Whippet to pies, który zachwyca swoją elegancją, delikatnością i niesamowitą szybkością. Ten średniej wielkości chart, często określany jako „miniaturowy greyhound”, łączy w sobie łagodny charakter z imponującą sprawnością fizyczną. Choć na pierwszy rzut oka wygląda jak typowy sportowiec, w rzeczywistości to również pies rodzinny – spokojny, cichy i przytulaśny. Jego smukła sylwetka, subtelna uroda i nietuzinkowa osobowość sprawiają, że coraz więcej osób zaczyna interesować się tą rasą.
W ostatnich latach obserwujemy wyraźny wzrost popularności chartów w Polsce – zarówno tych dużych, jak greyhound czy saluki, jak i mniejszych, takich jak whippet. Moda na psy, które nie szczekają nadmiernie, są estetyczne, a przy tym nie sprawiają w domu problemów, sprawiła, że whippet stał się częstym wyborem osób mieszkających w miastach i szukających spokojnego towarzysza. Jednak zanim podejmie się decyzję o przyjęciu tego wyjątkowego psa pod swój dach, warto dobrze zrozumieć jego potrzeby i specyfikę.
Celem tego artykułu jest dokładne przedstawienie najważniejszych informacji, które powinieneś poznać zanim kupisz whippeta. Dowiesz się, jak wygląda życie z tym psem na co dzień, jakie ma wymagania, dla kogo będzie odpowiedni, a kiedy lepiej poszukać innej rasy. Świadoma decyzja to klucz do szczęścia zarówno opiekuna, jak i czworonoga.

Charakterystyka rasy whippet
Pochodzenie i historia
Whippet wywodzi się z XIX-wiecznej Anglii, gdzie został stworzony jako pies dla klasy robotniczej – szybki, zwinny i przystosowany do polowań na drobną zwierzynę oraz wyścigów na krótkim dystansie. Zyskał przydomek „chart ubogich” (ang. the poor man’s greyhound) ze względu na swoje użytkowe zalety i mniejsze rozmiary w porównaniu do greyhounda.
Rasa powstała poprzez krzyżowanie małych greyhoundów z różnymi terierami, co miało na celu uzyskanie psa łączącego prędkość, wytrzymałość i zaciętość. W efekcie powstał pies, który był niezwykle szybki, ale też czujny i bystry – idealny do gonitw na torze lub polowania na króliki, znanego w Anglii jako „rag racing” lub „rabbit coursing”.
Dzięki swoim zaletom użytkowym i wyjątkowemu wyglądowi, whippety szybko zdobyły popularność nie tylko wśród myśliwych, ale również jako psy do towarzystwa. Do dziś zachowały wiele cech swoich przodków – zarówno pod względem wyglądu, jak i temperamentu.
Wygląd i budowa psa rasy Whippet
Whippet to pies o smukłej, opływowej sylwetce, doskonale przystosowanej do szybkiego biegu. Jego ciało jest muskularne, ale nie masywne – harmonijne proporcje i wyraźnie zarysowane mięśnie sprawiają, że wygląda niezwykle elegancko i lekko.
Sierść whippeta jest krótka, gładka i przylegająca, co nadaje mu estetyczny wygląd, ale jednocześnie sprawia, że pies jest wrażliwy na niskie temperatury. Nie posiada podszerstka, dlatego zimą wymaga dodatkowej ochrony w postaci ubranek.
Whippet należy do psów średniej wielkości:
-
Wysokość w kłębie: ok. 44–51 cm,
-
Waga: zwykle między 11 a 18 kg, przy czym suki są zazwyczaj lżejsze i mniejsze.
Jedną z najbardziej imponujących cech tej rasy jest prędkość. Whippety potrafią osiągać nawet 56 km/h, co czyni je jednymi z najszybszych psów na świecie. Ich budowa ciała – z głęboką klatką piersiową, długimi kończynami i mocnymi łapami – umożliwia im wykonywanie gwałtownych sprintów i szybkich zwrotów.
Whippet to pies o budowie stworzonej do biegu, ale jednocześnie zachwycający delikatnością i subtelnością ruchów. Jego zewnętrzny wygląd odzwierciedla wewnętrzną harmonię – spokój i zwinność, które czynią go wyjątkowym zarówno na spacerze, jak i na kanapie.
Zachowanie i temperament
W domu: spokój i przywiązanie
Whippet to pies, który potrafi zaskoczyć swoim spokojem i wyciszeniem. Choć na zewnątrz może być niezwykle energiczny, w domowym zaciszu zmienia się w prawdziwego domatora. To rasa, która nie potrzebuje ciągłej stymulacji – po odpowiednio długim spacerze potrafi przespać resztę dnia, wtulony w swojego opiekuna lub ulubiony koc.
Whippety są czułe, łagodne i nienachalne. Budują silną więź z człowiekiem, często wybierając jednego „ulubionego” domownika, przy którym chcą przebywać. Uwielbiają bliskość fizyczną i nie mają nic przeciwko przytulaniu czy spaniu pod kocem – są wręcz znane jako „pieski na kanapę”.
Ich cicha natura sprawia, że idealnie sprawdzają się w mieszkaniach. Rzadko szczekają, nie są uciążliwe dla sąsiadów i nie wykazują nadmiernej potrzeby terytorialności. Dobrze znoszą życie w bloku, pod warunkiem, że mają zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu na zewnątrz. Dodatkowym plusem jest ich czystość – to jedna z tych ras, które praktycznie nie wydzielają zapachu psa i nie linieją intensywnie.

Na zewnątrz: instynkt łowiecki i potrzeba ruchu
Choć w domu whippet wydaje się być spokojnym leniuchem, na zewnątrz budzi się w nim prawdziwy sportowiec. To pies o wyraźnie rozwiniętym instynkcie łowieckim, który odziedziczył po swoich chartowatych przodkach. Whippety mają silną potrzebę pogoni za poruszającymi się obiektami – może to być ptak, kot, wiewiórka, a czasem nawet rower lub hulajnoga.
Dlatego właśnie tak ważne jest, by zanim kupisz whippeta, zrozumieć jego potrzebę ruchu i bezpiecznej eksploracji. Najlepszym rozwiązaniem jest ogrodzony teren, na którym pies może swobodnie się wybiegać – idealnie, jeśli ogrodzenie ma minimum 150 cm wysokości i jest dobrze zabezpieczone przed podkopem.
Regularna aktywność fizyczna – minimum 60–90 minut dziennie – pozwala whippetowi rozładować energię i zachować równowagę emocjonalną. Może to być spacer, bieganie luzem w bezpiecznym miejscu lub aktywność sportowa, np. lure coursing, czyli symulowane polowanie z przynętą.
Bez odpowiedniego ruchu whippet może się nudzić, co w połączeniu z jego wrażliwością może prowadzić do frustracji i niepożądanych zachowań. Dlatego zapewnienie mu odpowiedniego balansu między spokojem w domu a aktywnością na zewnątrz to klucz do jego dobrego samopoczucia.
Whippet to pies kontrastów – spokojny w czterech ścianach, dynamiczny i szybki na zewnątrz. Zrozumienie tej dwoistości charakteru to podstawa, jeśli naprawdę chcesz wiedzieć, co cię czeka zanim kupisz whippeta.
Potrzeby i wymagania rasy
Aktywność fizyczna
Whippet to pies, który nie wymaga wielogodzinnych treningów, ale potrzebuje codziennej dawki ruchu, najlepiej w formie intensywnych, krótkich sprintów. Najlepiej czuje się, gdy może biegać luzem na zamkniętym, ogrodzonym terenie – jego instynkt pogoni sprawia, że nie powinno się go spuszczać ze smyczy w niezabezpieczonych miejscach.
Codzienne spacery są absolutną koniecznością – minimum 60 minut dziennie. Jednak sam spacer to nie wszystko. Whippety doskonale sprawdzają się w psich sportach, szczególnie tych odpowiadających ich naturze, takich jak:
-
Lure coursing – czyli wyścigi za sztuczną przynętą, które świetnie imitują naturalny pościg.
-
Agility – czyli tor przeszkód, który rozwija zwinność i współpracę z przewodnikiem.
Zaspokojenie potrzeby ruchu pozwala zachować równowagę psychiczną psa i zapobiega nudzie oraz problemom behawioralnym.
Zdrowie i długość życia
Whippety uchodzą za rasę ogólnie zdrową, jednak – jak każda rasa – mają swoje specyficzne predyspozycje do niektórych schorzeń. Do najczęściej spotykanych problemów zdrowotnych należą:
-
choroby oczu (np. dystrofia rogówki),
-
wady serca, w tym kardiomiopatie,
-
wrażliwość na znieczulenie – ze względu na niski poziom tłuszczu w organizmie, wymagają specjalnych protokołów anestezjologicznych.
Średnia długość życia whippeta wynosi 12–15 lat, a wiele osobników dożywa nawet dłużej, pod warunkiem zapewnienia im odpowiedniej opieki weterynaryjnej i zdrowej diety.

Pielęgnacja i higiena
Jedną z największych zalet whippeta jest jego łatwa pielęgnacja. Krótka, przylegająca sierść nie wymaga częstego szczotkowania ani wizyt u groomera. Nie linieje intensywnie i praktycznie nie pachnie, co czyni go bardzo wygodnym domownikiem.
Minusem tej sierści jest jednak brak podszerstka, przez co pies jest bardzo wrażliwy na zimno i wilgoć. Już wczesną jesienią, a także w chłodne wiosenne dni, konieczne staje się używanie ubranek – zarówno cienkich przeciwdeszczowych derek, jak i cieplejszych zimowych kurtek.
Warto również zadbać o odpowiednie posłanie – miękkie, ciepłe, umieszczone z dala od przeciągów.
Relacja Whippeta z człowiekiem
Z dziećmi i innymi zwierzętami
Whippety słyną ze swojej łagodności i delikatności, dlatego świetnie odnajdują się w rodzinach z dziećmi. Są cierpliwe, nie wykazują agresji i potrafią wycofać się, zamiast reagować nerwowo.
Należy jednak pamiętać, że to wrażliwa rasa, dlatego dzieci powinny być nauczone delikatnego obchodzenia się z psem. Whippet nie zniesie szarpania, hałasu czy gwałtownego zachowania.
Jeśli chodzi o inne zwierzęta – mogą żyć zgodnie z innymi psami, szczególnie jeśli są odpowiednio zsocjalizowane. Problemy mogą pojawić się w relacjach z kotami i gryzoniami – ich instynkt pogoni może się uaktywnić, jeśli nie były od małego przyzwyczajane do tych gatunków.
Lęk separacyjny i wrażliwość emocjonalna
Whippety są bardzo przywiązane do swoich opiekunów i źle znoszą długą samotność. Mają tendencję do lęku separacyjnego, objawiającego się skomleniem, niszczeniem rzeczy czy próbami ucieczki.
Nie nadają się dla osób, które spędzają większość dnia poza domem – potrzebują obecności człowieka, czułości i stabilności. Whippety najlepiej funkcjonują w spokojnym, przewidywalnym środowisku. Są bardzo wrażliwe na napięcia w domu i mogą reagować stresem na krzyki, konflikty czy nawet zmianę rytmu dnia.
Z tego względu potrzebują łagodnego, konsekwentnego opiekuna, który zrozumie ich potrzeby psychiczne i będzie potrafił odpowiednio je wesprzeć.
Zanim kupisz whippeta – o tym nie możesz zapomnieć
Czy masz odpowiednie warunki?
Choć whippet świetnie radzi sobie w mieszkaniach, zwłaszcza tych z bliskim dostępem do terenów zielonych, warto pamiętać o jednej kluczowej rzeczy: potrzebuje bezpiecznego miejsca do biegania. Jeśli mieszkasz w domu z ogrodem – to świetnie! Ale… to nie wszystko.
Wysokie ogrodzenie to konieczność. Whippety są nie tylko szybkie, ale też sprytne – potrafią przeskoczyć ogrodzenia o wysokości nawet 120 cm, jeśli zobaczą coś interesującego po drugiej stronie. Minimalna wysokość ogrodzenia to 150 cm, bez szczelin i możliwości podkopu. Ich instynkt pogoni nie zna granic, więc lepiej zawczasu zadbać o ich bezpieczeństwo.
Mieszkanie również jest dobrą opcją – zanim kupisz whippeta, pomyśl jednak, czy masz gdzie go regularnie wyprowadzać. Bezpieczny wybieg lub pobliski park z ogrodzonym terenem może całkowicie zaspokoić jego potrzebę ruchu.
Czy jesteś gotów na delikatnego psa?
Whippet to nie pies dla każdego. Wymaga nie tylko miłości i opieki, ale również zrozumienia jego psychiki. To rasa bardzo emocjonalna, wrażliwa i subtelna – jeśli szukasz psa twardego, odpornego na stres, który sam „sobie poradzi”, to nie jest wybór dla Ciebie.
Potrzebuje opiekuna:
-
cierpliwego,
-
łagodnego,
-
konsekwentnego, ale spokojnego.
Whippety źle znoszą krzyk, kary fizyczne i presję. Nauka oparta na przymusie może wywołać w nich lęk, zamknięcie się lub nawet agresję obronną. Dlatego kluczowe jest pozytywne wzmacnianie, budowanie relacji opartej na zaufaniu i zapewnienie stabilnego środowiska.
Wybór odpowiedniego hodowcy
Jednym z najważniejszych kroków, które musisz podjąć zanim kupisz whippeta, jest wybór odpowiedniej hodowli. To nie tylko kwestia rodowodu – to fundament zdrowia i charakteru psa.
Kupuj tylko w hodowlach zrzeszonych w FCI/ZKwP. Dlaczego?
-
Tylko tam masz pewność, że rodzice są przebadani pod kątem chorób dziedzicznych,
-
Masz dostęp do dokumentacji, rodowodu i wyników badań,
-
Szczenięta są dobrze socjalizowane i wychowywane w warunkach domowych.
Czego unikać?
-
Pseudohodowli reklamujących się na OLX i innych portalach,
-
Ofert bez rodowodu – nawet jeśli „tylko do kochania”,
-
Niskich cen i pośpiechu w sprzedaży – to zazwyczaj czerwone flagi.
Zdrowy, dobrze zsocjalizowany whippet z legalnej hodowli to inwestycja na lata i gwarancja, że dostajesz psa o przewidywalnym temperamencie i pochodzeniu.

Plusy i minusy rasy whippet
Zalety
-
Cisza i spokój w domu – whippety nie szczekają bez potrzeby, są z natury wyciszone,
-
Czystość i elegancja – nie brudzą, nie pachną „psim zapachem”,
-
Nadają się do życia w mieście i mieszkaniu,
-
Wspaniały kontakt z ludźmi – są czułe i bardzo oddane.
Wady
-
Wysoki instynkt pogoni – mogą uciekać za kotem lub ptakiem bez chwili namysłu,
-
Wrażliwość na zimno – zimą potrzebują ubrań, nie lubią deszczu,
-
Wrażliwość emocjonalna i lęk separacyjny – nie radzą sobie dobrze z samotnością,
-
Nie są odpowiednie dla każdego – wymagają zrozumienia i cierpliwego podejścia.
Podsumowanie – zanim kupisz whippeta, pamiętaj…
Whippet to pies wyjątkowy – elegancki, delikatny, kochający, ale też wymagający. Jego spokojna natura w domu kontrastuje z żywiołowym temperamentem na dworze. Wymaga:
-
bezpiecznego miejsca do biegania,
-
obecności człowieka na co dzień,
-
ciepła – fizycznego i emocjonalnego,
-
łagodnego podejścia i cierpliwości.
Whippet nie nadaje się dla każdego – ale jeśli szukasz cichego, czystego psa o ogromnym sercu, który będzie Twoim cieniem w domu i błyskawicą na spacerze, może być idealnym wyborem.
Zanim kupisz whippeta, odpowiedz sobie szczerze:
Czy jestem gotowy zapewnić mu to, czego naprawdę potrzebuje?
FAQ – Co muszę wiedzieć o kupnie whippeta?
Czy whippet śmierdzi?
Nie – whippety są znane z tego, że są bardzo czystą rasą. Ich krótka sierść nie wydziela intensywnego zapachu, a sam pies praktycznie nie pachnie „psem”, nawet po deszczu. Co więcej, whippety często pielęgnują się podobnie jak koty, co czyni je jeszcze bardziej zadbanymi towarzyszami domowymi.
Ile kosztuje whippet z hodowli?
Cena whippeta z legalnej hodowli (zrzeszonej w FCI/ZKwP) w Polsce wynosi najczęściej od 5000 do 9000 zł, w zależności od:
-
renomy hodowli,
-
pochodzenia i osiągnięć rodziców,
-
predyspozycji wystawowych szczenięcia.
Zbyt niska cena może być sygnałem pseudohodowli, dlatego warto unikać podejrzanych ofert z OLX i zawsze żądać dokumentów potwierdzających rodowód oraz badania zdrowotne rodziców.
Czy whippety niszczą?
Whippety nie są z natury niszczycielami, ale…
Jeśli są zostawiane same na zbyt długo, niedostatecznie wybiegane lub zestresowane – mogą przejawiać zachowania destrukcyjne, takie jak gryzienie przedmiotów czy drapanie drzwi. To wynika z ich wrażliwości i lęku separacyjnego.
Dlatego kluczowe jest:
-
zapewnienie odpowiedniego ruchu,
-
stopniowe przyzwyczajanie psa do samotności,
-
stworzenie spokojnego, przewidywalnego środowiska.
















