Cocker Spaniel to rasa psa, która wywodzi się z Hiszpanii z XIV wieku. Do XVII wieku rasa tych psów używana była w Europie Zachodniej, jako psy myśliwskie. Z początkiem XVIII wieku dwa rodzaje tej rasy - Springer i Cocker spaniel znalazły się na terenie Wielkiej Brytanii. Rasa Cocker spaniel, która znana jest obecnie zaczęła ukazywać się częściej już w XIX wieku, a w latach trzydziestych XX wieku stała się ona bardzo popularna na terenach Zjednoczonego Królestwa.
Natomiast najpopularniejsze są Cocker Spaniele Angielskie i rasa ta znana jest od XIX wieku. Kennel Club z Wielkiej Brytanii w 1893 roku uznał Cocker spaniele za całkowicie odrębną rasę, a określenie angielski została dodana dużo później. W 1902 roku został wydany całkiem oddzielny jego wzór, od tego czasu obowiązkowo prowadzone są oddzielne linie hodowlane dla Cocker spanieli i Springer spanieli. Rasa Cocker spanieli miała wielu wielbicieli również w Ameryce, choć z początkiem XX wieku hodowane zostały Cocker spaniele w typie amerykańskim. Były one mniejsze od Cocker spanieli angielskich, hodowcy zwracali bardzo dużą uwagę na wygląd tych psów, aby nadawały się do uczestniczenia w wystawach niż na walory użytkowe. Obydwa te typy angielski i amerykański w Ameryce ze sobą konkurowały. Dopiero American Kennel Club w 1946 roku oba te gatunki uznał za różne rasy i przyjął ich nazwy Cocker spaniel amerykański i Cocker spaniel angielski. Z końcem lat pięćdziesiątych XX wieku angielski cocker spaniel zdobył ogromną popularność na całym świecie.
Spaniel jest niedużym psem o zwartej i wyważonej posturze. Jego uszy są dosyć długie, nisko osadzone i zwisają, pokryte są jedwabnym, długim włosem, czasem może być on skręcony. Sierść na całym jego ciele jest jedwabista, gładka i przylegająca. Krótka na łbie, trochę dłuższa na grzbiecie, a o wiele bardziej obfita na łapach.
Ubarwienie sierści Cocker spaniela może być jednokolorowe (czarne, złote, czekoladowe, czekoladowo – podpalane, sobolowe, czarne – podpalane) albo kolorowe (biało – złote, biało – pomarańczowe, biało – czekoladowe, biało – czarne, orange roan, blue roan, liver roan, lemon roan, tricolour). Psy o ubarwieniu jednokolorowym dopuszczalny jest biały kolor, ale tylko na klatce piersiowej, czyli przedpiersi.
Spaniele to bardzo aktywne i ruchliwe psy, wesołe, a jednocześnie charakteryzuje je łagodne usposobienie. Bardzo ciekawy świata, dosyć odważny i uwielbiający się bawić. Podczas zadowolenia bardzo spontanicznie się zachowuje, merda nie tylko ogonem, ale i całą tylnią częścią swojego ciała. Potrafi zaalarmować swojego właściciela o wtargnięciu intruza na teren. Cocker spaniele mają również predyspozycje do pracy w wodzie, umiejętnie potrafią posługiwać się wiatrem, oszczekiwać zwierzynę oraz posiadają skłonność do przynoszenia zdobyczy tuż po jej ubiciu czy zestrzeleniu. Właśnie te ich wrodzone cechy charakteru oraz wyraźna łatwość poddawania się tresurze sprawiają, że stają się one bardzo przydatne w środowisku łowieckim, jako płochacze i psy aportujące drobną zwierzynę, podczas polowań w terenie suchym, ale także i w wodzie.
Cocker spaniel wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Już od najmniejszego szczeniaka powinien być bardzo często czesany, a najlepiej, żeby tą czynność wykonywać codziennie. Malutkiego Cocker spaniela powinno się czesać szczotką z naturalnego włosia, na początku bardziej miękką, a z czasem bardziej twardą oraz grzebieniem. Szczeniaki do szóstego miesiąca życia nie trymuje się, jedynie wyrównuje się nożyczkami powstałe przerosty włosa wkoło palców tak zwane okrągłe stopki. Szczenięta starsze trzeba trymować systematycznie. Niektóre pieski tej rasy mogą mieć w wieku szczenięcym pokryty cały tułów gęstym i miękkim o średniej długości włosem nazywanym potocznie szczenięcym włosem. Powinno się go całkowicie usunąć tępym trymerem albo wyskubać, tak, aby uzyskać odpowiednią, jedwabistą i dobrze przylegającą sierść na tułowiu. Regularnie powinny być wyskubywane i trymowane wszystkie loki i kłaczki, które sterczą na głowie, na łapach aż do łokci, na bocznej zewnętrznej stronie ud aż do stawu skokowego, na bokach tułowia oraz na szyi i pod brodą. U Cocker spanieli o złotym umaszczeniu łatwiej można rozpoznać, które włosy trzeba wyskubać, ponieważ są one sporo jaśniejsze od całości okrywy. U spanieli o innym umaszczeniu trzeba trymować wszystkie włosy sterczące.
Pies, który jest regularnie czesany nie wymaga kąpieli, u psów do pół roku jest ona wręcz niewskazana. Codziennej kontroli wymagają również uszy spanieli, są one bardzo wrażliwe i narażone na infekcje ze względu na zwisający płat, który uniemożliwia dostęp powietrza, oczy, ponieważ spaniel biegający i bawiący się może je bardzo szybko i łatwo zaprószyć, a także zęby, które powinny być lśniące i białe, bez śladu kamienia nazębnego. Podczas zauważenia w uszach naszego pupila woskowiny powinniśmy delikatnie wyczyścić patyczkiem czy pęsetą z nawiniętą watką i namoczoną odpowiednim preparatem. Włosy, które otaczają i zamykają otwór słuchowy powinny być wycinane nożyczkami. Jeżeli w oczach Spaniela zauważymy wydzielinę czy mocne zaczerwienienie razem z łzawieniem to powinniśmy przemyć je naparem z suszu świetlika lub esencją herbaty. Można stosować również wywar z rumianku, ale powinniśmy wiedzieć, że odbarwia on włosy w okolicach oczu. Wyciek z oka, który jest uporczywy i utrzymuje się pomimo przemywania powinien być skonsultowany z lekarzem.
Pielęgnacja zębów Spanieli powinno polegać na codziennym, mocnym przecieraniu watką namoczoną w soku z cytryny lub specjalnym proszkiem do zębów. Jeśli pomimo tej pielęgnacji zauważamy, że kamień nazębny powstaje to konieczne jest usunięcie go jeszcze w początkowej fazie jego powstawania paznokciem albo specjalnym narzędziem dentystycznym. Kamień mocno narośnięty powinien usunąć lekarz. Resztki pokarmu, które zalegają, zaczynają się rozkładać i tworzą nieprzyjemny zapach z pyska psa. Kamień nazębny, drażni dziąsła, powodując tym samym stany zapalne, które mogą doprowadzić do osuwania i ruszania się zębów, co może doprowadzić nawet do konieczności ich wyrwania.
Spaniele kąpiemy tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne, ponieważ zbyt częste kąpanie może doprowadzić, że jego sierść straci swoje naturalne właściwości. W przypadku spanieli regularne szczotkowanie jest często wystarczające i dzięki temu możemy ograniczyć kąpiel do minimum. Jeśli nasz Cocker spaniel posiada wyjątkowo długą sierść to bardzo musimy podczas kąpieli uważać, aby jej nie poplątać, dlatego nie wolno sierści trzeć tylko powinno się ją wygniatać. Idealnie by było psa wysuszyć suszarką, kierując jej nawiew z włosem.
Ogólnie wiadomo, że każdy pies nie tylko Spaniel jest zwierzęciem mięsożernym, aby dobrze się rozwijał każdy zwierzak powinien otrzymywać odpowiedni zasób pokarmu, który po przetrawieniu jego da naszemu pupilowi wystarczającą ilość kalorii potrzebną do spełniania procesów bytowych. Niestety często dzieje się tak, że właściciele podają swoim psiakom niewłaściwe pożywienie, czyli wszystko, co tylko możliwe i to jest właśnie wielkim błędem. Organizm Cocker spaniela potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania odpowiedniego pożywienia, który dostarczy mu potrzebnych składników takich jak: woda, sól mineralna, tłuszcze, węglowodany, białko i witaminy. Ilość dostarczanego pokarmu cocker spanielowi uzależniona jest od jego wieku, pory roku, okresu kopulacji, ciężarności oraz czasu karmienia. Szczeniaki powinny dostawać wysokokaloryczną karmę i powinna ona być w okresie jego rozwoju podawana bardzo często.
Bardzo ważne jest, aby w składzie takiego pokarmu znajdowały się związki mineralne, witaminy oraz białko. Zbyt mała ilość soli mineralnych może spowodować wiele schorzeń, przede wszystkim krzywicę, jak również może zahamować rozwój szczeniąt, obniża jego odporność i płodność. Także bardzo ważne są fosfor i wapń, które stanowią istotny budulec kości. Brak wapnia w krwi powoduje, że źle ona krzepnie, a u psów dorosłych przy jego niedoborze sprawia, że kości stają się łamliwe. Dosyć dużo wapnia zawierają tak zwane zielonki, a bogate w fosfor są ziarna zbóż. W jadłospisie Spanieli powinno się znaleźć wiele produktów właśnie zawierających fosfor i dużo wapnia, ale oprócz pokarmów zawierających w swoim składzie te składniki, konieczne jest podawanie również preparatów farmaceutycznych w formie mieszanki. Sól kuchenna wytwarza soki trawienne, więc jej niewielki dodatek jest również niezbędny w jadłospisie naszego ulubieńca. Bardzo ważne jest, aby przestrzegać punktualności w podawaniu posiłków, gdyż przewód pokarmowy, który jest przyzwyczajony do otrzymywania pokarmów o określonej porze, wytwarza soki trawienne, a nadmierne ich wydzielanie może być szkodliwe. Trzeba również pamiętać, aby niedojedzony przez psa pokarm sprzątać, a nie zostawiać na potem w misce, gdyż może się zepsuć i zaszkodzić naszemu pupilowi.
Spaniele to bardzo piękne i pocieszne psy, potrafią być wspaniałym czworonożnym przyjacielem człowieka, ale żeby taki był, a przede wszystkim, aby długo mógł być przy nas musi mieć zapewnioną odpowiednią opiekę.