Zobacz także:
Mianem testu Campbella określamy zestaw pięciu prób, którym szczenięta poddawane są około 6-7 tygodnia życia. Pozwala on z zaskakująco dużą dokładnością określić te cechy, które przeważają w usposobieniu zwierzęcia, a więc przewidzieć jego przyszły charakter oraz ewentualne problemy wychowawcze. Odpowiednio wczesne poznanie takich uwarunkowań pomaga wybrać dobrą strategię szkolenia i tresury, dzięki czemu pies i człowiek łatwiej osiągną porozumienie, a ich wzajemne stosunki będą poprawne i zrównoważone.
Próba pierwsza ma za zadanie sprawdzić zdolność do socjalizacji testowanego pieska, a polega na oddaleniu się od niego, a następnie przywołaniu przez kucnięcie i klaskanie w dłonie.
Druga próba kontroluje gotowość do towarzyszenia człowiekowi, a w jej trakcie należy stanąć obok szczenięcia, po czym oddalić się od niego normalnym krokiem. Podczas ich wykonywania obserwujemy zachowanie psa, który może iść śmiało i pewnie w naszym kierunku, zatrzymywać się lub zbaczać z drogi, albo zupełnie nie wykazywać zainteresowania poczynaniami człowieka.
Trzy kolejne próby testu Campbella sprawdzają reakcję szczenięcia na różnego rodzaju dominację. Najpierw kładziemy psa na plecach i dłonią staramy się przytrzymać go w tej pozycji przez 30 sekund, potem przez taki sam czas głaszczemy zwierzę na długości od karku, aż do zakończenia ogona, a końcowy etap polega na uniesienia pieska oburącz na splecionych pod jego przednimi łapami dłoniach. Badamy w ten sposób zachowania wywołane dominacją przez przymus, społeczną oraz przez podniesienie. Niektóre szczenięta w tych sytuacjach bronią się zaciekle, inne pokornie liżą rękę egzaminatora.
Zsumowane punkty uzyskane podczas wszystkich prób kwalifikują szczenię do jednej z pięciu kategorii, od najbardziej agresywnych ze skłonnością do dominacji, poprzez łagodne i zrównoważone, aż do przesadnie lękliwych i uległych. Pozwala to z góry ustalić dalszy plan wychowawczy oraz indywidualne podejście do każdego pieska.