Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Welsh Corgi Cardigan

     WELSH CORGI CARDIGAN

Welsh Corgi Cardigan wywodzą się od dawnych psów celtyckich, które przybyły na wyspy ok. 2000 lat temu. Wielu kynologów jest zdania, że czworonogi były od wieków hodowane jako dwie oddzielne rasy – cardigan (występujący najliczniej w hrabstwie Cardiganshire) oraz pembroke. Cardigany były bliższe psom w typie jamnika, natomiast pembroke miały wiele wspólnego ze szpicami.
Najstarsze zachowane wzmianki na temat rasy pochodzą z pierwszej połowy X wieku i znajdują się w walijskim zbiorze praw. W dziale poświęconym rolnictwu znajdziemy opis niewielkich rozmiarów psa pasterskiego, który by używany niegdyś do zaganiania bydła.
Etymologia nazwy rasy nie jest do końca znana, niemniej językoznawcy podejrzewają, że stanowi zlepek  wyrazów: ‘cor’ (karzeł) i ‘gi’ (pies), bądź wywodzi się od ‘cur’ (stróżować) albo od corlan gi, co w języku walijskim oznacza ‘psa do zagrody dla owiec’.
W XIX wieku, na skutek zmian, które zaszły w rolnictwie, znaczenie corgi zmalało. Jedynie dzięki systematycznemu pojawianiu się na wystawach rolniczych w Londynie jako stróże żywego inwentarza, nie wyginęły. W 1925 roku założono pierwszy klub rasowy, a w 1934 r. uznano dwie odrębne rasy – welsh corgi cardigan i welsh corgi pembroke.

W dawnych czasach Corgi były używane głównie do zaganiania bydła, niekiedy także owiec i drobiu. Ich praca opierała się na obieganiu stada i kontrolowaniu zachowania podopiecznych. Jeżeli jakieś zwierzę zachowywało się niepoprawnie, pies od razu je oszczekiwał, a następnie szczypał w pęciny. Niewielki wzrost pozwalał mu uniknąć kopnięć. Czworonogi przeganiały krowy na pastwisku, zapędzały je do obory, bądź prowadziły na targ.

Psy rasy Welsh Corgi Cardigan

Psy rasy Welsh Corgi Cardigan

Wygląd

Welsh Corgi Cardigan to krępy, mocny, ruchliwy i wytrzymały pies, o wydłużonym tułowiu i ogonie, który przypomina lisią kitę. Głowa lisia w kształcie. Czaszka szeroka i płaska między uszami, lekko zwężająca się ku oczom, a ponad nimi trochę wysklepiona. Stop umiarkowanie zaznaczony. Długość kufy do długości mózgoczaszki jak 3 do 5. Kufa lekko spiczasta, podobnie jak i nos; nie może być tępa. Żuchwa mocna, ale niezbyt silna. Nos czarny. Oczy średniej wielkości, o żywym i łagodnym wyrazie, dość szeroko rozstawione. Możliwie ciemne, stonowane z umaszczeniem, o ciemnych powiekach. Oczy częściowo lub całkowicie niebieskie dopuszczalne tylko u psów niebieskich marmurkowych. Uszy stojące, duże w porównaniu do wielkości psa, u nasady umiarkowanie szerokie, o lekko zaokrąglonych czubkach, rozstawione w odległości mniej więcej 9 cm. Ustawione tak, że ich czubki znalazłyby się poniżej linii, przeprowadzonych od końca nosa przez oczy. Osadzone daleko z tyłu głowy, aby mogły być położone płasko na szyi. Szczęki mocne; zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Szyja dobrze umięśniona, proporcjonalna do tułowia, płynnie przechodząca w łopatki. Łopatki skośnie ustawione, tworzą z ramionami kąt zbliżony do prostego. Łopatka i ramię dobrze umięśnione, łokcie przylegające, kościec mocny. Kończyny krótkie, ale nie aż tak, aby nie było „prześwitu” pod tułowiem. Ramię lekko wykrzywione, opasujące szeroką klatkę piersiową. Łapy skierowane lekko na zewnątrz. Klatka piersiowa dość szeroka, głęboka, z wyraźnym przedpiersiem. Tułów wydłużony i masywny, dobrze ożebrowany, wyraźnie widoczna talia. Grzbiet prosty.

Kończyny tylne mocne, dobrze kątowane, o dobrze umięśnionych udach i podudziach, i mocnym kośćcu, krótkie; śródstopia w postawie pionowe do podłoża i równoległe wobec siebie. Łapy okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach. Ogon przypominający lisią kitę stanowi przedłużenie linii grzbietu; długi na tyle, aby dotykał lub prawie dotykał podłoża. W postawie trzymany nisko, w ruchu może być wzniesiony nieco powyżej linii grzbietu, ale niezakręcony. Sierść krótka lub średniej długości, twarda, możliwie prosta, z podszerstkiem; nieprzemakalna. Maść dowolna, także z białymi znaczeniami, tyle, że biel nie powinna przeważać. Idealna wysokość w kłębie to 30 cm, waga proporcjonalna do wielkości. Harmonia budowy ważniejsza od wielkości.

Pies rasy Welsh corgi cardigan

Pies Welsh corgi cardigan

Temperament

Welsh corgi cardigan to wesoły, żywotny i bardzo wścibski czworonóg o dużym temperamencie. Cechą charakterystyczną rasy jest wrodzona nieufność. Psy nie są zbyt entuzjastycznie nastawione do obcych; nigdy nie pozwolą się od razu głaskać i same raczej nie nawiążą kontaktu z nieznanymi im osobami. Niemniej, jeżeli kogoś dobrze poznają, będą wylewnie okazywać swoją sympatię i zachęcać do wspólnej zabawy.
Cardigany są psami jednego właściciela. Bardzo wpatrzone w swoich opiekunów i bezgranicznie im oddane. Nie są uległe, zawsze pragną postawić na swoim. Szkolenie z zakresu posłuszeństwa jest absolutną koniecznością – nieprawidłowo prowadzone psy będą bardzo zaborcze i niechętnie podporządkują się woli opiekuna. Jeżeli nie masz doświadczenia w prowadzeniu psów, raczej nie decyduj się na kupno psa tej rasy.
Corgi to wspaniali towarzysze dzieci, zawsze chętni do zabaw i pieszczot. Z natury aktywne, nie lubiące bezczynności. Przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy i trwać minimum godzinę – to konieczne zarówno dla utrzymania dobrej kondycji fizycznej, jak i formy psychicznej. Szczenięta wymagają wczesnego uspołecznianie, inaczej nieufność może przerodzić się w strachliwość.

Zdrowie

Psy są generalnie zdrowe. Do najczęściej występujących przypadłości zdrowotnych zaliczamy: dyskopatię, postępujący zanik siatkówki (PRA) oraz dysplazję.

Pielęgnacja

W okresie linienia psy tracą bardzo duże ilości włosa. Aby przyspieszyć wypadanie włosa, zaleca się częste czesanie. Poza okresami linienia pielęgnacja nie sprawia większych problemów. 

zabawa psów Welsh corgi cardigan

Zabawa psów Welsh corgi cardigan

Wysokość: Idealna wysokość w kłębie to 30 cm.

Waga: Waga proporcjonalna do wielkości. Harmonia budowy ważniejsza od wielkości.

Umaszczenie: Maść dowolna, także z białymi znaczeniami, tyle, że biel nie powinna przeważać.

Zdrowie: Psy są generalnie zdrowe. Do najczęściej występujących przypadłości zdrowotnych zaliczamy: Dyskopatię, postępujący zanik siatkówki (PRA) oraz dysplazję.

Pielęgnacja: Psy obficie linieją w okresach linienia, czyli dwa razy do roku.

Rodzina: Nieufne w stosunku do obcych. Nie okazują skłonności do agresji. Niezwykle inteligentne – bardzo szybko uczą się nowych rzeczy. Dedykowane osobom, które mają już doświadczenie w prowadzeniu psów. Welshe kochają dzieci i są bardzo dobrymi opiekunami najmłodszych.

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Cena szczeniąt z rodowodem 4500 - 6000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka). Cena z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa I, sekcja1, nr wzorca 38. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: