Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Wyżeł hiszpański z Burgos

Potrzeba posiadania silnego, dobrze zbudowanego i budzącego respekt swoim wyglądam psa, od zawsze towarzyszyła myśliwym. Mocny, szybki i zwinny pies o odpowiednich predyspozycjach, takich jak świetny słuch czy doskonale rozwinięty węch, to oczywisty atut miłośnika polowań. Nie inaczej jest w Hiszpanii, skąd wywodzi się rasa wyżeł hiszpański z Burgos.

Ten duży, proporcjonalny i charakteryzujący się zrównoważonym temperamentem pies nie tylko na polowaniach sprawdza się świetnie. Równie dobrze odnajdzie się w roli przyjaciela rodziny, towarzysza, stróża a nawet psa obronnego.

Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi informacjami o hiszpańskich wyżłach. Wyżeł hiszpański z Burgos jest psem myśliwskim, zaliczanym do grupy 7. FCI – Wyżły. Klasyfikuje się go w sekcji 1., obejmującej wyżły kontynentalne. Jest to pies sporych rozmiarów, charakteryzujący się harmonijną budową ciała i ogromną odwagą. Jego największe atuty łowieckie to: siła, wytrzymałość, odporność na trudne warunki, doskonały węch, pewność i opanowanie.

Wyżeł hiszpański z Burgos jest psem przeznaczonym do wystawiania drobnej zwierzyny, a także ptactwa. W zamyśle służyć miał do polowań na zające, lisy, borsuki, kaczki, gęsi i inne zwierzęta. Jak się okazało, siła i nieustępliwość Perdiguero de Burgos, jak nawyzywają go w Hiszpanii, sprawia, że pies ten równie dobrze odnajduje się, polując na zwierzynę o większych rozmiarach. Jego odwaga i doskonale rozwinięte zmysły sprawiają, że pies ten dobrze radzi sobie z wypłaszaniem zwierzyny płowej czy dzików.

Wszechstronny pies myśliwski

Jego wielkim atutem jest wszechstronność. Choć dzisiaj coraz rzadziej wykorzystuje się wyżły hiszpańskie do polowań, ich instynkt i doskonałe umiejętności łowieckie nie zanikają. Wyżeł z Burgos jest psem, który doskonale radzi sobie zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Sprawia to, że dla wielu myśliwych jest on psem niezastąpionym o uniwersalnych właściwościach.

Mimo popularności wyżła hiszpańskiego na Półwyspie Iberyjskim i poza nim historia powstania tej rasy nie została odpowiednio opisana. Brak dostępnych źródeł powoduje, że osoby chcące odtworzyć przeszłość tej rasy skazane są na opieranie się na licznych przesłankach jak ta, że wyżeł hiszpański z Burgos jest bardzo starą rasą psów, która swoje korzenie wywodzi od starożytnych psów gończych, gdzieniegdzie opisywanych jako „wyżły hiszpańskie”.

Wyżeł hiszpański – wygląd

Wyżeł hiszpański swoim wyglądem wzbudza respekt i szacunek. Jak wcześniej wspomniano, jest to pies o sporych rozmiarach, osiągający wysokość w kłębie od 62 do 67 cm. Suki są nieco niższe (59-64 cm) i charakteryzują się drobniejszą budową ciała. Psy te posiadają dużą i odpowiednio wykształconą głowę, o silnej i dobrze rozwiniętej czaszce, która przypomina umiarkowany kształt prostokąta z delikatnym zwężeniem w kierunku kufy.

Stosunek długości mózgoczaszki do kufy wynosi 6:5. Szyja psa jest mocna i silna, dobrze umięśniona, wyraźnie rozszerzająca się w kierunku tułowia. Pies posiada mocno zaznaczone podgardle i linię górną o lekko zaokrąglonym kształcie. Jego tułów ma kształt zbliżony do kwadratowego, charakteryzuje się mocną i silną budową z dobrze wysklepionymi żebrami. Klatka piersiowa jest szeroka, w połączeniu z silnym i dobrze umięśnionym grzbietem sprawia wrażenie siły i wzbudza respekt. Lędźwie psa mają średnią wielkość, są szerokie i muskularne, natomiast silny i szeroki zad ma wysokość równą lub nieco niższą od wysokości psa w kłębie.

Ogon psa u nasady gruby, znajdujący się na średniej wysokości. Zarówno przednie, jak i tylne kończyny psa są proste, silne i dobrze umięśnione. Charakteryzują je mocne kości, a także szerokie, twarde i bardzo odporne opuszki palców, umożliwiające szybkie i częste przemieszczanie się podczas polowania. Na uwagę zasługuje także chód, jakim porusza się wyżeł hiszpański z Burgos.

Pies ten preferuje ekonomiczny kłus, można zauważyć wyraźną harmonię w jego ruchach – chód jest niezwykle płynny i silny, dzięki czemu pies prezentuje się bardzo dostojnie i elegancko. Niech to jednak nie zmyli wszystkich tych, którzy sądzą, że wyżeł z Burgos to psi arystokrata. Kiedy dostrzeże zwierzynę na polowaniu, potrafi zaimponować swoją szybkością i zwinnością ruchów, biegnąc z dużą prędkością na długich odcinkach. Jeśli chodzi o sierść wyżła hiszpańskiego, jest ona gęsta, niezbyt gruba i pokrywa ciało psa w sposób niezwykle równomierny.

Nieco delikatniejsza okrywa włosowa znajduje się na głowie, w okolicy uszu oraz na kończynach. Wyżeł hiszpański z Burgos może występować w dwóch umaszczeniach: białym i wątrobianym. Oba kolory mogą być także zmieszane, na skutek czego powstają dodatkowe maści, takie jak marmurkowa czy dereszowata. Charakterystycznym elementem są nieregularne plamy na sierści psa. Niedopuszczana jest za to barwa czarna.

Charakter wyżłów hiszpańskich

Na charakter wyżła hiszpańskiego z Burgos składają nie tylko nieustępliwość oraz ponadprzeciętna wytrzymałość. Mając na uwadze jego spokojne i zrównoważone usposobienie, należy stwierdzić, ze wyżły hiszpańskie stanowią doskonałą alternatywę dla psów towarzyszących. Chętnie się uczą, dlatego ich ułożenie przy zachowaniu podstawowych reguł i odpowiedniej konsekwencji, nie przysparza wielu problemów.

Psy te z natury są serdeczne, miłe i łagodne, lubią towarzystwo ludzi, tolerują także dzieci. W stosunku do obcych pozostają nieufne, dzięki czemu doskonale sprawdzają się jako psy stróżujące. Wyżeł hiszpański z Burgos jest psem, który najlepiej odnajduje się w domu z dużym ogrodem lub wszędzie tam, gdzie może rozładować ogromne pokłady energii.

Naturalnym wydaje się więc być fakt, że ciasne mieszkanie w bloku i ograniczenie aktywności fizycznej do kilku obowiązkowych spacerów, to zdecydowanie zbyt mało. Wyżły hiszpańskie uwielbiają aktywność fizyczną i potrzebują jej do prawidłowego rozwoju. Warto o tym wiedzieć i zapewnić psu niezbędną dawkę ruchu na świeżym powietrzu każdego dnia.

Tagi artykułu: