WYŻEŁ NIEMIECKI DŁUGOWŁOSY (Deutscher Langhaar)
Historia
Historia rasy Wyżeł niemiecki długowłosy sięga czasów średniowiecza (VIII wiek - IX wiek), kiedy myśliwi polowali na drobne ptactwo za pomocą sieci. Pierwotnie do typu pracy wykorzystywano psy zwane wówczas ptasznikami. Czworonogi różniły się między sobą wielkością, jednak zawsze posiadały długi włos porastający tylne portki na kończynach i tworzące chorągiew na ogonie.
Wyżły były również znane z zamiłowania do aportu z wody. Przez długie stulecia rasa rozwijała się w odosobnieniu na terenach dzisiejszych Niemiec, jednak dopiero pod koniec XIX wieku w Niemczech, z linii ptaszników dawnego typu oraz z psów gończych i wodnych, stworzono długowłose wyżły (płochacza niemieckiego, małego munsterlandera, dużego munsterlandera oraz wyżła niemieckiego długowłosego).
Pierwsza oficjalna prezentacja rasy nastąpiła w czasie wystawy psów w Hanowerze w 1879 roku. W czasie wystawy zaprezentowano dwa typy wyżłów – krótko- i długowłose – jako rodzime rasy niemieckie oraz przedstawiono wzorce obydwu ras. Oficjalny i pełny standard rasowy dla wyżła niemieckiego długowłosego został opracowany w 1897 roku przez hodowcę i wielbiciela tej rasy barona Friedricha von Schorlemer-Alst.
Wygląd
Wyżeł niemiecki długowłosy to pies o silnej budowie ciała i muskularnej lecz harmonijnej i kształtnej sylwetce. Głowa podłużna, sucha, dość szeroka. Czaszka lekko wysklepiona, krawędź czołowa wznosi się ukośnie. Grzbiet nosa stosunkowo szeroki, żuchwa silna. Głowa suki jest węższa od głowy psa. Uzębienie silne i bez luk. Uszy szerokie i wysoko osadzone, przylegają do czaszki i u dołu są lekko zaokrąglone. Długość proporcjonalna do wielkości głowy i całego ciała. Oczy o zwartej oprawie – im ciemniejsze tym lepiej. Nos w kolorze brązowym, płaski. Szyja silna i szlachetna. Pierś głęboka i dość szeroka. Brzuch lekko podciągnięty. Grzbiet silny, prosty i krótki; kłąb wyraźnie zaznaczony. Zad lekko opadający. Sylwetka psa wpisuje się w kształt kwadratu. Ogon dobrze osadzony, noszony poziomo. Łopatka, ramię, przedramię i śródręcze w kończynach przednich oglądane z przodu tworzą linię pionową. Łokcie zachodzące daleko do tyłu. Kończyny tylne oglądane z tyłu, od biodra poprzez udo i podudzie, tworzą linię pionową. Staw skokowy dobrze ukątowany. Łapy i stopy dobrze zwarte, lekko zaokrąglone. Włos na grzbiecie i na bokach tułowia długości 3 - 5 cm. Włos na głowie krótki, co uwidacznia suchy obrys głowy. Ogon i uszy owłosione. Między palcami włos gęsty.
Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: brązowe, brązowe z białą plamą na piersi, jasny deresz z dużymi lub mniejszymi brązowymi plamami oraz brązową głową, ciemny deresz z dużymi lub mniejszymi brązowymi plamami oraz brązową głową, marmurkowate z małymi brązowymi plamkami (tzw. nakrapiane) na czystym białym tle oraz brązową głową, marmurkowate z brązowymi plamami lub brązowym płaszczem, a także z małymi plamkami na czystym białym tle oraz brązową głową. Niekiedy mogą wystąpić podpalenia (tzw. trikolor).
Idealna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi 63-66cm (dopuszczalne odchylenia o trzy centymetry w każdą stronę. Idealna wysokość dla suk wynosi 60-63cm (dopuszczalne jednak od 58 do 66cm). Średnia waga to 30 kilogramów.
Wyżeł niemiecki długowłosy
Użytkowość
Wyżeł niemiecki długowłosy był i nadal jest ceniony jako wyżeł tropiący oraz aportujący z wody i lądu. Co istotne cechuje się dużą zaciętością na drapieżniki futerkowe. Znaczenie rasy osłabło w latach 30. XX wieku, kiedy myśliwi orzekli, że wyżeł długowłosy jest mniej odporny i wolniejszy od wyżła krótkowłosego. Z biegiem lat nastawienie do wyżła uległo jednak zasadniczej zmianie. Wytrzymałość w trzymaniu tropu, zaciętość, a także wszechstronność w użytkowaniu sprawiły, że hodowcy i leśnicy spojrzeli na rasę nieco przychylniejszym okiem.
Wyżeł niemiecki długowłosy to jedna z dziewięciu ras wyżłów zarejestrowanych w FCI przez Niemców; cieszy się umiarkowaną popularnością na całym świecie. W samych Niemczech jest znany, ale mało popularny.
Pierwsi reprezentanci rasy pojawili się w Polsce w okresie międzywojennym na Pomorzu oraz w rejonach Pszczyny. Do 2000 roku wyżły były spotykane w Polsce jedynie sporadycznie; obecnie ich popularność ciągle rośnie.
Zachowanie
Wyżeł niemiecki długowłosy jest psem przyjaznym, mocno przywiązanym do właściciela i aktywnym, o silnym instynkcie łowieckim. Nieufny wobec nieznanych mu osób. Czworonóg jest odporny, dobrze znosi chłód. Potrzebuje dużo ruchu i aktywności, zatem najodpowiedniejsze będzie dlań środowisko wiejskie lub podmiejskie.
Zdrowie i Pielęgnacja
Pies wymaga codziennej pielęgnacji i regularnego przeczesywania sierści. Jeżeli zapewnimy psu zdrowe posiłki, włos będzie piękny i błyszczący. Rasa jest generalnie zdrowa.
Pies rasy Wyżeł niemiecki długowłosy na wystawie psów rasowych, fot. Inga Torngvist
Wysokość: Idealna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi 63-66cm (dopuszczalne odchylenia o trzy centymetry w każdą stronę. Idealna wysokość dla suk wynosi 60-63cm (dopuszczalne jednak od 58 do 66cm).
Waga: Średnia waga to 30 kilogramów.
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: brązowe, brązowe z białą plamą na piersi, jasny deresz z dużymi lub mniejszymi brązowymi plamami oraz brązową głową, ciemny deresz z dużymi lub mniejszymi brązowymi plamami oraz brązową głową, marmurkowate z małymi brązowymi plamkami (tzw. nakrapiane) na czystym białym tle oraz brązową głową, marmurkowate z brązowymi plamami lub brązowym płaszczem, a także z małymi plamkami na czystym białym tle oraz brązową głową. Niekiedy mogą wystąpić podpalenia (tzw. trikolor).
Zdrowie: Psy nie cierpią z powodu typowych przypadłości zdrowotnych.
Pielęgnacja: Konieczne codzienne przeczesywanie sierści.
Rodzina: Psy są bardzo aktywne, uwielbiają zabawy i ruch na świeżym powietrzu. Wymagają konsekwentnego prowadzenia i odpowiedniego podejścia szkoleniowego. Raczej nieufne wobec obcych. Sprawdzą się w roli stróżów domowego ogniska.
Kraj pochodzenia: Niemcy
Inne nazwy to: Deutsch Langhaar.
Cena szczeniąt rodowodowych 1600 złotych. Źródło (Psiaki).
Klasyfikacja FCI - grupa VII, sekcja 1, numer wzorca 117. Podlega próbom pracy.
