Właściciele niekiedy głowią się nad problemem agresji ich zwierząt. Dotychczas winą za ten stan rzeczy obarczano takie czynniki jak: warunki życia samic podczas ciąży, nieprawidłowa opieka nad szczeniakiem w fazie noworodkowej, zbyt wczesne odstawienie od piersi matki, negatywne doświadczenia zwierząt w trakcie pierwszego etapu socjalizacji, nieprzemyślana dieta, predyspozycje genetyczne i stosowanie technik opartych na karceniu zwierzęcia w trakcie treningu.
Ostatnimi czasy dokonano kolejnego odkrycia, które tłumaczy agresywne zachowanie zwierząt. Jest to mianowicie przewlekły ból, który nigdy nie został w prawidłowy sposób zdiagnozowany, a co za tym idzie nie był leczony. W latach 2010 i 2011 zespół naukowców- z wydziału Animal and Food Science na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie (UAB) w Hiszpanii- przeanalizował problem agresji 12 psów (sznaucer olbrzym, seter irlandzki, Pit-bull, Dalmatyńczyk, dwa owczarki niemieckie, Mastif neapolitański, shih-tzu, Bobtail, Owczarek kataloński, Chow-chow i Doberman), które zostały sprowadzone do lecznicy weterynaryjnej w UAB jest przez ich właścicieli.
Badania doprowadziły naukowców do nader interesujących konkluzji. Osiem spośród dwunastu, badanych czworonogów cierpiało z powodu dysplazji stawów biodrowych. Pozostałe również uskarżały się na przewlekłe bóle. Zgodnie z informacjami uzyskanymi od właściciele, zachowania agresywne pojawiły się dopiero na pewnym etapie życia, nie były, zatem przypisane do psa w sposób „naturalny”.
Jeżeli kiedykolwiek zaobserwujemy u naszego psa wzrost czynnika agresywnego należy poważnie zastanowić się nad jego rzeczywistym podłożem.
