Gryfoniki to trzy spokrewnione ze sobą rasy zaklasyfikowane do grupy psów do towarzystwa, sekcji małych psów belgijskich. Różnią się od siebie przede wszystkim sierścią. Gryfoniki brukselski i belgijski są wyraźnie szorstkowłose, zaś brabantczyk – gładkowłosy.
Wielka Trójca Gryfoników – historia
Wszystkie trzy odmiany pochodzą od małego szorstkowłosego pieska “Smousje” żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku w rejonie Brukseli (rasa nie przetrwała do naszych czasów). Rodowód gryfonika nie jest jednak całkiem jednoznaczny. Do powstania rasy przyczyniły się także: spaniele, teriery irlandzkie, yorkshire teriery oraz mopsy. W dawnej Belgii gryfoniki były ulubieńcami miejskich stangretów oraz dorożkarzy – nazywano je potocznie „miejskimi łobuziakami”, ponieważ sprawdzały się w wielu rodzajach prac i skutecznie tępiły myszy i szczury grasujące w stajniach i wozowniach. Na co dzień jeździły w dorożkach i dzięki temu zostały zauważone przez wytworne damy, które zachwyciły się ich wyglądem i wprowadziły na salony. Od tego czasu rozpoczęła się ich kariera.
Klub Gryfona powstał w 1880 roku, a już trzy lata później psy zostały zaprezentowane na wystawie krajowej. Udokumentowana historia rasy rozpoczyna się jednak w 1885 roku, kiedy to czworonogi trafiły do Anglii i tam też rozpoczęto ich hodowlę. W 1896 roku Handley Spicer założyła „Klub Miłośników Gryfona”, a już dwa lata później rasa została uznana przez angielski Kennel Club. Obecnie psy są szczególnie popularne w USA, Skandynawii, USA, Rosji i Czechach.
W Polsce żyje niewiele reprezentantów rasy.
Zdjęcie gryfoników brukselskiego i brabantczyka
Wielka Trójca Gryfoników – Opinie o gryfonikach
Piotr Bardziński, właściciel domowej hodowli gryfoników o nazwie Nibylandia: (http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20101204/PUPILE40/965701107):
Różnice w zachowaniu [wszystkich odmian gryfoników] są raczej subtelne. Ogólnie są to psy bardzo towarzyskie, wesołe, miłe i sympatyczne (…)To mały piesek, który będzie czuł się dobrze i w mieszkaniu w bloku, i w domu z ogrodem. Gryfonik jest psem zrównoważonym, o umiarkowanym temperamencie, bardziej żywiołowy od mopsa, ale nie tak energiczny jak terrier.
Psy uwielbiają być głaskane i przytulane. Tolerują towarzystwo innych zwierząt i szybko przyzwyczajają się do obecności obcego czworonoga na swoim terytorium. To także doskonałe psy wystawowe, które niezwykle chętnie prezentują się szerszej publiczności.
Brabantczyk i Gryfonik brukselski
Jeżeli zaś chodzi o pielęgnacje włosa, wszystko zależy od odmiany gryfonika. W przypadku gryfoników szorstkowłosych niezbędne jest systematyczne trymowanie włosa i systematyczne skracanie.
Aby włos był zadbany trzeba go starannie czesać. Jeśli chodzi o kąpiele, to jestem zdania, że należy to robić tylko wtedy, gdy naprawdę zajdzie taka konieczność. Gryfonik nie wymaga bowiem częstych kąpieli pielęgnacyjnych.
A co z chorobami? U gryfoników raczej nie występują alergie pokarmowe czy choroby, związane z nieprawidłową dietą. Osoby posiadające psa tej mało popularnej w Polsce rasy, powinny zwrócić uwagę na jego duże oczy, które są narażone na urazy i bruzdę wkoło nosa, którą należy systematycznie przecierać płynem do pielęgnacji oczu.
Szczeniaki Brabantczyki i Gryfonik belgijski
Wielka Trójca Gryfoników – ciekawostki o Gryfonikach
Niewiele osób wie, że po dziś dzień można spotkać się z sytuacją, kiedy w jednym miocie zdarzają się wszystkie trzy odmiany!
Poniżej prezentujemy krótką charakterystykę wszystkich trzech ras psów:
Gryfonik brukselski to odmiana szorstkowłosa o umaszczeniu pszenicznym, rudym lub rudobrązowym. Niemal wszystkie gryfoniki brukselskie rodzą się z ciemną maską, która ulega po pewnym czasie rozjaśnieniu. U części psów maska zupełnie znika po jakimś czasie, niemniej większość osobników zachowuje ją na resztę życia. Za dużą wadę uznaje się miękką, jedwabistą grzywkę, małe jasne włosy, brązowy nos, brązowe pazury, a także język który jest widoczny przy zamkniętym pysku.
Gryfonik belgijski to również odmiana o szorstkim włosi i umaszczeniu czarnym lub czarnym z rdzawo brązowymi zaznaczeniami. Niektóre osobniki występują z czarno-brązowym nakrapianiem.
Gryfonik brabancki to odmiana gryfonika o sierści gładkiej. Dominującym kolorem umaszczenia jest rudy. Niekiedy występują osobniki czarne z rudymi znaczeniami. Wadą jest czysto czarne umaszczenie.
