Co to jest kynoterapia?
Takie zajęcia nazywane są inaczej kynoterapią, dogoterapią lub canisterapią. Ich efekty są znakomite, dlatego zdobywają coraz większą popularność na całym świecie.
Pamiętajmy, że zabawa z psem kynoterapeutą musi odbywać się z udziałem osób mających dostateczną wiedzę i doświadczenia, ale także, a może przede wszystkimi mających odpowiednie uprawnienia. Od 1 lipca 2010 w Klasyfikacji zawodów i specjalności znajduje się zawód kynoterapeuta. Także pies musi mieć odpowiedni certyfikat. W przeciwnym razie taka zabawa może przynieść więcej szkody niż pożytku.
Co można leczyć przez kynoterapię?
Na szczęście Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne opracowało standardy takich zajęć. Dzięki nim można rehabilitować zaburzenia strefy fizycznej i psychicznej, a także zaburzenia społeczne i intelektualne. Cele terapeutyczne wyznaczają specjaliści, a więc lekarze i rehabilitanci.
Jakie są formy zabawy z psem kynoterapeutą?
Istotne jest rozróżnienie rodzajów zabawy z psem. Zabawa z psem kynoterapeutą może przybierać trzy podstawowe formy.
- Pierwszą z nich jest spotkanie z psem (SP), podczas którego wytwarza się pozytywny kontakt między psem a dzieckiem. W trakcie takiej zabawy dzieci przyzwyczajają się do psa, dotykają go, głaszczą. Pacjent otrzymuje olbrzymią dawkę dobrej energii, zdarza się, że przełamane zostają lęki z otoczeniem. Takie spotkania mogą być przeprowadzone indywidualnie lub w grupie. Mogą odbyć się jednorazowo bądź cyklicznie. Ich czas trwania nie jest ściśle określony. Kynoterapeuta może, ale nie musi dokumentować te zajęcia poprzez zapisywanie zachowań pacjentów.
- Drugą formą jest edukacja z psem (EP), która usprawnia sferę poznawczą i intelektualną. Czworonożny przyjaciel motywuje dziecko do nauki. Także te zajęcia mogą być prowadzone indywidualnie lub grupowo. Konieczna jest obecność pedagoga i dokumentacja zajęć, a także wcześniejsze ich przygotowanie na podstawie stworzonego scenariusza. Takie zajęcia odbywają się w szkołach i przedszkolach, gdzie pies pełni rolę „pomocy naukowej”.
- Trzecią formą są ćwiczenia rehabilitacji, a inaczej terapia z psem (TP). Takie ćwiczenia są ukierunkowane na konkretny cel, który ustala się ze specjalistą, a więc rehabilitantem, psychologiem lub lekarzem prowadzącym. Najbardziej istotne jest indywidualne podejście do pacjenta, rozpoznanie jego potrzeb. Dlatego zajęcia są indywidualne lub w bardzo małych grupach (do trzech osób). Terapię z psem trzeba szczegółowo dokumentować, każde dziecko ma założoną kartę informacyjną oraz kartę przebiegu zajęć. To do nich wpisuje się rodzaj przeprowadzonych zajęć, a także ich efekty.
Wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że psy bardzo łatwo przyswajają wiedzę, dobrze przystosowują się do nowych sytuacji. Dziecko relaksuje się poprzez przytulanie do psa, zwiększa się jego poczucie własnej wartości. Pacjent uczy się opieki nad żywą istotą, zwiększa się jego poczucie bezpieczeństwa i pewność siebie. Ćwiczenia z psem spełniają wiele funkcji: wspomagają rozwój percepcji i kształtują orientację przestrzenną, rozwijają sprawność ruchową i koordynację ruchowo-wzrokową. Zabawa z psem rozwija samodzielność dziecka, doskonali jego umiejętność liczenia, syntezy, analizy, klasyfikacji, rozpoznawania i nazywania kolorów. Zajęcia wspomagają także myślenie przyczynowo-skutkowe oraz wspomagają rozwój mowy.
Gdzie stosuje się kynoterapię?
Zabawa z psem kynoterapeutą nie jest przeznaczona tylko do rehabilitacji dzieci (choć w tym przypadku jest najbardziej skuteczna), ale także do terapii osób chorych, starszych czy samotnych. Na całym świecie wykorzystuje się psy w szpitalach, hospicjach i placówkach opieki społecznej. Psy pojawiają się także w ośrodkach dla narkomanów i w więzieniach. W Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie taką terapię stosuje się już od dwudziestu lat.