W swej budowie ogólnej, układ mięśniowy (łac. systema musculorum) psa składa się z następujących mięśni głównych: żwacza (łac. masseter), mięśnia mostkowo potylicznego (łac. sternooccipitalis), m. mostkowo-gnykowego (łac. sternohyoideus), m. obojczykowo-ramiennego (łac. cleidobrachialis), m. zębatego dobrzusznego szyi (łac. serratus ventralis cervicis), m. nadgrzebieniowego (łac. supraspinatus), m. łopatkowo-poprzecznego (łac. omotransversarius), m. czworobocznego (łac. trapezius), m. podgrzebieniowego (łac. infraspinatus), m. naramiennego (łac. deltoideus, składającego się z części łopatkowej i barkowej), m. trójgłowego ramienia (łac. triceps brachii), m. ramiennego (łac. brachialis), m. prostownika promieniowego nadgarstka (łac. extensor carpii radialis), m. prostownika wspólnego palców (łąc. extensor digitorum communis), m. najdłuższego grzbietu (łac. latissimus dorsi), m. piersiowego głębokiego (łac. pectoralis profundus), m. skośnego zewnętrznego brzucha (łac. obliquus externus abdominis), m. prostego brzucha (łac. rectus abdominis), m. skośnego wewnętrznego brzucha (łac. obliquus internus abdominis), m. napinacza powięzi szerokiej (łąc. tensor fasciae latae), m. najdłuższego uda (łac. sartorius), m. półścięgnistego (łac. semitendinosus), m. pośladkowego środkowego (łac. gluteus medius) oraz m. pośladkowego powierzchownego (łac. gluteus superficialis). Układ mięśniowy psa, Układ mięśniowy psa
W zależności od miejsca położenia oraz pełnionych funkcji, poszczególne mięśnie psa można też zebrać w odpowiednie grupy (pogrupować je). Na tej podstawie wyszczególniono następujące grupy mięśni:
- mięśnie głowy (łac. musculi capitis)
- mięśnie szyi (łac. musculi colli)
- mięśnie łopatki (łac. musculi scapulae)
- mięśnie okolicy ramiennej (łac. musculi regionis brachios)
- mięśnie okolicy przedramienia (łac. musculi regionis antebrachios)
- mięśnie brzucha (tułowia) (łac. musculi abdominis vs musculi trunci)
- mięśnie okolicy uda (łac. musculi regionis femoris)
- mięśnie okolicy podudzia (łac. musculi regionis crusis)
Mięśnie głowy psa – są podzielone na dwie grupy obejmujące: mięśnie powierzchowne głowy i mięśnie głębokie. W skład mięśni powierzchownych głowy wchodzą: m. czołowo-tarczkowy (łac. musculus frontoscutularis), m. międzytarczkowy (łac. m. intertarsalis), m. dźwigacz kąta oka przyśrodkowy (łac. m. legator anguli oculi medialis), m. okrężny oka (łac. m. orbicularis oculi), m. cofacz bocznego kąta oka (łac. m. retractor lateral anguli oculi), m. jarzmowy (łac. m. zygomaticus), m. okrężny otworu gębowego/ust (łac. m. orbicularis oris), m. licowy (łac. m. malaris), m. jarzmowo-małżowinowy (łac. m. zygomaticoauricularis), m. dźwigacz nosowo-wargowy (łac. m. levator nasolabialis), m. skórny szyi (łac. m. cutaneus colli) oraz m. zwieracz szyi (łac. m. sphincter colli vs constrictorcolli). Natomiast w skład mięśni głębokich głowy wchodzą: m. dźwigacz wargi górnej (łac. musculus levator labii superioris), m. kłowy (łac. m. caninus), m. okrężny ust (łac. m. orbicularis oris), m. policzkowy (łac. m. buccinator), m. żwacz (łac. m. masseter), m. skroniowy (łac. m. temporalis), m. przyuszniczo-małżowinowy (łac. m. parotidoauricularis), m. obojczykowo-szyjny (łac. m. cleidocervicalis), m. mostkowo-głowowy (łac. m. sternocephalicus), m. mostkowo-obojczykowo-sutkowy (łac. m. sternocleidomastoideus), m. mostkowo-gnykowy (łac. m. sternohyoideus), m. żuchwowo-gnykowy (łac. m. mylohyoideus), m. dwubrzuścowy (łac. m. digastricus), m. skrzydłowy (łac. m. pterygoideus), m. najdłuższy kręgu szczytowego (łac. m. longissimus atlas), m. długi głowy (łac. m. ongus capitis), m. tarczowo-gardłowy (łac. m. thyropharyngeus), m. tarczowo-gnykowy (łac. m. thyrohyoideus) oraz m. mostkowo-tarczowy (łac. m. sternothyroideus).
Mięśnie szyi psa – są podzielone na dwie grupy obejmujące: mięśnie powierzchowne szyi oraz mięśnie głębokie szyi. W skład mięśni powierzchownych szyi wchodzą: m. ramienno-głowowy (łac. musculus brachiocephalus), m. mostkowo-głowowy (łac. m. sternocephalicus, w tym: mostkowo-potyliczny łac. m. sterno-occipitalis i mostkowo-sutkowy łac. m. sternomastoideus), m. obojczykowo-ramienny (łac. m. cleidobrachialis), m. czworoboczny (łac. m. trapezius), m. nadgrzebieniowy (łac. m. supraspinatus), m. łopatkowo-poprzeczny (łac. m. omotransversarsalis) oraz m. naramienny (m. deltoideus, część łopatkowa i barkowa). W skład mięśni głębokich szyi wchodzą: m. równoległoboczny szyi (łac. m. rhomboideus cervicis), m. równoległoboczny głowy (łac. m. rhomboideus capilis), m. płatowaty (łac. m. splenius), m. zębaty szyi (łac. m. serratus), m. pochyły dogrzbietowy (łac. m. scalenus dorsalis), m. pochyły środkowy (łac. m. scalenus medius), m. długi głowy (łac. m. longus capitis), m. prosty klatki piersiowej (łac. m. rectus thoracis), m. kolcowy szyi (łac. m. spinalis cervicis), m. prosty głowy (łac. m. rectuscapitis), m. skośny głowy (łac. m. obliquus capitis) oraz m. skośny tylny głowy (łac. m. obliquus posterior capitis).
Mięśnie łopatki psa – są podzielone na dwie podgrupy obejmujące: mięśnie strony przyśrodkowej łopatki i mięśnie strony bocznej. W skład mięśni strony przyśrodkowej łopatki wchodzą: m. nadgrzebieniowy (łac. musculus supraspinatum), m. podłopatkowy (łac. m. subscapularis), m. obły większy (łac. m. teres major), m. kruczo-ramienny (łac. m. coracobrachialis), m. najszerszy grzbietu (łac. m. latissimus dorsi) oraz m. zębaty szyi i klatki piersiowej (łac. m. serratus cervicis et thoracis). Natomiast w skład mięśni strony bocznej łopatki wchodzą: m. czworoboczny (łac. m. trapezius), m. nadgrzebieniowy (łac. m. supraspinatus), m. podgrzebieniowy (łac. m. infraspinatus), m. naramienny (łac. m. deltoideus) oraz m. obły większy (łac. m. teres major).
Mięśnie okolicy ramiennej – są podzielone na dwie podgrupy obejmujące: mięśnie strony przyśrodkowej okolicy ramiennej oraz mięśnie strony bocznej. W skład mięśni strony przyśrodkowej okolicy ramiennej wchodzą: m. dwugłowy ramienia (łac. musculus biceps brachii), m. trójgłowy ramienia (łac. m. triceps brachii), m. napinacz powięzi podramienia (łac. m. tensor fasciae antebrachii), m. łokciowy (łac. m. anconeus), m. ramienny (łac. m. brachialis), m. piersiowy powierzchowny (łac. m. pectoralis superficialis), m. piersiowy głęboki (łac. m. pectoralis profundus) oraz m. obojczykowo-ramienny (łac. m. cleidobrachialis). Natomiast w skład mięśni strony bocznej okolicy ramiennej wchodzą: m. trójgłowy ramienia głowa długa (łac. m. triceps brachii caput longum), m. trójgłowy ramienia głowa boczna (łac. m. triceps brachii caput lateralis), m. dwugłowy ramienia (łac. m. biceps brachii) oraz m. ramienny (łac. m. brachialis).
Mięśnie okolicy przedramienia – są podzielone na dwie podgrupy obejmujące: mięśnie strony przyśrodkowej okolicy przedramienia oraz mięśnie strony bocznej. W skład mięśni strony przyśrodkowej okolicy podramienia wchodzą: m. ramienno-promieniowy (łac. musculus brachio-radialis), m. prostownik promieniowy nadgarstka (łac.m. extensor carpii radialis), m. nawracacz obły (łac. m. pronator teres), m. zginacz promieniowy nadgarstka (łac. m. flexor carpii radialis), m. zginacz powierzchowny palców (łac. m. flexor digitorum superficialis), m. zginacz łokciowy nadgarstka (łac. m. flexor carpii ulnaris) oraz m. zginacz głęboki palców (łac. m. flexor digitorum profundum). Natomiast w skład mięśni strony bocznej okolicy przedramienia wchodzą: m. ramienno-promieniowy (łac. m. brachio-radialis), m. prostownik promieniowy nadgarstka (łac. m. extensor carpii radialis), m. prostownik wspólny palców (łac. m. extensor digitorum communis), m. odwodziciel długi palca (łac. m. abductor digiti), m. łokciowy (łac. m. anconeus), m. prostownik boczny palców (łac. m. extensor digitorum lateralis) oraz m. zginacz łokciowy nadgarstka (łac. m. flexor carpii ulnaris).
Mięśnie brzucha (tułowia) – umięśnienie brzucha psa tworzą mięśnie: skośny zewnętrzny brzucha (łac. musculus obliquus externus abdominis), prosty brzucha (łac. m. rectus abdominis), skośny wewnętrzny brzucha (łac. m. obliquus internus abdominis), piersiowy (łac.m. pectoralis, większy i mniejszy), najdłuższy klatki piersiowej (łac. m. longissimus thoracis) i lędźwi (łac. m. longissimus lumborum) oraz biodrowo-żebrowy (łac. m. iliocostalis).
Mięśnie okolicy uda – są podzielone na dwie podgrupy obejmujące: mięśnie strony przyśrodkowej okolicy uda oraz mięśnie strony bocznej. W skład mięśni strony przyśrodkowej okolicy uda wchodzą: m. krzyżowo-ogonowy (łac. musculus sacrocaudalis), m. biodrowo-lędżwiowy (łac. m. iliopsoas), m. dźwigacz odbytu (łac. m. levator ani), m. biodrowo-ogonowy (łac. m. iliocaudalis), m. najdłuższy uda (łac. m. sartorius), m. prosty uda (łac. m. rectus femoris), m. obszerny (łac. m. vastus medialis), m. grzebieniowy (łac. m. pectineus), m. przywodziciel (łac. m. adductus), m. smukły (łac. m. gracillis), m. półbłoniasty (łac. m. semimembranosus) oraz m. półścięgnisty (łac. m. semitendinosus). Natomiast w skład mięśni strony bocznej okolicy uda wchodzą: m. najdłuższy uda (łac. m. sartorius), m. pośladkowy (łac. m. gluteus medius et superficialis), m. krzyżowo-ogonowy (łac. m. sacro-caudalis), m. ogonowy (łac. m. coccygeus), m. napinacz powięzi szerokiej (łac. m. tensor fasciae latae), m. dwugłowy uda (łac. m. biceps femoris), m. bliźniacze (łac. musculi gemelli), m. czworoboczny uda (łac. m. quadratus femoris), m. obszerny boczny (łac. m. vastus lateralis), m. przywodziciel uda (łac. m. adductor femoris), m. półbłoniasty (łac. m. semimembranosus) oraz m. odwodziciel tylny podudzia (łac. m. abductor cruris caudalis).
Mięśnie okolicy podudzia – są podzielone na dwie podgrupy obejmujące: mięśnie strony przyśrodkowej okolicy podudzia oraz mięśnie strony bocznej. W skład mięśni strony przyśrodkowej okolicy podudzia wchodzą: m. prostownik palców (łac. musculus extensor digitorum), m. brzuchaty (łac. m. gastrocnemius), m. zginacz powierzchowny (łac. m. flexor superficialis), m. podkolanowy (łac. m. popliteus) oraz m. piszczelowy tylny (łac. m. tibialis caudalis). Natomiast w skład mięśni strony bocznej okolicy podudzia wchodzą: m. brzuchaty (łac. m. gastrocnemius), m. zginacz palców (łac. m. flexor digitorum), m. piszczelowy (łac. m. tibialis cranialis) oraz m. strzałkowy długi (łac. m. peroneus longus).
