Psy użytkowe i robocze

Początki rasy Alaskan Malamute. 35 tysięcy lat temu ludy wędrowne migrujące z terenów Azji Centralnej przekroczyły cieśninę Beringa. Tym sposobem do Ameryki Północnej trafiły pierwsze psy w typie szakala, które zostały następnie skrzyżowane z arktycznymi wilkami, dając początek wszystkim rasom psów arktycznych w tym także Alaskanom Malamutom.

Yorkshire Terier był początkowo znany jako Broken Terrer Haired Scotch, a następnie jako Toy Terrier. Właściwa nazwa rasy została utrwalona w 1874 roku. Warto pamiętać, że wszystkie teriery były pierwotnie psami myśliwskimi, a Yorki nie stanowią w tym względzie wyjątku. Niestety, wraz z upływem czasu użytkowność terierów zaczęła się do pola

Psy były bardzo cenione w kulturze innuickiej. Towarzyszyły Innuitom w podróży, ciągnęły prowizoryczne sanie wyładowane pożywieniem i sprzętem myśliwskim, a także były wykorzystywane w czasie polowań na grubszego zwierza. Specjalizacja czworonogów nastąpiła już po zasiedleniu obszarów dalekiej Północy. Wszystkie psy musiały odznaczać

Pierwsze wzmianki o psach pasterskich pochodzą z czasów wczesnonowożytnych, kiedy upowszechniła się hodowla świń oraz zwiększyła liczebność pogłowia bydła – pasterze nie byli już w stanie samodzielnie upilnować stad. Średniowiecze pozostawiło nam oczywiście sporo opisów psów, jednakże dotyczą one przede wszystkim psów myśliwskich. O psach

Początki zakonu Bernardynów lokuje się na czasy pełnego średniowiecza, a konkretnie XII wiek. Właśnie wówczas święty Bernard z Mentony założył klasztor na alpejskiej przełęczy. Klasztor położony był na wysokości 2470 metrów n.p.m. W kompleksie klasztornym funkcjonowało także schronisko dla zwierząt

Psy pociągowe wydawały się wyjątkowo przydatne do rozwożenia towarów po mieście i dostarczaniu przesyłek. Handlarze ładowali na wózki określone towary i zapędzali zwierzęta do ich ciągnięcia. Czas pomiędzy rozładunkiem towaru i zorganizowaniem miejsca do handlu był czasem wolnym dla zwierząt.

Psy rzeźnickie funkcjonowały w miastach już od najdawniejszych czasów. Przekazy starożytne nie informują nas wprawdzie o pracy rzeźnika oraz jego pomocnikach, jednakże rzeźnie jako takie funkcjonowały. Trudno wyobrazić sobie pracę rzeźników, którzy nie mogliby podeprzeć się pomocą czworonogów. Psy rzeźnickie służyły przede wszystkim do zaganiania zwierząt hodowlanych do rzeźni.