskowy – takie uszy posiada zarówno takiego kształtu, jak i tak nazwane, ucho Bedlington teriera;
Uszy fruwające – jest to niezbyt zgrabny termin, który używany jest na określenie uszu lekkich, które częściowo odstają od głowy, każde w inną stronę. U większości ras jest to zdecydowanie wadą i przeważnie często występuje u tych psów, u których kiedyś cięto uszy, na przykład u Bouvier des Flandres;
Uszy pofałdowane – to są uszy wiszące, przeważnie bardzo duże i długie, które zwisają w fałdach, a nie płasko przy głowie. Są one typowe dla takich ras psów jak: Bloodhound i Field Spaniel;
Uszy sercowate – takiego kształtu uszu raczej nie widać, gdyż są one porośnięte długim oraz gęstym włosem. Uszy kształtu sercowatego posiada Polski Owczarek Nizinny, Portugalski pies dowodny oraz Pekińczyk;
Uszy wysoko osadzone – takim określeniem nazywa się uszy, które są wysoko osadzone wtedy, jeżeli ich nasady znajdują się stosunkowo blisko siebie na wierzchołku głowy, zdecydowanie wyżej niż na wysokości kąta oka. Tak osadzone uszy mają rożne wielkości oraz kształt, w zależności od rasy;
Uszy nisko osadzone – zdecydowanie inaczej niż wysoko osadzone, gdyż one mają swą nasadę na wysokości kąta oka lub tylko trochę wyżej. Przeważnie wiszące, jak ma to miejsce u psa rasy Bloodhound, ale mogą być one również stojące, tak jak u Malamuta;
Uszy nachylone – takie uszy nie są zbyt duże, natomiast stojące, ustawione i nachylone ku przodowi, takie jak u psa rasy Basenji;
Uszy płatowate – po rozłożeniu takie uszy płatowate mają kształt owalny, który jest typowy dla kilku ras Spanieli, w tym cockerów. Kształt ich trudno zobaczyć, gdyż porośnięte są długim, jedwabistym włosem;
Płatek róży – uszy, które są w kształcie płatka róży są zdecydowanie niewielkie, lekkie, nawet częściowo załamane, ale odrzucone do tyłu, tak, że widoczne jest wejście do kanału usznego. Uszy takie można zaobserwować u psów takich ras jak: Whippet, Greyhounda, ale również u Buldoga angielskiego;
Uszy trójkątne, – czyli jak sama nazwa wskazuje, przeważnie są nieduże, a ich kształt przypomina równoboczny trójkąt. Mogą one być zarówno stojące, jak i wiszące. Stojące można zauważyć u psa rasy Syberyjski Husky oraz Norweski Buhunda, natomiast wiszące u Górskiego psa pirenejskiego;
Uszy tulipanowe – niekiedy nazwa ta jest synonimem "ucha nietoperza", natomiast w Wielkiej Brytanii nazwa ta oznacza ucho w kształcie płatka róży, które z jakichś powodów stanęło i jest wadliwe. Gdzie indziej również w taki sposób opisuje się ucho Buldoga francuskiego, które sztywno stoi i jest skierowane do przodu, a na końcu zaokrąglone;
Kształt litery V – ucho takiego kształtu litery V również jest trójkątne, z tą różnicą, że jest ono długie. Przykładem może być w tym przypadku ucho Wyżła węgierskiego czy Bullmastifa.