Tesem to wymarła rasa psów egipskich bardzo podobnych do chartów. Czworonogi rozwijały się prawdopodobnie w południowej części Egiptu, w pobliżu Nubii i krainy Punt leżącej na terenie dzisiejszej Etiopii i Erytrei. Hans Räber podaje, że najstarsze wyobrażenie psa pochodzi z IV tysiąclecia p.n.e. (misa pochodząca z kultury Amrah z Górnego Egiptu). Räber przytacza również opis Haucka, który podaje, że psy były przedstawiane jako czworonogi średniej wielkości, o stojących uszach i mocno zakręconych ogonach – niezwykle podobne do afrykańskiego sluki. Ich wygląd był dość groteskowy. Samce były nazywane tesem, samice – testemt.
Psy w typie charta na ścianach grobowca Ptahhetepa
Tesem występowały powszechnie w okresie Średniego Państwa (2055-1650 r. p.n.e.) i aż do czasu Nowego Królestwa (1550-1069 r. p.n.e.). Wtedy też zostały zastąpione przez psy z wiszącymi uszami i prostym ogonem w typie Saluki.
Psy określane jako staroegipskie charty są uznawane za protoplastów współczesnych chartów śródziemnomorskich. Do grupy „starych” chartów, oprócz tesema, zaliczamy:
- podenco z Ibizy,
- podenco kanaryjskiego z Wysp Kanaryjskich,
- psa faraona,
- cirneco dell'Etna z Sycylii i
- podengo portugalskiego.