Szkolenie psa ma sens tylko wtedy, kiedy wszyscy domownicy czynnie się w nie angażują. Oznacza to, że w procesie przysposabiania czworonoga do życia w rodzinie powinny uczestniczyć także dzieci – oczywiście po uprzednim zapoznaniu się z podstawowymi poleceniami i związanymi z nimi reakcjami psa. Nawet kiedy pies jest szkolony jako użytkowy, obowiązek posłuszeństwa psa wobec wszystkich członków rodziny pozostaje niezmienny. Im lepiej wyszkolony pies, tym szybciej nauczy się wykonywania poleceń domowników.
Dzieci młodsze, przed 10. rokiem życia, mogą brać udział w szkoleniu psa wyłącznie pod kierunkiem osób dorosłych. Praca musi być charakter zabawy, rekreacji, dlatego najkorzystniej jeżeli zorganizujemy ją jako naukę naśladowania gestów i poleceń dorosłych. Aby pokazać dziecku na czym polega szkolenie, pies powinien być przywołany najpierw przez rodzica, a dopiero potem przez dziecko.
Ćwiczenia zaczynamy od pojedynczych elementów, np. komend „siad”, „waruj” czy „do mnie”. Kiedy pociecha naśladuje dorosłego i bezbłędnie naprowadza psa, możemy połączyć elementy w kilkuczęściowy łańcuch poleceń. Rolą rodzica będzie nadzorowanie przebiegu szkolenia i przypominanie poszczególnych elementów. Warto przy tym pamiętać, że dzieci uczą się znacznie szybciej, jeżeli każdy element treningu oddzielony jest krótką przerwą od następnego. Pies powinien być nagradzany słownie zaraz po zrealizowaniu polecenia i dostając smakołyk chwilę później.
Rodzinne szkolenie psa
Rodzinne szkolenie psa/suki polega na ustawieniu się dorosłych i dziecka w trzech punktach – wierzchołkach trójkąta. Szkolenie rozpoczyna dorosły, wołając psa „do mnie”. Jeżeli pies podbiegnie i usiądzie, otrzymuje słowną pochwałę, a po chwili – smakołyk. Kiedy już zje nagrodę, dorosły zachęca psa do pójścia w stronę drugiego dorosłego. W tym samym czasie dorosły wydaje komendę „do mnie”. Procedura wygląda tak samo jak przy pierwszym podejściu. Na koniec pies zmierza w stronę dziecka. Gdyby zdarzyło się, że zwierzę zignoruje malucha, dorośli nie powinni go karcić, a jedynie lekceważyć jego obecność w sytuacji gdyby przyszedł do nich a nie do malca. Pamiętajmy, że niezależnie od sytuacji zwierzę nie powinno być karcone. Nagana nie jest żadnym rozwiązaniem, a jedynie stresuje psa i powoduje, że ten zamyka się w sobie i źle nastawia do kolejnych zadań.
Główną zaletą ćwiczenia w trójkącie jest to, że dziecko może obserwować zachowania dorosłych i świadomie je naśladować. Jeżeli rodzina liczy więcej członków, spokojnie możemy zastosować ten sam schemat.
Uczestnictwo dzieci w szkoleniu posłuszeństwa psa nie ogranicza się jedynie do nauki poleceń, sygnałów i sposobów nagradzania psa; to nade wszystko szkoła cierpliwości. Dziecko uczy się szybkich reakcji, wyostrza zmysł obserwacji, a także zwiększa sprawność fizyczną i koordynację ruchów. Jeżeli dodamy do tego rozbudzenie instynktu opiekuńczego i poczucia odpowiedzialności, które wynikają z codziennych obowiązków szkoleniowca, z pewnością docenimy tę formę spędzania wolnego czasu.
